Δεν ξερω αν σας εχει ξεφυγει ενα μηδενικο και φτασατε στα 275,000 ευρω αντι για 27,000 , αλλα και παλι δε μας αφορα, ειναι στην κριση του αγοραστη να το αγορασει η οχι, δε νομιζω να μην εχει το κοινο του ο κατασκευαστης η το status , εξαλλου μπορουσαμε να το αγορασουμε αν διεκριναμε διαφορες στη στρατοσφαιρα? μαλλον οχι. κουβεντα να γινεται ε?
Δεν ειναι ετσι απλα οπως τα λες...
Η πλειοψηφία των καλών dacs δεν βασίζονται στα έτοιμα τσιπσετ (AKM, Sabre κλπ) αλλά είναι R2R υλοποιήσεις που έχουν by design μειονέκτημα αλλά οι σχεδιαστές/κατασκευαστές τους λύνουν και τα πάνε πολύ παρακάτω ξεπερνώντας στις περισσότερες φορές αυτά που βασίζονται στα έτοιμα τσιπσετ. Εκει είναι η μαγκιά και εκει είναι που βλέπεις και ακούς ένα εξαιρετικό ντακ όπου όλη η έρευνα και ανάπτυξη κατέληξε σε ένα ώριμο προϊόν.
Αυτό το κάνουν για να μπορούν να έχουν μία συσκευή "διαφορετική" που να την κοστολογούν όσο θέλουν. Δεν έχουν σκοπό να φτιάξουν καλύτερο ντακ, ντακ με άποψη θέλουν να φτιάξουν.
Ωχ, ωχ, ωχ.....αναμένω αντιπαραθέσεις χα χα χα...
τώρα μου δημιούργησες ένα σχεδόν ερώτημα....
τωρα καλοκαιριαζει, αποφευγω , οσο μπορω να φοραω καλσον.
και εγω το ιδιο Γιαννη μου, καλτσουλες με σιλικονη, ελεος δηλαδη να φοραμε καλσον με 30 βαθμους.
Εξαρταται τι συστημα ειναι το ενα και τι το αλλο. Λεω εγω τωρα υποθετικα οτι ο μαστερας εχει τα atc200 που κοστιζουν εκει κοντα στα 50κ και εσυ εχεις τιποτα καραμουζες των 200 χιλιαδων ευρω θα ακουσεις σιγουρα πολυ λιγοτερα.
Για αυτο και ακους Jazz και γενικα ακουστικη μουσικη και κατα προτιμηση παλια,που γραφεται απο το μικροφωνο κατευθειαν στην μπομπινα ή στον ADC χωρις καμμια επεξεργασια και εισαι σιγουρος οτι ο ηχος εχει φτασει οσο το δυνατον αναλοιωτος στο στερεο σου.
Μικρόφωνο που να γράφει κατευθείαν στην μπομπίνα δεν γνωρίζω να υπάρχει. Στην απλούστερη περίπτωση μεσολαβεί προενισχυτικό στάδιο και mixing desk, μόνο και μόνο για να γίνει το tracking. Μετά ακολουθεί η διαδικασία της μίξης και μετά το mastering. Για ποια "καμία επεξεργασία" μιλάμε ακριβώς;
Και για να το πάω ακόμα παρακάτω: Ας έχετε υπόψη ότι 9 στις 10 φορές σε μια συναυλία, αυτό που ακούει το κοινό δεν έχει την παραμικρή σχέση με αυτό που ακούει ο κάθε μουσικός στη σκηνή (μάλιστα, ενδέχεται ο καθένας απ' αυτούς να έχει και διαφορετική μίξη στα μόνιτορ ή στα in ears του από τους συμπαίκτες του). Ποια είναι λοιπόν η "definite" εκδοχή: αυτή των μουσικών (και ποιου απ' όλους), εκείνη του μηχανικού ήχου που μιξάρει για το κοινό από μία συγκεκριμένη θέση (έχοντας συνήθως φτιάξει στάθμες και eq όταν η αίθουσα ήταν άδεια, σε συνθήκες διαφορετικές από εκείνες της παράστασης) ή εκείνη ενός θεατή (και από ποιο σημείο της σάλας; )
Και ενδεχομένως σ' αυτά τα χρήματα να είμαστε ήδη πρακτικά στο "ταβάνι" της αντίστοιχης τεχνολογίας, (ηχητικά, όχι κατασκευαστικά) αφού ένα κορυφαίο, με απόλυτα κριτήρια, dac, ούτε μηχανικά μέρη έχει, ούτε την ισχυρή τροφοδοσία ενός ενισχυτή ισχύος απαιτεί, ούτε απαραίτητα διάφορα ρυθμιστικά, οθόνες, αυτοματισμούς κλπ. Απαιτεί δύο πράγματα κυρίως: Ένα πολύ προσεγμένο ψηφιακό τμήμα κι ένα κορυφαίο αναλογικό στάδιο, χωρίς απαιτήσεις ισχύος*.
