JOHN MARKOU
Münchhausen
- Μηνύματα
- 28.654
- Reaction score
- 27.575
O χαρακτήρας του υποφαινομένου τα φταίει...Σε ανάλογες θεμελιώδεις περιπτώσεις,υφίστανται συνήθως τρεις αντιμαχόμενες πτυχές:
Πρώτη,΄΄Ζήσε και άσε τους άλλους να ζήσουν (καλύτερα όπως μπορούν),υπάρχουν άλλοι να τα εκθέσουν και καλύτερα...΄΄
Δεύτερη,΄΄Γράψε και άσε τους άλλους να πεθάνουν (καλύτερα όπως μπορούν),υπάρχει η ορθότητα και δεν γίνεται ν'αγνοείται...΄΄
Τρίτη και συνήθως επικρατέστερη,΄΄Όλοι θα ζήσουμε και θα γράφουμε όπως μπορούμε στο χρόνο που μας αναλογεί,ας διατυπωθεί στην κατάλληλη συγκυρία,κατά προτίμηση αραδιάζοντας και καμιά από τις γνωστές εξυπνάδες...΄΄
(Λες και θα έσκαγε ο χαρακτήρας άμα δεν ξεφούρνιζε την εξυπνάδα που θα του ερχόταν εκείνη τη στιγμή)
Περνάμε ακολούθως στην πιο σημαντική μέχρι στιγμής αντίρρηση...Στο ηχείο πραγματοποιείται μετατροπή ηλεκτρομηχανικής φύσης (ηλεκτρικής σε μηχανική ενέργεια),οπότε θεωρούνται κανονικά τα ανώτερα ποσοστά παραμόρφωσης σε σύγκριση με τους ενισχυτές που δεν έχουν ως αποστολή τέτοιες μετατροπές στο σήμα,αλλά απλές αυξήσεις στο πλάτος του στο ηλεκτρικό πάντα πεδίο.
Επιπροσθέτως,στους δεύτερους τιμές παραμόρφωσης άνω του λίαν επιεικούς ορίου 1% γίνονται ισχυρώς αντιληπτές παρά το διακριτικό πέρασμα σε καθεστώς αποκοπής ισχύος .Στις περιπτώσεις μάλιστα όπου δεν θα επικρατούσαν οι πρώτες άρτιες αρμονικές - όπως ισχύει κατά κανόνα σε push-pull τοπολογίες - δεν θα γίνονται αντιληπτές κατ'ανάγκην με ευχάριστο τρόπο από τον τυπικό ακροαματικόφιλο.
Επειδή κιόλας εθίγη πρωτίστως η συμπεριφορά στις επίμαχες τέσσαρες πρώτες οκτάβες (αντί για τη ζώνη...αγνότητος) η ανεπάρκεια οδήγησης ακόμα και σε μέσες στάθμες ως προς την κρίσιμη ρυθμική βάση οποιουδήποτε κομματιού οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ακόμα και σε δηλωμένες τιμές ισχύος που θα έφταναν θεωρητικώς στο χρήστη,΄΄ τα μεταξωτά οπίσθια πνέουν τα λοίσθια΄΄ (ορίστε και η δέουσα εξυπνάδα)
Μιλάμε ότι δεν κατάλαβα τίποτα. Μα τίποτα. !!!!!!!!