Μπράβο...έχασες.
Μπράβο Κώστα.Εγώ συμφωνώ μαζί σου.
Ο μπουτχιας ως γνωστόν τα γράφει τόσο ακαταλαβίστικα, που πιθανώς μόνο αυτός τα καταλαβαίνει.
Και προφανώς το κάνει επίτηδες. Για να μη τα καταλαβαίνει κανείς!
Αλλά δε πειράζει, κι αυτός δε καταλαβαίνει το μπλανσι στις ντομάτες, οπότε πατσίσαμε.
Μπράβο Κώστα.Εγώ συμφωνώ μαζί σου.
Ο μπουτχιας ως γνωστόν τα γράφει τόσο ακαταλαβίστικα, που πιθανώς μόνο αυτός τα καταλαβαίνει.
Και προφανώς το κάνει επίτηδες. Για να μη τα καταλαβαίνει κανείς!
Αλλά δε πειράζει, κι αυτός δε καταλαβαίνει το μπλανσι στις ντομάτες, οπότε πατσίσαμε.
Επομένως η πρώτη άρτια συνιστώσα από αρμονική παραμόρφωση θα είχε τουλάχιστον ισοδύναμη ακουστότητα σε στάθμη παραμόρφωσης 6%.
Βδομάδες τώρα, από τότε που πρωτοείδα αυτές τις καμπύλες, με βασανίζει μια "αιρετική" ερώτηση/αμφιβολία. Μάλλον κάτι μού διαφεύγει, κάτι δεν έχω κατανοήσει πλήρως, θα την κάνω την ερώτηση.
Έχει volume control καλέ το όργανο;
Εξυπακουεται πως υφιστανται. Καθησε σε μια ντραμς, χτυπα με το πεταλι την κασα. Μετα χτυπα το ταμπουρο και μετα ενα μεγαλο crash. Tι θα ακουστει δυνατοτερα; Γιατι οταν φωναζεις τα φωνηεντα σ' ακουνε στα 50 μετρα και οταν πας να αρθρωσεις ενα συμφωνο δεν το ακους ουτε εσυ; Ολα Φυσικη ειναι, ακομα και η μουσικη.
Τα μουσικά όργανα που δεν θα είχαν την εκπομπή τους ηλεκτρονικά ενισχυμένη διακρίνονται από ιδιαίτερες προς αυτά αρμονικές συνιστώσες με δικό τους ενεργειακό φάκελο για κάθε θεμελιώδη τόνο που παράγουν.Αυτό καθορίζει και τον ήχο τους σε οποιοδήποτε περιβάλλον.
Μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις...To αριστερό τμήμα αναπαριστά πιάνο καθώς παίζει νότες με διαρκώς ανερχόμενα τονικά ύψη.
Και βεβαίως μετά τη χορδή ακολουθεί το αντηχείο, το οποίο αναλόγως μεγέθους της κατασκευής καταφέρνει (ή όχι) να ενισχύσει σε ικανοποιητικό βαθμό τις χαμηλές συχνότητες.
Στο πιάνο η ένταση εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από τη δύναμη κρούσης κάθε πλήκτρου. Διαφορετική δύναμη κρούσης παράγει διαφορετική ένταση, αλλά και διαφορετικό ηχόχρωμα. Πλην της πολυφωνικής μουσικής (πρβλ. Bach) και ειδικότερα της "σχολής" που θέλει τις φωνές σχεδόν ισοδύναμες σε όλες τις άλλες περιπτώσεις υπάρχει μεγάλη απόκλιση στις εντάσεις-χροιές μεταξύ των φωνών.
Αυτό έγραψα στο σπόιλερ.
Μιλάω μόνο για εντάσεις, χροιές είναι άλλο πράμα.
Η βηματική απόκριση του ακουστικού μας συστήματος σ'ένα ηχητικό ερέθισμα:
Εντοπισμός της θέσης μέσα στο πρώτο χιλιοστό δευτερολέπτου κατά την έφοδο του ερεθίσματος με την απότομη άνοδο της ενέργειας.
Μέχρι το δέκατο χιλιοστό δευτερολέπτου από την έναρξη,κρίνει το μέγεθος της πηγής του ερεθίσματος.
Από το δέκατο έως το τριακοστό χιλιοστό δευτερολέπτου αποφαίνεται για το τονικό ύψος του ερεθίσματος.Το τελικό στάδιο συμβαίνει όταν η μεταβολή ενέργειας στο σήμα θα προσεγγίζει τη σταθερή κατάσταση.
Αυτός ο μηχανισμός είναι προϊόν της εξελικτικής πορείας,αφού ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου για τους προΊστορικούς μας προγόνους η ανάλυση της απότομης ανόδου στη στάθμη με γνώμονα την άμεση εκτίμηση στην κατεύθυνση και το μέγεθος πιθανών απειλών.
Διαπιστώνεται από αυτό ότι η αντίληψη των μεταβατικών φαινομένων και ο εντοπισμός τους πάνω σε μια νοητή σκηνή προηγούνται της αντίληψης για τις χροιές.
Βηματικές αποκρίσεις γνωστών κρουστικών σημάτων με γραμμοσκιασμένα τα όρια της χρονικής ζώνης από τον αρχικό εντοπισμό της θέσης έως την αποσαφήνιση του ερεθίσματος στην ακουστική μας αντίληψη.
Από πάνω προς τα κάτω:
Βηματική συνάρτηση
Ιδανική βηματική απόκριση ηλεκτρομηχανικού μετατροπέα
Βηματική απόκριση από διαφορετικά μοντέλα ηχείων εκτεταμένη πέρα από το γνωστό όριο 7-8 χιλιοστών δευτερολέπτου που βλέπουμε συνήθως στα διαγράμματα του stereophile:
Ένα ηχείο δεν μπορεί να αποκριθεί σταθερά στη βηματική συνάρτηση,διότι το μεγάφωνο δεν λειτουργεί με συνεχές ρεύμα και δεν γίνεται να κρατήσει σταθερή στάθμη ηχητικής πίεσης. Δρα ως ζωνοδιαβατό φίλτρο - όπως και το ακουστικό μας σύστημα άλλωστε - οπότε ύστερα από την έλευση του ερεθίσματος η κορυφαία τιμή πίεσης κατά την έφοδο αυτού εξασθενεί.
Όπως παρατηρείται όμως,εξασθενεί με διαφορετικό μοτίβο σε διαφορετικούς τύπους ηλεκτρομηχανικών μετατροπέων,εξαρτώμενο από τον τρόπο που θα επεξεργάζονται την είσοδο στο δικό τους κύκλωμα,χωρίζοντας το φάσμα σε διαφορετικούς δρόμους με αντίστοιχα μεγάφωνα και δικτυώματα και προτεραιότητα την πιστότητα στην απόκριση πλάτους στο πεδίο της συχνότητας.Για να επεκτείνουν το κάτω όριο απόκρισης χρησιμοποιούν στις περισσότερες περιπτώσεις διατάξεις ενίσχυσης των χαμηλών οι οποίες καθυστερούν την απόσβεση και τη σταθεροποίηση της ενέργειας στο πεδίο του χρόνου,χάρη σε εκμετάλλευση στο θεμελιώδη συντονισμό του συστήματος.Σε ανώτερες ζώνες του φάσματος τα δικτυώματα κροσόβερ φροντίζουν για ομαλή σύζευξη ως προς τις αποκρίσεις πλάτους των επιμέρους μεγαφώνων.Αυτά εισάγουν δικές τους αποκλίσεις στη φασική απόκριση.
Αυτό το γεγονός προσδίδει στον καθέναν μια ιδιαίτερη ηχητική υπογραφή περισσότερο ή λιγότερο πιστή προς την ιδανική μεταβατική απόκριση.Εάν τηρηθεί υψηλή προτεραιότητα στη μεταβατική απόκριση αντί εκείνη της συχνότητας,τότε το πλάτος απόκρισης θα εμφανίζει υποχώρηση που θα ξεκινά από ανώτερες οκτάβες προς τον θεμελιώδη συντονισμό του ηχείου.
