Βιβλία

[wizzy]

@Voreios: Τι πραγματεύεται το βιβλίο που διάβασες;

 

[Voreios]

@Voreios: Τι πραγματεύεται το βιβλίο που διάβασες;

http://www.biblionet.gr/book/185291/Σερενάτα

http://www.culturenow.gr/23211/book-review-serenata-zoylfi-livaneli

Εμένα μου άρεσε και η οπτική γωνία της Ελλάδας και άλλων χωρών με το βλέμμα ενός μοντέρνου τούρκου που υποδηλώνει οτι οι λαοί θα μπορούσαν να τα βρουν μιά χαρά μεταξύ τους...

 

[Snow Whitty]

....

- Ο θείος Πέτρος και η εικασία του Γκόλντμπαχ

.....

Αυτα on the top of my head.

Εχω ξεκινήσει να διαβάζω τον " θείο Πέτρο " του Δοξιάδη και έφτασα απνευστί σην 50η σελίδα.Ανυπομονω για τη συνέχεια...

http://www.protoporia.gr/o-theios-petros-kai-i-eikasia-toy-gkolntmpach-p-46348.html

Αναζητώντας πληροφορίες για τον συγγραφέα," έπεσα" στο παρακάτω βίντεο με τον ίδιο να παρουσιάζει την
"Απολογία ενός μαθηματικού" του G.H. Hardy.

Απολαυστικό!

http://mathhmagic.blogspot.de/2012/03/gh-hardy.html

 

[wizzy]

Μόλις τελείωσα την τριλογία του Carlos Ruiz Zafon "Το Κοιμητήριο των Λησμονημένων Βιβλίων", η οποία αποτελείται από τα εξής βιβλία:
1) Η σκιά του ανέμου
2) Το παιχνίδι του αγγέλου
3) Ο αιχμάλωτος του ουρανού

Λίγα σχόλια για τα βιβλία: Η γενική εντύπωση είναι καλή. Είναι καλογραμμένα, η μετάφραση δεν πάσχει, οι ιστορίες των βιβλίων έχουν συνέχεια, χωρίς "τρύπες", η πλοκή είναι καλή και οι ανατροπές είναι απρόβλεπτες (καλό αυτό!). Η ροή των βιβλίων είναι πολύ καλή. Με άλλα λόγια, η ανάγνωση "κυλάει" άνετα, ευχάριστα και γρήγορα. Ως τριλογία, θα την συνέστηνα άνετα σε κάποιον ο οποίος επιθυμεί ένα "ελαφρύ" ανάγνωσμα χωρίς να χρειάζεται να "αναλύει" κάθε πρόταση και να ψάχνει το "κρυμμένο νόημα". Ένα μειονέκτημα το οποίο διέκρινα είναι η χρονική ασυμφωνία των βιβλίων της ιστορίας που πραγματεύονται - το οποίο λειτούργησε αρνητικά στην έννοια του "συνόλου" που - υποθέτω - ότι θέλει να δημιουργήσει και να διατηρήσει ο εκάστοτε συγγραφέας ο οποίος περιγράφει μια ιστορία σε συνέχειες - κάτι το οποίο θα εξηγήσω παρακάτω.

Ειδικότερα:
1) Το πρώτο βιβλίο, για μένα, είναι το καλύτερο των τριών. Σε αυτό "χτίζεται" η κύρια ιστορία της τριλογίας η οποία αποτελεί βάση για τα επόμενα δύο βιβλία. Έφτασα στο συμπέρασμα ότι είναι το καλύτερο των τριών, μετά το τέλος της ανάγνωσης της τριλογίας και ομολογώ ότι μου δημιούργησε υψηλές προσδοκίες (εξ ου και ο χαρακτηρισμός "καλύτερο") για τα επόμενα δύο βιβλία, τα οποία δυστυχώς, δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες.

2) Στο δεύτερο βιβλίο διαφάνηκε η χρονική ασυμφωνία για την οποία έκανα λόγο πιο πάνω. Θα περίμενε κάποιος ότι το δεύτερο βιβλίο θα εξέλισσε, χρονικά, την ιστορία που πραγματεύτηκε το πρώτο, το τρίτο βιβλίο θα εξέλισσε χρονικά την ιστορία που πραγματεύτηκε το δεύτερο και ούτω καθεξής. Στην παρούσα περίπτωση, το δεύτερο βιβλίο έχει ελάχιστα κοινά σημεία με το πρώτο, με το κύριο χαρακτηριστικό του να είναι το γεγονός ότι τα δρώμενα που περιγράφονται συνέβηκαν πολλά χρόνια πριν από αυτά τα οποία περιγράφηκαν στο πρώτο. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι το δεύτερο λειτουργεί ως ενός είδους "prequel" του πρώτου, αλλά σίγουρα δεν είναι sequel του πρώτου. Αυτό το γεγονός με ξένισε αρκετά, διότι διαβάζοντας το δεύτερο αμέσως μετά το πρώτο, περίμενα τη συνέχεια της ιστορίας και όχι τις απαρχές της. Παρόλα αυτά, το βιβλίο είναι αρκετά καλό, διατηρεί το χαρακτηριστικό της τριλογίας ως προς την ευκολία ανάγνωσης, αλλά, προσωπικά, μου φάνηκε κατώτερο του πρώτου.

3) Το τρίτο βιβλίο είναι..."παράξενο". Δεν μπορώ να το χαρακτηρίσω διαφορετικά, υπό το εξής σκεπτικό: Το τρίτο βιβλίο λειτουργεί ως "οι απαντήσεις" στα "ερωτήματα" των προηγούμενων βιβλίων. Με άλλα λόγια, θα μπορούσε να ήταν "μέρος" του πρώτου βιβλίου, διότι τα δρώμενα που περιγράφονται στο τρίτο, χρονικά, εξελίσσονται πριν το τέλος του πρώτου βιβλίου. Ένας καλοπροαίρετος αναγνώστης, θα έλεγε ότι ο συγγραφέας έγραψε το βιβλίο για να "βάλει κάποια πράγματα στη θέση τους", να εξηγήσει, δηλαδή, την ιστορία πίσω από κάποια καταστάσεις οι οποίες στο πρώτο βιβλίο παρουσιάζονται ως δεδομένες. Ένας κακοπροαίρετος αναγνώστης, θα έλεγε απλά ότι ο συγγραφέας απλά έγραψε ένα "συμπλήρωμα" για να μπορέσει η σειρά να χαρακτηριστεί "τριλογία" και να αναγκάσει τους αναγνώστες των δύο πρώτων βιβλίων να αγοράσουν και το τρίτο περιμένοντας κάτι, το οποίο δεν τους το δίνει, τελικά.

Το χειρότερο; Το τέλος του τρίτου βιβλίου είναι "cliff hanger"! Δηλαδή, ΈΛΕΟΣ, κύριε Zafon, ήθελε πολύ σκέψη για να τελειώσεις το βιβλίο σου και να προσφέρεις στο αναγνώστη την "κάθαρση" (ή αλλιώς, "closure") της ιστορίας; Για ποιο λόγο τελείωσες το βιβλίο σου αφήνοντας αιχμή για το τι θα μπορούσε να συμβεί στο μέλλον (της ιστορίας), χωρίς να έχεις τέταρτο βιβλίο έτοιμο για να διηγηθείς αυτό το μέλλον;

Εν κατακλείδι, εμμένω σε αυτά που είπα στην αρχή: Συστήνω τη σειρά σε όσους θέλουν "ελαφρύ" ανάγνωσμα, αλλά μην περιμένετε πολλά, γιατί μπορεί να απογοητευθείτε.

 

[Voreios]

Εγω εχω διαβασει μόνο το τρίτο απο αυτά (αιχμάλωτος του ουρανού) και διαβαστηκε ευχάριστα (μετα διαπίστωσα ότι ήταν τριλογία...)

 

[wizzy]

Μόλις τελείωσα το "Χρήσιμα Αντικείμενα" του Stephen King.

Καλό ήταν, αρκετά μεγάλο, χωρίς να γίνεται βαρετό, ωραία πλοκή - αν και τα πολλά ονόματα σε κάποια φάση με μπερδέψανε (πόσα να θυμάται ένα μυαλό?) - με προοδευτική εξέλιξη, το τέλος έπασχε λίγο, αλλά γενικά το συστήνω σε υπομονετικούς αναγνώστες, κυρίως λόγω μεγέθους.

 

[wizzy]

Ξεκίνησα να διαβάζω το "The Stand" (Το Κοράκι) του Stephen King. Μέχρι στιγμής, το βρίσκω ανώτερο του "Χρήσιμα Αντικείμενα".

 

[Defkalion]

Ξεκίνησα να διαβάζω το "The Stand" (Το Κοράκι) του Stephen King. Μέχρι στιγμής, το βρίσκω ανώτερο του "Χρήσιμα Αντικείμενα".

To The Stand είναι από τα καλύτερα βιβλία του King, το έχω ευχαριστηθεί όσο λίγα.

www.readersociety.gr

 

[wizzy]

To The Stand είναι από τα καλύτερα βιβλία του King, το έχω ευχαριστηθεί όσο λίγα.

www.readersociety.gr

Defkalion, μόλις το τελειώσω, σειρά θα πάρει το "The Dark Tower". Το έχεις διαβάσει; Απόψεις;

Υ.Γ.: Thanks για το site!

 

[wizzy]

Τελείωσα (επιτέλους) το "Το Κοράκι" του Stephen King. Όπως έγραψα και σε παλιότερο post, το βρήκα καλύτερο από το "Χρήσιμα Αντικείμενα" και αυτή η εντύπωσή μου, διατηρήθηκε μέχρι τέλους. Πιο ώριμο γράψιμο, πιο στρωτή εξέλιξη, πιο ρεαλιστικά "γεγονότα", λιγότερη εμπλοκή του στοιχείου του "φανταστικού".

Συγκριτικά, μου άρεσαν και τα δύο, προτείνω και τα δύο, απλά εάν με έβαζαν να διαλέξω ένα από τα δύο, θα διάλεγα το "Το Κοράκι".

 

[Voreios]

Οσοι ενδιαφέρονται για αστυνομικά αλλά ακόμη και όσοι δεν ειναι φιλοι του είδους πρεπει να διαβάσουν το βιβλίο του ελβετού Joel Dicker "Η αλήθεια για την υπόθεση Χαρρυ Κεμπερτ. Μεγαλούτσικο αλλα πραγματικά αξίζει και δεν ειναι φτηνιάρικο αστυνομικό αλλα συνδυασμός αστυνομικής πλοκής με ανθρώπινες ιστορίες και καταστάσεις...

 

[wizzy]

Τελείωσα πρόσφατα το "Ο βασιλιάς με τα κίτρινα". Διαβάσατε την περιγραφή στο link; Ωραία. ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ. ΑΠΟΛΥΤΩΣ καμία σχέση!

Οι ιστορίες είναι αχρείαστα μεγάλες σε έκταση, σπαταλούνται πολλές σελίδες χωρίς καμία ουσιαστική συνεισφορά στην υπόθεση της ιστορίας, μόνο και μόνο για να τελειώσουν απότομα, στην τελευταία παράγραφο της τελευταίας σελίδας, περισσότερο μπερδεύοντας τον αναγνώστη ή - ακόμα χειρότερα - παρουσιάζοντας ένα τέλος το οποίο ή δεν έχει άμεση σύνδεση με την ιστορία ή του λείπει εντελώς το στοιχείο της έκπληξης. Περιττό να πω ότι οι ιστορίες, κάθε άλλο παρά τρομακτικές είναι.

ΟΚ, για το τελευταίο, ίσως επειδή έχει πάνω από 15 χρόνια που διαβάζω σχεδόν αποκλειστικά λογοτεχνία τρόμου, να μην "νιώθω" πλέον - για να μου κάνει εντύπωση ένα βιβλίο αυτού του είδους πρέπει να είναι super-duper-wow scary shit, αλλά το συγκεκριμένο δεν κρατάει ούτε καν τα "προσχήματα".

Εν κατακλείδι, μείνετε μακριά, δώστε τα χρήματά σας αλλού...

 

[Snow Whitty]

Across the Nightingale Floor - Η Παγίδα των Αηδονιών

( Οι Μύθοι των Οτορι ) Βιβλιο 1. Lian Hearn

http://www.zen-garden.org/html/page_nightingalefloor.htm


Σε ένα απομακρυσμένο χωριό, κάπου στα βουνά, ζει ένα ξεχωριστό αγόρι. Μεγαλωμένος ανάμεσα στους Αφανείς, ο Τακέο είναι εξοικειωμένος μονάχα με την ήρεμη και ειρηνική ζωή. Διαθέτει όμως τα υπερφυσικά χαρίσματα και τις ικανότητες της Φυλής. Όταν ο μυστηριώδης άρχοντας Οτόρι Σιγκέρου τού σώζει τη ζωή, ο Τακέο ξεκινάει ένα ταξίδι που θα τον οδηγήσει στο ίδιο του το πεπρωμένο. Πρόκειται για ένα ταξίδι εκδίκησης και εξαπάτησης, τιμής και αφοσίωσης, ομορφιάς και μαγείας, αλλά, πάνω απ΄ όλα, για ένα ταξίδι πλημμυρισμένο από το συντριπτικό πάθος της αγάπης. «Η Παγίδα των Αηδονιών» είναι ένα σπάνιο μυθιστόρημα επικών διαστάσεων που κρύβει στις σελίδες του εντυπωσιακή πλοκή. Ο μυθικός κόσμος των Οτόρι θα μείνει αξέχαστος στον αναγνώστη....

Bookseller & Publisher (M. Bρετανία) Η μυθική μεσαιωνική Ιαπωνία ποτέ άλλοτε δεν παρουσιάστηκε με τόσο γοητευτικό τρόπο όσο σε αυτό το δροσερό έπος, το πρώτο μιας τριλογίας.
Kirkus Reviews «Η παγίδα των αηδονιών» είναι μια φανταστική (με τη διπλή σημασία της λέξης) ιστορία, που διαδραματίζεται στη μυθική Ιαπωνία, την εποχή της φεουδαρχίας. […] Πρόκειται για μια πρωτότυπ......

http://micro.rohm.com/en/rohm-saijiki/nijoujou/4_recomend/recommend_01.html

http://www.lianhearn.com/across_the_nightingale_floor.html

http://www.patakis.gr/viewshopproduct.aspx?id=175245

http://www.protoporia.gr/i-pagida-ton-aidonion-p-160762.html

H Παγίδα των Αηδονιών δεν είναι ωστόσο ιστορικό μυθιστόρημα. Το αντίθετο μάλιστα. H ίδια η συγγραφέας, στον πρόλογό της, δηλώνει ρητά ότι το έργο «είναι επινόημα της φαντασίας της», κατατάσσοντάς το από μόνη της στο είδος του φαντασιακού μυθιστορήματος.
Δάπεδα που κελαηδούν
Ο εντυπωσιακός τίτλος του βιβλίου της, τουλάχιστον στην πρωτότυπη έκδοσή του (Across the Nightingale Floor), παραπέμπει στα περίφημα ουγκουισουμπάρι, τα πανάκριβα ξύλινα δάπεδα της φεουδαρχικής Ιαπωνίας που το τρίξιμό τους ηχούσε σαν κελάηδισμα αηδονιών. Ακόμη και σήμερα στο κάστρο Νίτζο του Κιότο, οι τουρίστες μπορούν να περπατήσουν στο δάπεδο των αηδονιών, ένα λαμπερό ξύλινο δάπεδο ειδικά κατασκευασμένο για να τρίζει όσο ελαφρά κι αν το πατά κανείς. Πολλοί Ιάπωνες πιστεύουν ότι αυτά τα δάπεδα κάποτε χρησίμευαν ως παγίδες (εξ ου και ο ελληνικός τίτλος του βιβλίου) για να προστατεύουν τους άρχοντες από δολοφονικές απόπειρες εναντίον τους. H συγγραφέας τοποθετεί αυτό το θρυλικό σύστημα συναγερμού στο επίκεντρο του μυθιστορήματός της και με απόλυτη πειστικότητα πλέκει τις ίντριγκες και τα γεγονότα που πλαισιώνουν τους ήρωές της.
Κεντρικός ήρωας είναι ο δεκαεξάχρονος Τακέο, μοναδικός επιζών της σφαγής των Αφανών από τον αιμοσταγή Ιίντα Σανταμού, άρχοντα της φατρίας των Τοχάν. Ο Τακέο, ο οποίος κινδυνεύει να σφαγεί κι αυτός από τον Ιίντα, σώζεται την τελευταία στιγμή από τον άρχοντα Οτόρι, αντίπαλο των Τοχάν, που τον υιοθετεί και αναλαμβάνει την εκπαίδευσή του. Ο νεαρός Τακέο σύντομα αντιλαμβάνεται ότι διαθέτει υπερφυσικές δυνάμεις, ότι μπορεί να γίνεται αόρατος, να χωρίζεται στα δύο και να αφήνει τον δεύτερο εαυτό του πίσω. Τις δυνάμεις του φαίνεται να γνωρίζει και ο θετός του πατέρας που τον προορίζει να πατήσει στο δάπεδο των αηδονιών του μεγάλου εχθρού του Ιίντα και να πάρει εκδίκηση.

H αφήγηση παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς εναλλάσσεται από το πρώτο στο τρίτο πρόσωπο. Πρόκειται για μια τεχνική που χρησιμοποιεί η συγγραφέας για να παρουσιάσει όλες τις όψεις των γεγονότων, αλλά και να βάλει τάξη στο χάος που θα μπορούσε να επικρατήσει από την πληθώρα των ονομάτων και των τοπωνυμίων......Είναι ωστόσο ένα πολύ ωραίο μυθιστόρημα ικανό να συνεπάρει και να καθηλώσει. Το προτείνουμε ανεπιφύλακτα τόσο σε ενηλίκους όσο και σε νεαρούς αναγνώστες από 12 ετών και άνω.
Γεωργία Γαλανοπούλου (συγγραφέας βιβλίων για παιδιά)
ΤΟ ΒΗΜΑ, 30-11-2003

 

[Snow Whitty]

Τα βιβλία της τριλογίας διατίθενται στο διαδίκτυο και σε Pdf στα αγγλικά.

Το πρώτο βιβλιο Η παγίδα των αηδονιών - Across the Nightingale Floor προτείνεται για ενα απολαυστικό καλοκαιρινό διάλειμμα απ ολα τ αλλα....

http://www.lunsfordnet.com/get/pdf/4148

 

[wizzy]

Ευχάριστη η ανανέωση του thread, μετά από τόσο καιρό!

 

[elgrek0]

ΠΑΙΔΙΑ ΞΕΡΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΒΡΩ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ STEVEN KING ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΕΒΑΣΩ...??? ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΑΝΤΑ...

 

[wizzy]

Τα 100 βιβλία που δεν αγάπησαν οι Έλληνες.

Ένα άρθρο το οποίο αποκαλύπτει - εν μέρη - το ποιόν του αναγνωστικού κοινού στην Ελλάδα.

Το διάβασα με ενδιαφέρον. Χάρηκα ιδιαίτερα όταν διαπίστωσα ότι κάποια από τα βιβλία της λίστας βρίσκονται στη βιβλιοθήκη, όχι απλά για να βρίσκονται, αλλά τα έχω διαβάσει (π.χ. Θαυμαστός καινούριος κόσμος, Μέλμοθ ο Περιπλανώμενος κ.ά.).

Λυπήθηκα όταν διαπίστωσα πόσα από αυτά τα βιβλία είναι "σημεία-αναφοράς" της παγκόσμιας λογοτεχνίας (π.χ. Για ποιον χτυπάει η καμπάνα, Μόμπι Ντικ η Φάλαινα, Σατανικοί στίχοι κ.ά.) και παρόλα αυτά, βρίσκονται στη λίστα των "αγνοημένων", από το αναγνωστικό κοινό της Ελλάδας, βιβλίων. Φαίνεται ότι το ελληνικό κοινό προτιμάει να διαβάζει το "50 αποχρώσεις του γκρι" παρά π.χ. το "Η Πτώση" του Camus. Κρίμα...

Υ.Γ.: Προφανώς και δεν "βγάζω την ουρά μου απέξω". Από τα βιβλία της λίστας έχω ελάχιστα, κυρίως επειδή το ενδιαφέρον μου στρέφεται σε είδη λογοτεχνίας διαφορετικά από αυτά που αντιπροσωπεύονται από τα βιβλία της λίστας, αλλά και πάλι, θεωρώ ότι κάποια από αυτά θέλω (πρέπει) να τα διαβάσω κάποια στιγμή στο μέλλον. Τη λίστα την κράτησα. Ίδωμεν...

 

[rose.athens]

ΠΑΙΔΙΑ ΞΕΡΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΒΡΩ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ STEVEN KING ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΕΒΑΣΩ...??? ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΑΝΤΑ...

Ελπίζω να εννοείς νόμιμο κατέβασμα...

Κοίταξε εδώ:
http://www.cosmotebooks.gr/gr/

ΥΓ. Καλώς όρισες! Παράκληση: γράφουμε μόνο πεζά, όχι κεφαλαία.

 

[wizzy]

Ρε αρχηγέ, τι τον καλωσορίζεις; Γράφτηκε στις 18/06/15 έκανε ένα post τότε και μετά εξαφανίστηκε.

Υ.Γ.: Εάν ήθελε να κατεβάσει νόμιμα, θα το δήλωνε εξ αρχής...

 

[dimanag]

Τα 100 βιβλία που δεν αγάπησαν οι Έλληνες.

Ένα άρθρο το οποίο αποκαλύπτει - εν μέρη - το ποιόν του αναγνωστικού κοινού στην Ελλάδα.

Το διάβασα με ενδιαφέρον. Χάρηκα ιδιαίτερα όταν διαπίστωσα ότι κάποια από τα βιβλία της λίστας βρίσκονται στη βιβλιοθήκη, όχι απλά για να βρίσκονται, αλλά τα έχω διαβάσει (π.χ. Θαυμαστός καινούριος κόσμος, Μέλμοθ ο Περιπλανώμενος κ.ά.).

Λυπήθηκα όταν διαπίστωσα πόσα από αυτά τα βιβλία είναι "σημεία-αναφοράς" της παγκόσμιας λογοτεχνίας (π.χ. Για ποιον χτυπάει η καμπάνα, Μόμπι Ντικ η Φάλαινα, Σατανικοί στίχοι κ.ά.) και παρόλα αυτά, βρίσκονται στη λίστα των "αγνοημένων", από το αναγνωστικό κοινό της Ελλάδας, βιβλίων. Φαίνεται ότι το ελληνικό κοινό προτιμάει να διαβάζει το "50 αποχρώσεις του γκρι" παρά π.χ. το "Η Πτώση" του Camus. Κρίμα...

Υ.Γ.: Προφανώς και δεν "βγάζω την ουρά μου απέξω". Από τα βιβλία της λίστας έχω ελάχιστα, κυρίως επειδή το ενδιαφέρον μου στρέφεται σε είδη λογοτεχνίας διαφορετικά από αυτά που αντιπροσωπεύονται από τα βιβλία της λίστας, αλλά και πάλι, θεωρώ ότι κάποια από αυτά θέλω (πρέπει) να τα διαβάσω κάποια στιγμή στο μέλλον. Τη λίστα την κράτησα. Ίδωμεν...

Εν μέρει συμφωνώ, απλά θεωρώ οτι δεν πρέπει να συγχέουμε το ΄΄βιβλίο΄΄ με την ΄΄έκδοσή΄΄ του. Με άλλα λόγια, πολλά από τα βιβλία της λίστας είναι σε νέα έκδοση για πολλοστή φορά από άλλον εκδοτικό οίκο και κάπου εκεί οφείλεται η παρουσία τους στη λίστα. Άρα μιλάμε περισσοτερο για ΄΄αγνοημένες΄΄ (επαν)εκδόσεις και όχι τόσο για αγνοημένα βιβλία, χωρίς βέβαια να θέλω να καθαγιασω το αναγνωστικό κοινό στην Ελλάδα το οποίο συγκριτικά με τον πληθυσμό παραμένει ανύπαρκτο.