Most visitors online was 2716 , on 5 Dec 2023
Προτιμώ ενα συστημα που δεν ανεβάζει το spl στα υψη
δεν αυξανει ομως περαιτερω τη συμπίεση της ηχογραφησης, λογω σχεδιαστικης απλοτητας
παρα ενα άλλο που προσθετει συμπιεση λογω ηλεκτρονικού θορυβου,
πληθωρας εξαρτηματων, υψηλης αναδρασης, τεραστιων μετασχηματιστων, κλπ.
Το δεύτερο όσο δυναμικα και να παιζει δεν θα ακουστει ποτε το ίδιο φυσικο.
Άκουγα χωρίς καμία προσπάθεια ή άμυνα τις αρμονικές από τα Istanbul να απλώνονται τρισδιάστατα στο χώρο. Μπορούσα σχεδόν να τις απαριθμήσω καθώς θύμιζαν πίδακες από συντριβάνι που διαλύονται σε μικρά σταγονίδια υπό την πίεση του βάρους τους. Παρατήρησα πως η υφή των πιατινιών ήταν τελείως ματ. Αυτά τα πρίμα δεν είχαν ίχνος γυαλάδας ή οξύτητας, παρόλα αυτά ήταν απόλυτα ευκρινή και άπαχα και ταυτόχρονα ιδιαίτερα ογκώδη και άνετα στην παρακολούθηση. Ο ήχος της κιθάρας ακουγόταν πλούσιος σε μεσαίες αρμονικές, σαν να γουργούριζε από ευχαρίστηση.
Τα πιατίνια ακούγονταν τώρα πιο λεπτά και με μεγαλύτερη οξύτητα. Εξακολουθούσαν όμως να είναι ματ, άπαχα και ώρες-ώρες «χνουδωτά» από τις αρμονικές τους, το καθένα με το «χρωματάκι» του.
Ακολούθως, τα πιατίνια. Φούσκωσαν κι αυτά, οι αρμονικές τους άρχισαν να ομογενοποιούνται σαν να κόλλαγαν μεταξύ τους. Κάπου στο όριο ανάμεσα στη λίγη και την αρκετή ενίσχυση, ήρθε και η αφύσικη λάμψη του μετάλλου να ολοκληρώσει τη μεταμόρφωση και να κάνει τα πιατίνια από κυκλικά, μακρόστενα, καταστρέφοντας το σχήμα της διασποράς τους. Η γενική αίσθηση ήταν ότι κάτι άρχισε να πιέζει τον ήχο, να τον φουσκώνει και να τον επιταχύνει μέσα από ένα σωλήνα. Αυτό που μπήκε ήρεμο, ματ και λεπτοφυές από τη μια άκρη του σωλήνα, βγήκε από την άλλη με εσωτερική ένταση, γυαλάδα και τυχαία έμφαση σε κάποιες περιοχές. Το αραχνούφαντο, ευκίνητο πλέγμα από αρμονικές που ταυτιζόταν με την υφή του οργάνου είχε μετατραπεί σε μια μοχθηρή, αδιάφανη και ακίνητη συνθετική φούσκα χωρίς πτυχώσεις.
Μη γίνεστε κακοί! :mrgreen:
Πάντως δεν υπάρχει αμφιβολία... Paris is back.
[Αποσπάσματα από καταχώρηση στην κατηγορία "hi-end café".]
...κατά την ακρόαση σε χαμηλές στάθμες και υπό συνθήκες χαλαρότητας,όπου ή εγγενής έμφαση στην απόδοση μεσαίων οκτάβων και άρτιων αρμονικών τους από ένα ολιγόβατο μηχάνημα με τη συναφή κυκλωματική απλότητα θα καταλαμβάνει ακόμα μεγαλύτερο κομμάτι της αντιληπτικής πίτας.αφού η ανάδειξη των φασματικών άκρων θα είναι από φυσικού της υποχωρημένη.Γι αυτό και το ρυθμιστικό ΄΄Loudness΄΄ σε ένα τέτοιο σενάριο θα ήταν εξοβελιστέο στη συνείδηση του χρήστη.Προτιμώ ενα συστημα που δεν ανεβάζει το spl στα υψη
δεν αυξανει ομως περαιτερω τη συμπίεση της ηχογραφησης, λογω σχεδιαστικης απλοτητας
παρα ενα άλλο που προσθετει συμπιεση λογω ηλεκτρονικού θορυβου,
πληθωρας εξαρτηματων, υψηλης αναδρασης, τεραστιων μετασχηματιστων, κλπ.
Το δεύτερο όσο δυναμικα και να παιζει δεν θα ακουστει ποτε το ίδιο φυσικο...
...και ν'ακούγεται εξίσου ζωηρό σε χαμηλές στάθμες και υπό συνθήκες χαλαρότητας όπου θα ήταν αναγκαία εδώ η τονική πληρότητα στα άκρα του φάσματος,αλλά γι αυτό θα έπρεπε να μεσολαβεί στο σήμα κάποιο κυκλωματικό λογισμικό που θα εξισορροπεί την Ακουστότητα (Loudness) δεδομένου σήματος ως προς τα άκρα του φάσματος σε συνάρτηση προς τη στάθμη.Εγω προτιμώ αυτο που αυξάνει τη στάθμη στα ύψη χωρίς να συμπιέζει...
Ορίστε!Χαράλαμπε..
Ο Ear πάντως έμοιαζε ν'απευθύνεται συμβολικώς σε όποιον χρήστη ευφραίνεται γενικώς με τις ...λάμπες (Χαρά + Λάμπα)Ορίστε!
Μα τι πάθατε και με φωνάζετε ,μια εσυ και μια ο μπούτχιας...αμάν πχια!
Και' σύ λάμπεις Μπούτχια μου...!Ο Ear πάντως έμοιαζε ν'απευθύνεται συμβολικώς σε όποιον χρήστη ευφραίνεται γενικώς με τις ...λάμπες (Χαρά + Λάμπα)
Βράδυ, σε γνωστό κέντρο διασκέδασης όπου ερμηνεύει τις ασύλληπτες επιτυχίες του ο δημοφιλής τραγουδιστής Λάμπης Λιβιεράτος. Θαμώνας του μαγαζιού διασκεδάζει στο πρώτο τραπεζι. Η ώρα περνάει, το κέφι ανάβει και ο θάμώνας αρχίζει να επευφημεί τον καλλιτέχνη: ...Γεία σου ρε Μπάμπη! ...Είσαι μεγάλος ρε Μπάμπη!... Ο Λιβιεράτος ενοχλείται αλλά δεν αντιδρά. Κι ο θαμώνας συνεχίζει: ...Δινεις κέφι Μπάμπη! ...Πες τα όλα Μπάμπη!... Κάποια στιγμή ο Λιβιεράτος αγανακτει! Τον πλησιάζει και τον διορθώνει: Λάμπης!! ΛΛΑΑΜΠΗΗΗΣ!!!! Κι ο πελάτης: Κι εσύ λάμπεις Μπάμπη μου!!!
Κατά προτίμηση...στο σκοτάδι.Και' σύ λάμπεις Μπούτχια μου...!
Σωστός - κάλιο πλούσιος και υγιής / παρά φτωχός και ..κωφόςΜε εκείνα και με τα άλλα εγώ καταλαβαίνω ότι πρέπει να χαλάσουμε ένα σκασμό λεφτά για να φτιάξουμε ένα σύστημα που θα παίζει σε στάθμες ικανές να αναπαραγάγουν ένα πρόγραμμα σε συνθήκες ζωντανής ακρόασης και την ίδια στιγμή η έκθεση μας σε τέτοιες στάθμες θα μας προκαλεί απώλεια ακουστικής ικανότητας. Αυτή με τη σειρά της θα μας αναγκάσει προκειμένου να ακούμε όπως ακούγαμε πριν να δώσουμε ακόμα περισσότερα χρήματα ώστε το σύστημα να παίζει ακόμα πιο δυνατά, καθαρά και ασυμπίεστα προκαλώντας παράλληλα περαιτέρω ακουστική βλάβη και ούτω καθεξής μέχρι του σημείου που ή δεν θα ακούμε τίποτα πλέον ή δεν θα έχουμε άλλα λεφτά.
Εν προκειμένω θα πρότεινα μια πιο συντηρητική προσέγγιση όπου ένα σύστημα θα είναι ικανό να αποδώσει σωστά σε μέση στάθμη στη θέση ακρόασης το πολύ 85 dΒ και με ένα headroom 20dB για στιγμιαίες εξάρσεις το οποίο δεν θα μας προκαλέσει ανήκεστες οικονομικές και ακουστικές βλάβες οπότε και θα το χαρούμε για πολύ περισσότερο καιρό.
my2cents
Πλην όμως μια τέτοια προδιαγραφή θ'ανταποκρινόταν μονάχα στη ζώνη των μεσαίων οκτάβων.Και με τα άκρα του φάσματος ν'αναπτύσσουν ανεπαρκείς απαραμόρφωτες στάθμες,η τονική ισορροπία και η αληθοφάνεια πάνε...περίπατο.Με εκείνα και με τα άλλα εγώ καταλαβαίνω ότι πρέπει να χαλάσουμε ένα σκασμό λεφτά για να φτιάξουμε ένα σύστημα που θα παίζει σε στάθμες ικανές να αναπαραγάγουν ένα πρόγραμμα σε συνθήκες ζωντανής ακρόασης και την ίδια στιγμή η έκθεση μας σε τέτοιες στάθμες θα μας προκαλεί απώλεια ακουστικής ικανότητας. Αυτή με τη σειρά της θα μας αναγκάσει προκειμένου να ακούμε όπως ακούγαμε πριν να δώσουμε ακόμα περισσότερα χρήματα ώστε το σύστημα να παίζει ακόμα πιο δυνατά, καθαρά και ασυμπίεστα προκαλώντας παράλληλα περαιτέρω ακουστική βλάβη και ούτω καθεξής μέχρι του σημείου που ή δεν θα ακούμε τίποτα πλέον ή δεν θα έχουμε άλλα λεφτά.
Εν προκειμένω θα πρότεινα μια πιο συντηρητική προσέγγιση όπου ένα σύστημα θα είναι ικανό να αποδώσει σωστά σε μέση στάθμη στη θέση ακρόασης το πολύ 85 dΒ και με ένα headroom 20dB για στιγμιαίες εξάρσεις το οποίο δεν θα μας προκαλέσει ανήκεστες οικονομικές και ακουστικές βλάβες οπότε και θα το χαρούμε για πολύ περισσότερο καιρό.
my2cents
το 85 db που έβαλα (ψιλοαυθαίρετα αλλά και ψιλοσχετικά με το link που έβαλα) δεν σημαίνει ότι δεν θα ακολουθούσε τις καμπύλες ακουστότητας που αναφέρθηκαν παραπάνω ώστε να ακούγονται και τα μπάσα σωστά και τα πρίμα όπως πρέπει.Πλην όμως μια τέτοια προδιαγραφή θ'ανταποκρινόταν μονάχα στη ζώνη των μεσαίων οκτάβων.Και με τα άκρα του φάσματος ν'αναπτύσσουν ανεπαρκείς απαραμόρφωτες στάθμες,η τονική ισορροπία και η αληθοφάνεια πάνε...περίπατο.
Ανεξάρτητα δε του βαθμού συμπίεσης που θα έχει εφαρμοστεί σε μια παραγωγή,η τονική ισορροπία θα είναι δεδομένη και οφείλει να μην παραβαίνεται κατά την αναπαραγωγή από δεδομένο ηχοσύστημα (υψηλής πιστότητας)...
Bhutia Law 2 : Η αληθοφάνεια και η στερεοφωνική απεικόνιση περνάνε από τη διατήρηση της τονικής ισορροπίας κατά την αναπαραγωγή,ανεξάρτητα από την εγγενή συμπίεση στο αναπαραγόμενο σήμα.
Αυτό σου κάνει ρε άσχιετε;Διαφωνώ (επανάληψη ) με την χρήση των καμπύλων ίσης ακουστότητας Fletcher Munson για να βγάζουμε συμπεράσματα για την επιθυμητή στάθμη ανά συχνότητα.
Η F-M μας βοηθάει στην εφαρμογή του loudness οταν ακούμε κάτω απο τα ορια αναφοράς, αυτη ειναι η σημαντική χρήση της στο θέμα μας.
Για να αποδείξω τον ισχυρισμό μου, μεσα στις γιορτές θα κάνω το εξής πείραμα:
Θα μετρήσω και θα ανεβάσω την συχνοτική ανάλυση 5-6 γνωστών κομματιών, απο πεντε λεπτά πες το καθένα, απο διαφορετικά είδη. Για παράδειγμα, μια συμφωνία του Μπετόβεν, εκκλησιαστικό όργανο Μπαχ, dire straits, moby και ενα soundtrack δράσης. (Όχι, δεν θα μετρήσω Ξυλούρη). Αν γνωρίζετε κάποιο περίεργο κομμάτι για μέτρημα πείτε το μου.
Οι μετρησεις θα γίνουν σε στάθμες που με ασφάλεια αναπαράγει το σύστημα μου (για να μην υπάρχουν αμφιβολίες αν ξέφυγε κατι), πες 75db μέση, το οποίο παίζει σύμφωνα με τις προδιαγραφές.
Έτσι θα δούμε σε ποιες συχνοτικες περιοχές χρειαζόμαστε περισσότερη μέγιστη στάθμη, και σε ποιές λιγότερη, και πως μπορουμε να κάνουμε οικονομία. Εννοείται πως το σύστημα μας πρέπει να μπορει να παίξει σύμφωνα με την προτεινόμενη καμπυλη (όχι φλατ) και όχι κουκουρουκου. Αλλά πόσο δυνατά και που, αυτο εχει ενδιαφέρον.
Αν το ξεχάσω στείλτε πμ.
Φαντάζομαι πως εννοείς σύστημα αποτελούμενο από ενεργές μονάδες και στιβαρά sub,χωρίς κοινή πηγή παροχής ενέργειας για τα επιμέρους κανάλια - όπως θα ίσχυε το τελευταίο με κάποιον πολυκάναλο ολοκληρωμένο.το 85 db που έβαλα (ψιλοαυθαίρετα αλλά και ψιλοσχετικά με το link που έβαλα) δεν σημαίνει ότι δεν θα ακολουθούσε τις καμπύλες ακουστότητας που αναφέρθηκαν παραπάνω ώστε να ακούγονται και τα μπάσα σωστά και τα πρίμα όπως πρέπει.
Δηλαδή αν πάρουμε τη καμπύλη των 80 fons βλέπω ότι στα 30Hz θέλουμε 110dB (τα οποία δεν νομίζω ότι προκαλούν ακουστική βλάβη, ρήξη σπλήνα ίσως σε πολύωρη συνεχή έκθεση ) και 90+ db στα 10Κ (εκεί που οι χομσινεματζήδες κάνουμε roll off για να μην μας ξυρίζουν τα αυτιά οι σφαίρες ).
Συνθήκες δηλαδή που ένα μέτριου κόστους πολυκάναλο σύστημα τις έχει άνετα.
Το μεγαλύτερο κόλπο όλων, είναι πως δίνει την εντύπωση ένα ηχοσύστημα ότι παίζει πολύ πιο δυνατά, με ελάχιστο μπούστ των φόνς, με λίγο πείραγμα στο χιλιόκυκλο, που σχεδόν δε φαίνεται από κανένα μετρητικό.
Αλλά θα σας μπλέξω αν σας λέω και τέτοια, ε;
(Πρόκειται για μελέτες της Siemens παρακαλώ. Πολύ βαθειά νερά...)
Ναι... αν και αυτό είναι το ζητούμενο του προηγούμενου ερωτήματος που έθεσα στη ροή της συζήτησης όπου με τις μέχρι τώρα διευκρινίσεις νομίζω γίνεται ακόμα πιο συγκεκριμένο καθώς ξεκαθαρίζει και το θέμα της στάθμης.Φαντάζομαι πως εννοείς σύστημα αποτελούμενο από ενεργές μονάδες και στιβαρά sub,χωρίς κοινή πηγή παροχής ενέργειας για τα επιμέρους κανάλια - όπως θα ίσχυε το τελευταίο με κάποιον πολυκάναλο ολοκληρωμένο.
Ναι ρε άσχιετε, μου κάνει :Αυτό σου κάνει ρε άσχιετε;
Και εις ό,τι αφορά τους χαιεντάδες....they fought the law and the law won....Bhutia Law 2 : Η αληθοφάνεια και η στερεοφωνική απεικόνιση περνάνε από τη διατήρηση της τονικής ισορροπίας κατά την αναπαραγωγή,ανεξάρτητα από την εγγενή συμπίεση στο αναπαραγόμενο σήμα.