Δυναμικό εύρος. Το θέλουμε. Το θέλουμε;

[Dimifoot]

(Όχι τόσο) άσχετο:
Τα ηχεία μου παίζουν άνετα μεχρι 32Hz, όχι -3db και χαζά.

Είχα φτιάξει περσι πανομοιότυπες ισοσταθμίσεις, level matched, για χρήση με sub και χωρίς sub για σύγκριση.

Ακούγεται του κερατά πολύ η απουσία της μισής πρώτης οκτάβας, πχ σε εκκλησιαστικό όργανο.
Σε Καίτη Χωματά (που λέγαμε προχθές) όχι.

Σαφώς και έχει περιεχόμενο κάτω απο 40Hz.

 

[Dimifoot]

Επίσης
Τις προάλλες που ήμασταν στον Εαρ, δοκιμάσαμε να βάλουμε το ενα χρΕπικ να παίξει, συμπληρώνοντας το ενα τεμάχιο 870. Να παίξει κροσσαρισμένο στους 40 Hz. Σαμπ για το σαμπ δηλαδή.



Που θα μου πεις εμένα πως δεν έχει περιεχόμενο

 

[costas EAR]

Εγώ νομίζω ότι η χρήση του γνωστού "volume" είναι ένα τεράστιο σφάλμα, που έχει οδηγήσει σε μια σειρά σφαλμάτων και παρανοήσεων.

Καταρχήν, χρήση μείωσης του volume χωρίς ταυτόχρονη ισοσταθμιση γραμμών ακουστότητας (loudness filter) οδηγεί σε διαφοροποιήσεις τονικότητας και σε απώλεια αντίληψης των χαμηλών συχνοτήτων.

Ταυτόχρονα όμως, χωρίς compression, οδηγεί σε απώλεια πληροφοριών, όλων αυτών που θα καλυφθούν από το κατώφλι ακοής ή/και το κατώφλι θορύβου του ηχοσυστήματος-χώρου.

Νομίζω πως ο μόνος ορθός τρόπος μείωσης της στάθμης αναπαραγωγής από την στάθμη αναφοράς, είναι με compression και με φίλτρο loudness.

Όλα τα υπόλοιπα, είναι μια κωμωδία!

 

[Auditory]

Χαχαχαχαχα, ιδού η απορία.

Επειδή τα έχουμε λίγο πολύ σαλάτα στον εγκέφαλο, ας γράψω δω δγιό αράδες περί δυναμικού εύρους στην αναπαραγωγή.

Πάμε λοιπόν:

1. Δεν υπάρχει πιο δύσκολο πράγμα από την αναπαραγωγή μεγάλου δυναμικού εύρους.

2. Πάει πακέτο με πολύ υψηλές στάθμες max spl.

3. Είναι το πιο ακριβό πράγμα στο ηχείο, πακέτο με την απόσταση ακρόασης. Αυτά πληρώνεις στο ηχείο. Δυναμικό εύρος και απόσταση ακρόασης.

Πως καταφέρνετε από "πληροφορία" να μετατρέπετε τα θέματα σε "ενίσχυση" και "μετατροπή" δε σας καταλαβαίνω. Μάλλον δε συζητάμε για το ίδιο θέμα! Τι άλλο να υποθέσω;

ΠΡΙΝ φτάσουμε στην ενίσχυση μίας πληροφορίας, πρέπει να σκεφτούμε το πώς θα είναι το "σήμα" δηλαδή η "ποσότητα" και η "ποιότητα" της πληροφορίας που μεταφέρεται προς ενίσχυση και μετατροπή.
Αυτό που "λαμβάνουμε" από μία πηγή ήχου (δεν αναφέρομαι στο αντικείμενο "μηχανήματα" αλλά σε οτιδήποτε δημιουργεί ακουστά σήματα) είναι μία "σύνθεση" η οποία αποτελείται από ένα μεγάλο πλήθος τόνων με συγκεκριμένη συχνότητα ο καθένας.

Τα αντικειμενικά χαρακτηριστικά του ήχου (γενικά "ήχος" ΟΧΙ μουσική, ακόμα) κατατάσσονται σε 4 βασικές κατηγορίες:
Α) Στους απλούς ήχους (ή απλοί τόνοι), στους οποίους η μορφή του ηχητικού κύματος είναι περιοδική και ημιτονοειδής (θα μπορούσαμε να πούμε και "συνημιτονοειδής" )
Β) Στους σύνθετους ήχους ή φθόγγους που αποτελούνται από τη σύνθεση απλών τόνων και η κυματομορφή τους (η μορφή ηχητικού κύματος) είναι μεν περιοδική αλλά όχι ημιτονοειδής
Γ) Στους θορύβους που αντιστοιχούν σε μη περιοδικά ηχητικά κύματα
Δ) Στους κρότους που είναι "απότομοι" θόρυβοι μικρής χρονικής διάρκειας

Η κάθε ηχητική πηγή παράγει έναν ήχο του οποίου η μορφή ηχητικού κύματος είναι η μεταβολή της πίεσης συναρτήσει του χρόνου. Ο σύνθετος ήχος αποτελείται από ένα μεγάλο πλήθος απλών τόνων με συγκεκριμένη συχνότητα ο καθένας. Άρα ο συνολικός αριθμός συχνοτήτων (δηλαδή η υπέρθεση πολλών ημίτονων διαφορετικής συχνότητας το καθένα), η ένταση της καθεμίας, η κατανομή της για το ακουστικό φάσμα και οι συσχετισμοί καθορίζουν τη μορφή του ηχητικού κύματος που αντιλαμβανόμαστε / ακούμε. Το φάσμα συχνοτήτων είναι εκείνο το χαρακτηριστικό που κάνει δύο ήχους ίδιου ύψους να ακούγονται διαφορετικά (αυτό που λέμε «χροιά»).

Η πρώτη αρμονική είναι αυτή που καθορίζει το ύψος του ήχου, οπότε την ονομάζουμε θεμελιώδης συχνότητα. Οι παράγωγες συχνότητες ονομάζονται αρμονικές που είναι ακέραια πολλαπλάσια της θεμελιώδους, ενώ εκείνες που είναι μη ακέραια χαρακτηρίζονται σα "μη αρμονικές". Ο σημαντικότερος παράγοντας που προσδιορίζει τον ήχο είναι η κατανομή των αρμονικών συχνοτήτων (ακέραια και μη, πολλαπλάσια) στο ακουστικό φάσμα.
Το πιο σημαντικό στην όλη "ιστορία" των αρμονικών είναι ότι το αρμονικό περιεχόμενο του ήχου δεν παραμένει σταθερό καθ’ όλη τη διάρκεια του ήχου. Οι εντάσεις των αρμονικών, από τη γέννηση έως την παύση του ήχου δεν ακολουθούν την ίδια πορεία μεταβολής. Κάθε αρμονική ακολουθεί τη δική της περιβάλλουσα.
Τέλος, πρέπει να πούμε ότι η κάθε αρμονική στην πραγματικότητα δεν αντιστοιχεί σε μία μόνο συχνότητα αλλά σε ένα εύρος συχνοτήτων. Η ευρύτητα δε της περιοχής, καθορίζει την καθαρότητα της παραγώγου αρμονικής. Όσο πιο στενή είναι, τείνοντας σε μια γραμμή, τόσο πιο διαυγής είναι η αρμονική έχοντας μια συχνότητα, ενώ όσο ευρύτερη γίνεται η περιοχή τόσο περισσότερες γειτονικές συχνότητες περιλαμβάνει με αποτέλεσμα να έχει μικρότερη αντιληπτή ακουστότητα.

 

[Shepherd]

Που θα μου πεις εμένα πως δεν έχει περιεχόμενο

Σαφώς και έχει.
Η αστήριχτη γνώμη μου λέει ότι οτιδήποτε υπάρχει κάτι από 50Hz είναι αυτό που προδίδει στον ακροατή την αίσθηση του όγκου και του ''μεγάλου'' ακούσματος.
Από 50 - 200 αν καταφέρεις να το τιθασεύσεις είναι η ατάκα.

Φαίνεται και από τα διαγράμματα ότι υπάρχει.
Όχι 130db αλλά κάπου στα 90 - 100, όση πίεση έχουμε περίπου και στα 1000.

Κάτσε να το γράψω διαφορετικά για να μου κάνει λάικ ο @melina.
Στα 1000HZ -> 2Pa /
στα 50Ηz -> 20Pa /
στα 20Hz δεν πάμε στα 200Pa αλλά κατεβαίνει πάλι στα 2Pa.

Τώρα αν ο μαστεράς αποφάσισε να γράψει και την κάτω οκτάβα από το όργανό του, tin g@mises.

 

[Auditory]

Συνοπτικά, για όποιον δε διάβασε το μακροσκελές κείμενο:
Η θεμελιώδης συχνότητα του κύματος που φθάνει στο αυτί μας αντιστοιχεί στο ύψος του ήχου.
Η ένταση του κύματος γίνεται αντιληπτή με βάση την ακουστότητα (όσο δυνατότερος είναι ο ήχος που ακούμε, τόσο μεγαλύτερη ακουστότητα έχει)
Η κατανομή των αρμονικών στο ακουστικό φάσμα δίνει τη χροιά του ήχου.

Ο άνθρωπος θεωρητικά είναι ικανός να ακούει συχνότητες από 20Hz-20kHz. Αντίθετα δεν είναι ικανός να εκτιμήσει το καθαρό ερέθισμα απ’ ευθείας χωρίς τη βοήθεια επιστημονικών οργάνων π.χ. τη συχνότητα του κύματος. Αντιλαμβάνεται όμως με εξαιρετική ακρίβεια και ευαισθησία το ύψος του ήχου και τα άλλα χαρακτηριστικά του.

Με βάση αυτά τα σύνθετα χαρακτηριστικά, η τονική ποιότητα που περιγράφει τη συνολική παρουσία ενός τόνου με όλες τις αλλαγές ύψους, η ακουστότητα της χροιάς καθ’ όλη τη διάρκεια του, η αρμονία που εμφανίζεται σα συμφωνία και διαφωνία και καθορίζει την τραχύτητα ή όχι της συνήχησης δύο ή περισσοτέρων ήχων, ο ακουστικός όγκος ο οποίος εξαρτάται από την ένταση, τη χροιά, τη διάρκεια και τη συνεισφορά του χώρου (βάθος) και τέλος ο ρυθμός που ομαδοποιεί τους ήχους στο χρόνο και δίνει στον καθένα διαφορετική χρονική αξία και τονισμό.

Το σήμα λοιπόν στα μαθηματικά είναι μία συνάρτηση (συνήθως) του χρόνου. Ο "ήχος" μπορεί να θεωρηθεί σαν ένα σήμα όπου η πίεση είναι η εξαρτημένη μεταβλητή και ο χρόνος η ανεξάρτητη.
Το "σήμα" χωρίζεται σε 2 κατηγορίες: α) στο αναλογικό β) στο διακριτό
Μας ενδιαφέρει η κατηγορία των διακριτών σημάτων αφού το σήμα του ήχου, ο τρόπος που το αντιλαμβάνεται ο εγκέφαλος, λέμε ότι ανήκει σε αυτή τη κατηγορία για τους εξής λόγους :

i) Η ένταση του ήχου μπορεί να είναι συνεχής συνάρτηση και να παίρνει οποιαδήποτε τιμή από ένα διάστημα τιμών, όμως το ακουστικό μας σύστημα αντιλαμβάνεται δύο ήχους με τιμές εντάσεων παραπλήσιες, σα δύο ήχους με ίδια ακουστότητα.

ii) Το ακουστό φάσμα συχνοτήτων χωρίζεται σε 1400 περίπου διαφορετικά ύψη που γίνονται αντιληπτά ως διαφορετικά από τον άνθρωπο. Ο βαθμός ευαισθησίας του μηχανισμού αντίληψης του αρχικού ύψους με τις μεταβολές της συχνότητας (η ικανότητα δηλαδή ανάλυσης συχνότητας) εξαρτάται από την εκάστοτε συχνότητα, την ένταση και τη διάρκεια του εξεταζόμενου ήχου, από το πόσο απότομα αλλάζει η συχνότητα.

ιιι)Υπάρχει ένα φυσικό όριο στο θέμα "ύψος" για τον άνθρωπο. Όταν η διαφορά συχνοτήτων δύο ήχων είναι πολύ μικρή (κάτω από κάποια τιμή) οι δύο ήχοι γίνονται αντιληπτοί σα να έχουν το ίδιο ύψος. Αυτό αληθεύει για όλα τα ψυχοφυσικά μεγέθη. Δηλαδή κάθε φορά που η διακύμανση ενός αρχικού φυσικού ερεθίσματος βρίσκεται μέσα σ’ένα όριο διαφοράς ή της Μόλις Διακρίσιμης Διαφοράς, η προκαλούμενη αίσθηση θεωρείται ότι παραμένει η ίδια. Μόλις όμως η διακύμανση ξεπερνά τη ΜΜΔ, μια μεταβολή της αίσθησης γίνεται αντιληπτή.

Το σήμα προς θόρυβο σε μία συσκευή, ο μεγάλος διαχωρισμός καναλιών, σε σχέση με μία άλλη με κατώτερα τεχνικά χαρακτηριστικα, βοηθά την ακουστότητα σε μικρότερες εντάσεις, γιατί έχουμε "στενές" περιβάλλουσες αρμονικές γύρω από την αρμονική πολλαπλάσια της θεμελιώδους συχνότητας οπότε δε "καλύπτονται".

Όπως αναφέρθηκε και σε όλα αυτά τα "κατεβατά", ο θόρυβος περιβάλλοντος προστίθεται στο σήμα προς θόρυβο της συσκευής και αφαιρείται από το συνολο του πραγματικού δυναμικού εύρους.
Το ίδιο ακριβώς είναι και για την πηγή, όσο μικρότερος "θόρυβος" από την προσεγμένη πηγή, τόσο μικρότερος "θόρυβος" στον προσεγμένο προενισχυτή, τόσο μικρότερος στον προσεγμένο τελικό, τόσο μικρότερος στα ηχεία, τόσο μικρότερος στο περιβάλλον, τόσο μεγαλύτερο εύρος,

Οι καμπύλες ίσης ακουστικότητας που έχουν αναπαραχθεί σε νωρίτερα μηνύματα και καθορίζουν τις στάθμες ήχου στις διάφορες συχνότητες, δίνουν τη ευαισθησία του ανθρώπινου όργανου ακοής με ΑΚΟΥΣΤΙΚΑ. Οι μετρήσεις ευαισθησίας στις διάφορες συχνότητες γίνεται με ακουστικά επαναλαμβάνω. Αυτό σημαίνει πως τα ανακλώμενα κύματα ανα συχνότητα, για διαφορές μικρότερες από 0,035 δευτερόλεπτα (δηλαδή 12 μέτρα) που λειτουργούν προσθετικά σε ένα χώρο (και παράγονται από το χώρο) ΔΕ συνυπολογίζονται στις μετρήσεις αφού ο σκοπός υπαρξής τους είναι άλλος.

Πηγές: Χαράλαμπος Σπυρίδης, Ρισέ(τ), Χαδέλης, Ρογκάρης, Ευθυμιάτος, διαδίκτυο (Όπως βλέπετε σχεδόν όλοι είναι πριν το '95, έχω και μία ηλικιά που δε κρύβεται, αν και ο κος Σπυρίδης έχει κυκλοφορήσει το 2002 το "Η τετρακτύς των Ηχοληπτών", ο κος Ρογκάρης είναι νεότερος - το διαδίκτυο που αναφέρω)

 

[Dimifoot]

Συγνώμη που ρωτάω, αλλά τα ανωτέρω αναφερθέντα τι σχέση έχουν με το θέμα προς συζήτηση;

 

[mellodos]

Αυτό το θρεντ σας το ξεκίνησα για να ξυπνήσω μέσα σας το ζώο

Μην ξυπνήσει κανα κουφάλογο στο τέλος με τέτοιες στάθμες ρε παιδγια...

 

[costas EAR]

Το σήμα προς θόρυβο σε μία συσκευή, ο μεγάλος διαχωρισμός καναλιών, σε σχέση με μία άλλη με κατώτερα τεχνικά χαρακτηριστικα, βοηθά την ακουστότητα σε μικρότερες εντάσεις, γιατί έχουμε "στενές" περιβάλλουσες αρμονικές γύρω από την αρμονική πολλαπλάσια της θεμελιώδους συχνότητας οπότε δε "καλύπτονται".

Εντάξει, εννοείς ότι σε μια στιγμή πχ συμφωνικής μουσικής, που παίζει ήσυχα ήσυχα ένα μικρό βιολί στο τέρμα βάθος κήπος, αν έχεις υψηλότερο s/n r θα το ακούσεις πιο καθαρά, με περισσότερη ησυχία πίσω του.

Γενικώς, είναι σωστό αυτό που λες.

Ειδικώς, έχω αντιρρήσεις αν έχει πρακτική σημασία τη σήμερον ημέρα και ανάμεσα σε Ντακ υψηλών προδιαγραφών.

Στο πικάπ έχει νόημα, διότι είναι μικρό το διαθέσιμο δυναμικό ευρος, αλλά στο Ντακ, που δεν υπάρχει περίπτωση να έχει μικρότερο από 100, τι να το κάνεις;

Κάτω από 100 ντεσιμπέλ θόρυβος στο Ντακ, δε γίνεται να ακουστεί.

Δε πιστεύω να διαφωνείς...

Μια ηχογράφηση σούπερ καλή, άντε να έχει 40 ντεσιμπέλ δυναμικό εύρος και άντε η ελάχιστη στάθμη σε κάποια σημεία της να βρίσκεται στα -60 ντεσιμπέλ.

Πες ότι το χαμηλό βιολί παίζει στα -60 ντεσιμπέλ και η κορύφωση της ορχήστρας με τα 100 βιολιά μαζί, να βρίσκεται στα 0 ντεσιμπέλ.

Πες ότι ακούς δυνατά, με κορυφές μεσαίων στα 95 ντεσιμπέλ στη θέση ακρόασης.

Τότε, το βιολί θα παίζει -60, δηλαδή στα 35 ντεσιμπέλ.

Αν ο σηματοθορυβικός λόγος του Ντακ είναι 100 ντεσιμπέλ, τότε ο θόρυβος του Ντακ είναι στα -5 ντεσιμπέλ.

Αν πάρεις καλύτερο Ντακ, με σηματοθορυβικό λόγο 120 ντεσιμπέλ, τότε ο θόρυβος του Ντακ θα βρίσκεται στα -25 ντεσιμπέλ.

Προφανώς δεν ακούς ούτε τα -5 ούτε τα -25 ντεσιμπέλ, και δεν έχει νόημα, διότι μέσα στα όρια της εγγραφής, δηλαδή το πολύ στα -80 ντεσιμπέλ, βρίσκεται ο θόρυβος περιβάλλοντος του χώρου ηχογράφησης του βιολιού, εκτός κι αν ήταν σε στούντιο σε θάλαμο.

Ταυτόχρονα, έχεις και το θόρυβο ηρεμίας του χώρου ακρόασης...

Και όλα τα παραπάνω, με βασική προϋπόθεση ότι δεν ακούς χαμηλά τη μουσική σου, το βράδυ να μην ενοχλείς τους διπλα, αλλά την έχεις στο τερματογκαζι να βγαίνει κοντά στα 100 Φον το 0 dBfs, ώστε να κάνουμε κουβέντα για το τι συμβαίνει στην πρώτη αρμονική του βιολιού στα -60 ντεσιμπέλ, και στις υπόλοιπες αρμονικές του, που είναι ακόμα πιο κάτω σε στάθμη, φλερτάροντας άγρια με την ουδο ακοής και με το θόρυβο ηρεμίας, κι όλα αυτά για να ακούσεις τη διαφορά s/n r σε τιμές στάθμης ακρόασης θορύβου κάτω των -5 ντεσιμπέλ...

Χλωμό, έως εντελώς ψοφιο.

 

[Auditory]

Κώστα μου, -25 από εδώ, -10 από εκεί, -15 από "παραπέρα", λειτουργούν προσθετικά και μειώνουν την ανάγκη στάθμης για το ακουστό φάσμα συχνοτήτων ενός μουσικού έργου.

 

[costas EAR]

Κώστα μου, -25 από εδώ, -10 από εκεί, -15 από "παραπέρα", λειτουργούν προσθετικά και μειώνουν την ανάγκη στάθμης για το ακουστό φάσμα συχνοτήτων ενός μουσικού έργου.

Όχι, δε μειώνεται η ανάγκη στάθμης.

Γράψε ένα τόνο 25 κύκλους στα -96 dBfs σε Ρεντ μπουκ, και προσπάθησε να το ακούσεις στη στάθμη που ακους μουσική.
Γράψε κι ένα τόνο 1 κιλοχερτζ στην ίδια στάθμη, κι άκου το. Εκεί που έχει ευαισθησία το αυτί. Αλλά κάτσε να το ακούσεις, με το βόλιουμ στη θέση που ακούς συνήθως τη μουσική σου, όχι πιο ψηλά το βόλιουμ, γιατί θα σου βάλω εναλλάξ τόνο 20 κύκλους στα 0 dBfs..

Αν έχεις δυσκολία, σου φτιάχνω 2 φλακ στο πιτς φιτίλι. Αν τα ακούσεις στη στάθμη που ακους μουσική ( όχι τέρμα το βόλιουμ να δούμε τι υπάρχει) θα κάτσω να με....

 

[costas EAR]

Είμαι στα πρόθυρα του να βγάλω νόμο κατάργησης του βόλιουμ και χρήσης μόνο στάθμης αναφοράς σε όλα τα ηχοσυστήματα.

Θα υπάρχει μόνο μία εναλλακτική στάθμη στα -30 ντιμπί για νύχτα που κοιμούνται στο δίπλα δωμάτιο, ή για συνοδευτική μουσική όταν κάνεις άλλες δουλειές, με το απαραίτητο κομπρεσιον και με το απαραίτητο φίλτρο λάουντνες με βάση τις γραμμές ακουστότητας.

Όχι άλλο βόλιουμ κοντρόλ!

Δεν ακούγεται η μουσική όπως πρέπει σε χαμηλές στάθμες, χωρίς επαγγελματικά εργαλεία συμπίεσης δυναμικού εύρους. Δεν γίνεται. Χάνεται σημαντική ποσότητα πληροφορίας κάτω από το κατώφλι ακουστότητας. (Εξαιρείται το ραδιόφωνο στα fm και το πικάπ)

 

[Dimifoot]

Είμαι στα πρόθυρα του να βγάλω νόμο κατάργησης του βόλιουμ και χρήσης μόνο στάθμης αναφοράς σε όλα τα ηχοσυστήματα.

Θα υπάρχει μόνο μία εναλλακτική στάθμη στα -30 ντιμπί για νύχτα που κοιμούνται στο δίπλα δωμάτιο, ή για συνοδευτική μουσική όταν κάνεις άλλες δουλειές, με το απαραίτητο κομπρεσιον και με το απαραίτητο φίλτρο λάουντνες με βάση τις γραμμές ακουστότητας.

Όχι άλλο βόλιουμ κοντρόλ!

Δεν ακούγεται η μουσική όπως πρέπει σε χαμηλές στάθμες, χωρίς επαγγελματικά εργαλεία συμπίεσης δυναμικού εύρους. Δεν γίνεται. Χάνεται σημαντική ποσότητα πληροφορίας κάτω από το κατώφλι ακουστότητας. (Εξαιρείται το ραδιόφωνο στα fm και το πικάπ)

Έλα ρε, αφού υπάρχει το μεταβλητό loudness

 

[melina]

πάρτε marantz (οι φτωχοί) για να έχετε dynamic loudness

και για να μην ενοχλείτε τους γείτονες το βράδυ αλλά και να ξεγελάτε τον εαυτό σας (φροντίζει ο εγκέφαλος για αυτό) ότι ακούτε το μπάσο σας χωρίς να τρίζουν οι κρυσταλλιέρες ενεργοποιήστε το LFC και παίξτε με τη μεταβλητή containment amount

 

[costas EAR]

Έλα ρε, αφού υπάρχει το μεταβλητό loudness

Το λάουντνες δίνει απλώς ένα μπουστ στο μπάσο.
Αν η ηχογράφηση έχει μεγάλο δυναμικό εύρος, σε χαμηλή στάθμη αναπαραγωγής οι χαμηλά γραμμένες πληροφορίες θα χαθούν κάτω από το κατώφλι ακουστότητας και μέσα στο θόρυβο ηρεμίας.
Δηλαδή, στο μπολερό του Ραβέλ, θα πρέπει και η εισαγωγή και το τέλος να είναι σχεδόν στην ίδια στάθμη, ώστε το τέλος να είναι χαμηλά σε στάθμη να μην ενοχλεί, και η αρχή ψηλά για να ακουστεί.

 

[Dimifoot]

Το λάουντνες δίνει απλώς ένα μπουστ στο μπάσο.
Αν η ηχογράφηση έχει μεγάλο δυναμικό εύρος, σε χαμηλή στάθμη αναπαραγωγής οι χαμηλά γραμμένες πληροφορίες θα χαθούν κάτω από το κατώφλι ακουστότητας και μέσα στο θόρυβο ηρεμίας.
Δηλαδή, στο μπολερό του Ραβέλ, θα πρέπει και η εισαγωγή και το τέλος να είναι σχεδόν στην ίδια στάθμη, ώστε το τέλος να είναι χαμηλά σε στάθμη να μην ενοχλεί, και η αρχή ψηλά για να ακουστεί.

Κι απ αυτό έχουν οι AV, αλλά για Dolby και DTS εγγραφές μόνο. Παλιότερα το ονόμαζαν midnight mode.
Ο τρινοβ δεν ξέρω.

 

[Kostas Kefalas]

αμα εχεις τρινοβ παιζεις παντα σε σταθμες αναφορας δεν χρειαζεται loudness

ενα καλο loudness θελει καμπυλη αναφορας και μονο οι φτωχοι το εχουν αυτο

 

[musicfanatic]

Το λάουντνες δίνει απλώς ένα μπουστ στο μπάσο.
Αν η ηχογράφηση έχει μεγάλο δυναμικό εύρος, σε χαμηλή στάθμη αναπαραγωγής οι χαμηλά γραμμένες πληροφορίες θα χαθούν κάτω από το κατώφλι ακουστότητας και μέσα στο θόρυβο ηρεμίας.
Δηλαδή, στο μπολερό του Ραβέλ, θα πρέπει και η εισαγωγή και το τέλος να είναι σχεδόν στην ίδια στάθμη, ώστε το τέλος να είναι χαμηλά σε στάθμη να μην ενοχλεί, και η αρχή ψηλά για να ακουστεί.

Αν ξέρεις το μουσικό έργο ή αν στο player έχεις φασματογράφημα παιζεις με το volume χα χα. Δυναμώνεις στην αρχή του bolero, μειώνεις την ένταση από τη μέση και μετά ώστε η μέση στάθμη να είναι 40-45dB.

 

[reactv8]

(Όχι τόσο) άσχετο:
Τα ηχεία μου παίζουν άνετα μεχρι 32Hz, όχι -3db και χαζά.

Είχα φτιάξει περσι πανομοιότυπες ισοσταθμίσεις, level matched, για χρήση με sub και χωρίς sub για σύγκριση.

Ακούγεται του κερατά πολύ η απουσία της μισής πρώτης οκτάβας, πχ σε εκκλησιαστικό όργανο.
Σε Καίτη Χωματά (που λέγαμε προχθές) όχι.

Σαφώς και έχει περιεχόμενο κάτω απο 40Hz.

Αυτο θα ρωτουσα γιατρε. Μιας και σηκωσα το παραδιπλα θρεντ, για σαμπ(ς) τις προάλλες, εμενα μου λειπει το 20 - 35 Hz. κανει τοσο μεγαλη διαφορά στη μουσικη το φασμα αυτο;

 

[Dimifoot]

Αυτο θα ρωτουσα γιατρε. Μιας και σηκωσα το παραδιπλα θρεντ, για σαμπ(ς) τις προάλλες, εμενα μου λειπει το 20 - 35 Hz. κανει τοσο μεγαλη διαφορά στη μουσικη το φασμα αυτο;

Εξαρτάται από το είδος της μουσικής.
Γενικά μιλώντας, ναι, κάνει σημαντική διαφορά.