Reviewing the reviews

[g.kar]

Κώστα συνέχισε.

Το thread έχει αποκτήσει για μένα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Ειδικά με τις εικόνες που ανεβάζεις για τα εσωτερικά των συσκευών.
Σαν ντιούης έχω ένα λόγο παραπάνω .

 

[Costas Coyias]

Ας επανέλθουμε στο Hitech. Αυτό εδώ το στιγμιότυπο απεικονίζει έναν πίνακα με τις επιδόσεις μέγιστης στάθμης κάποιων ηχείων, που το περιοδικό χρησιμοποιεί ως σημεία αναφοράς. Μεταξύ αυτών, βεβαίως, περιλαμβάνεται και το φημισμένο B&W N801, εκτενής αναφορά στο οποίο υπάρχει στο τεύχος 36, του Μαρτίου 1999, απ’ όπου προέρχεται κι αυτό το στιγμιότυπο. Μέσα στις σελίδες αυτού του τεύχους αναφέρεται ότι, βεβαίως, το συγκεκριμένο ηχείο προδιαγράφεται με συνεχή ισχύ 1000W. Ας δούμε τώρα τον παραπάνω πίνακα, που προέρχεται από σχετικό άρθρο του Θ. Σπίνουλα σ’ εκείνο το τεύχος. Όπως αναφέρεται σ’ αυτόν, η ευαισθησία του ηχείου είναι 91dB, οπότε μπορούμε να υπολογίσουμε, ότι η μέγιστη στάθμη που είναι σε θέση να αναπτύξει το ηχείο είναι 121dB, στο ένα μέτρο. Επομένως ένα ζευγάρι ηχεία είναι σε θέση να αναπτύξει 124dB, όπως πολύ σωστά αναφέρει ο πίνακας, (ενώ δύο ηχεία σε απόσταση 4 μέτρων αναπτύσσουν στάθμη 112dB, θα συμπλήρωνα εγώ). Με άλλα λόγια, το N801 είναι μια μηχανή που δεν αστειεύεται, καθώς είναι σε θέση να αναπτύσσει πολύ υψηλές στάθμες, με το ανάλογο τίμημα, βεβαίως. Ωραία ως εδώ.

 

[Costas Coyias]

Τεσσεράμισι χρόνια αργότερα, το Σεπτέμβριο του 2003, το περιοδικό δημοσιεύει ένα review του ψηφιακού Tact M2150, που υπογράφει ο κ. Τηλέμαχος Κατσένης. Ο συγκεκριμένος αρθρογράφος, αφού αναλύει συνοπτικά τα γιατί και τα διότι των ψηφιακών ενισχυτών, περνάει στις εντυπώσεις ακροάσεων, ενώ στο τέλος του άρθρου δημοσιεύει και κάποιες «μετρήσεις». Θέατρο του παραλόγου, σκηνή 3η:

1. Κατ’ αρχάς, από μόνος του, ο τίτλος του πίνακα σκοτώνει. «Tact M2150 και ανταγωνισμός» (!) Ποιος είναι ο ανταγωνισμός; Εμ φυσικά, ο Μάρκος, ποιος άλλος. Δηλαδή, εδώ ο ορθρογράφος είναι σαν να λέει στον αναγνώστη; «Κοίτα να δεις, ο ανταγωνισμός του Tact είναι ο Marc Levinson 336, και αυτό που σου λέω ‘γώ, εντάξει; Άντε μπράβο». Μόνο που ο καλός μας συντάκτης, παραθέτει μεν τα νούμερα που ο υπό δοκιμήν ενισχυτής ζητάει από την τσέπη του αγοραστή, αλλά «ξεχνάει» το αντίστοιχο νούμερο του Μάρκου. Πόσο έκανε ο Μάρκος τότε; Στις σελίδες του ίδιου τεύχους, μπορούμε να πληροφορηθούμε ότι κόστιζε 10.000€. Πεντέμισι χιλιάρικα ο Tact –άντε εξίμισι με την καρτούλα A to D, δέκα χιλιάρικα ο 336, ενώ ανάμεσα δεν υπάρχει τίποτα, παρά μόνον το χάος. Αυτό θα πει ανταγωνισμός, και τους υπόλοιπους τους έφαγε η μαρμάγκα.

2. Αφήνοντας τα χρηματικά νούμερα και περνώντας σε άλλα νούμερα, μέσα στον πίνακα, βλέπουμε και άλλα κόλπα. Θυμάστε πόσα dB είναι σε θέση να ανεβάσει ένα ζευγάρι Ν801 και με πόσα βατ; Μην κουράζεστε, χίλια βατ στο κάθε ηχείο του ζεύγους για 124 ντεσιμπέλ, οδηγούμενα από τον Mark Levinson 33, ενώ με τον 336 περιορίζονται στα 120dB. Πόσα ντεσιμπέλ μας λέει εδώ ο αρθρογράφος; 125! Πόσα βατ θέλουν τα Ν801 για 125dB; Μη κουράζεστε, 1260W, και μόνον στιγμιαία, διότι κινδυνεύουν να παρουσιάσουν βλάβη. Πόσα βατ βγάζει ο 336; Μόλις 350, με τα οποία, όντως, οι Ναυτίλοι ανεβαίνουν στα 119,4dB. Τι συνέβη λοιπόν, και μετά από τεσσεράμισι χρόνια, ο 336 τους δίνει και καταλαβαίνουν, και φτάνουν τα 125 ντιμπιά; Τον έστειλαν στο γυμναστήριο; Προσέλαβαν κάποιον παλαίμαχο Ανατολικογερμανό προπονητή στίβου, και τον ντοπάρισε; Ή μήπως του έδωσαν Tonotil;

3. Αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, μάλλον έδωσαν ντόπα και στον Tact. Πόσα βατ είναι ο Tact; Εκατόν πενήντα. Πόσα ντεσιμπέλ ανεβάζουν οι Ναυτίλοι με 150W; Μόλις 115,8 dB, το ζεύγος, στο ένα μέτρο πάντα. Πόσα λέει ο πίνακας; 120! Μας περισσεύουν τέσσερα ολόκληρα ντεσιμπέλ, τα οποία για να ανεβάσουν οι Ναυτίλοι θέλουν τετρακόσια βατ ο καθένας, διακόσια πενήντα παραπάνω από τις προδιαγραφές του Tact. Πού τα βρήκε αυτά τα βατ ο ψηφιακός ενισχυτής της δοκιμής; Του έδωσαν κι αυτουνού Tonotil; Η απάντηση είναι μια και μόνη: Πουθενά δεν τα βρήκε. Άλλωστε, μην πάτε μακριά, ο ίδιος ο αρθρογράφος αναφέρει στο παρόν review, ότι οι ψηφιακοί ενισχυτές στερούνται οποιουδήποτε headroom. Φθάνουν έως την προδιαγραφόμενη ισχύ και πέραν τούτου ουδέν. ΟΥΔΕΝ.

Τα βολτ και τα αμπέρ και τα ντεσιμπέλ δεν είναι στραγάλια, αγαπητοί συνάδελφοι. Είναι κουκιά. Κουκιά μετρημένα. Ασχέτως διαφόρων που γράφουν ό,τι θέλουν, όπως θέλουν, όποτε θέλουν. Και να σας πω και κάτι; Αφού ο σχετικός πίνακας είναι λανθασμένος, ποιος μου εγγυάται την εγκυρότητα του υπόλοιπου review; Μήπως αντίστοιχοι πίνακες υπάρχουν και σε άλλα review του συγκεκριμένου περιοδικού, αναφέροντας τις ίδιες κουκουνάρες; Λέω, μήπως…

 

[sp502]

Αγαπητέ Κώστα,
Μία μικρή τεχνική σημείωση που ίσως (υπόθεση) εξηγεί τα παραπάνω dB.
Η ευαισθησία αν έχει μετρηθεί σε ανηχοϊκό θάλαμο και είναι αυτή που δίνεται
από τον κατασκευαστή, θα μας δώσει την ένταση που θα πάρουμε με μία
συγκεκριμένη ισχύ αν μετρούσαμε ξανά στον θάλαμο όπου δεν έχουμε αντανακλάσεις.
Σε τυπικό δωμάτιο τα πράγματα αλλάζουν (ή προς τα πάνω ή προς τα κάτω, παίζουν ρόλο πολλά).

Νομίζω πάντως ότι το Hitech δεν πρέπει να έχει ανηχοϊκό.

Όσον αφορά την κατασκευή του Tact, εμένα δεν με πειράζει που δεν έχει κόλληση
(αν και δεν συγκρίνεται με την απλή μηχανική επαφή) γιατί και ο ίδιος ο κατασκευαστής
το δείχνει στη σελίδα του με κοντινή φωτογραφία και ξέρω τι παίρνω.
Σε άλλες πανάκριβες συσκευές πραγματικά ντρέπονται και δεν δείχνουν το εσωτερικό τους...

 

[Costas Coyias]

Απ' ό,τι ξέρω, το περιοδικό έχει dedicated IEC room, που είναι κοινός παρονομαστής και στις δύο περιπτώσεις.

 

[pankrok]

καλα δε λεω καλα κανει και δειχνει φωτο απο το εσωτερικο αλλα ελεος:
wbt και φυσακι αυτοκινητου? κατι που να σφιγκει δεν μπορουσαν να βαλουν?

 

[g.kar]

Και ποιός σας είπε βρε παιδες ότι τα WBT βαρέως τύπου, με μισό κιλό μέταλλο ακούγονται καλά ?

Επιτέλους μετά από πολλά χρόνια το κατάλαβε η WBT και τα καινούργια της βύσματα έχουν πολύ λιγότερο μέταλλο. Βλέπετε WBT nextgen.

Στη σχολή που χρησιμοποιεί ελάχιστη ποσότητα μετάλλου στην πορεία του σήματος, αλλά και στην επιστροφή του, ανήκει και η DNM.  Ισως να είναι η πρώτη που το υποστήριξε.

Απλά τα WBT , εμπορικά και μόνο, αν το δείτε πουλάνε από μόνα τους.
Στην πραγματικότητα όμως, και πάντα μιλάω για τα δικά μου γούστα, τα WBT δεν αξίζουν τα χρήματα που ζητάνε. Ειδικά αυτά της προηγούμενης γενιάς που έχουν τα περισσότερα High-End μηχανήματα.

 

[ΛΕΥΤΕΡΗΣ 2175]

Παίδες, ο Tact είναι τίμιο μηχανάκι!

Ο κατασκευαστής έχει σίγουρα το λόγο του στις επιλογές που κάνει...

Στο κάτω-κάτω μας προσφέρει ένα μηχανάκι με τρελλό value for money!!!
Ας μην εξαντλούμε την αυστηρότητά μας χωρίς να έχουμε όλη την εικόνα...

Και επειδή το τελευταίο σ/κ τα συγκριτικά πήραν φωτιά, σας λέω πως ο tact οδηγεί ιερά τέρατα όπως τα ESL 989 και τα B&W 803 με άνεση που θυμίζει ferrari σε στενό της Κυψέλης...

Εδώ έχουμε έναν ενισχυτή που ούτε 5 ούτε 15 χιλιάδες ευρώ σας ζητάει...ΜΟΝΟ 1000!!!!

 

[g.kar]

Συμφωνώ με τον Λευτέρη. Με 1000 Ευρώ ο TACT είναι μονόδρομος, ειδικά όταν θέλουμε να οδηγήσουμε δύσκολα φορτία.

 

[Costas Coyias]

Δεν πιστεύω να νομίσατε ότι θα άφηνα απ’ έξω κάποια review που αφορούν καλώδια, ε; Άλλωστε, το θέμα των καλωδίων είναι τόσο, μα τόσο επιστημονικό, που τυχόν παράλειψή του θα ήταν πραγματικά ασυγχώρητη. Να, λοιπόν, δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις, τις οποίες, αν διαβάσεις καλοπροαίρετα και δώσεις βάση σ’ αυτές, μάλλον θα χρειαστείς ψυχίατρο.

Η πρώτη περίπτωση αφορά ισάριθμα ανυπόγραφα review δύο προϊόντων, όπως δείχνει η εικόνα, και δημοσιεύθηκε στον Ήχο, τ. 387 [edit: τ. 391], Ιουν2005, στη σελίδα 30, Πρόκειται για σύντομες αναφορές, που εντάσσονται στις στήλες των Επαφών, όπως αποκαλεί το περιοδικό αυτά τα review.

Το πρώτο από αυτά τα δύο review αφορά ένα φίλτρο ρεύματος, που παρεμβάλλεται στο ρευματολήπτη της συσκευής, υποσχόμενο να «καθαρίσει» το βρωμερό ρεύμα της ποταπής ΔΕΗ, ώστε αυτές οι ακαθαρσίες να μην παρεισφρύσουν στα άχραντα κι αμόλυντα κυκλώματα της συσκευής, και τα μαγαρίσουν ανεπανόρθωτα, και τι θα απογίνουμε μετά. Καλά ως εδώ. Άλλωστε, ούτε για το πρώτο φίλτρο πρόκειται, ούτε για το τελευταίο. Τα προβλήματα ξεκινούν από τη στιγμή που αυτό το review είναι άλλη μια άνευ όρων παράδοση του δοκιμαστή σ’ αυτά που επιτάσσει ο κατασκευαστής του φίλτρου, ο οποίος μπορεί να λέει ότι θέλει στο απυρόβλητο οιασδήποτε κριτικής, λες και είναι θεός.

Κατ’ αρχάς, ο δοκιμαστής δεν αναφέρει, ως ώφειλε, από τι αποτελούνται αυτά τα μυστήρια «συνθετικά πετρώματα» που παρεμβάλλει ο κατασκευαστής, σε σειρά με τους τρεις αγωγούς τροφοδοσίας της συσκευής. Όπως αναφέρει, δεν πρόκειται ούτε για πυκνωτές, ούτε για αντιστάσεις, αποφεύγοντας επιμελώς να αναφέρει το ενδεχόμενο, το καθένα από αυτά τα μυστήρια «πετρώματα» να αποτελεί βαθυπερατό φίλτρο 1ης τάξης, εμπεριέχοντας ένα πηνίο. Διότι, εάν δεν περιέχει ούτε καν αυτό, τότε δεν πρόκειται παρά για ένα χάλκινο αγωγό, περιτυλιγμένο με κάποια οργανική σύνθεση, η οποία, μέσα από μια ασύλληπτης πολυπλοκότητας και ευφυΐας διαδικασία, «καθαρίζει» το κακό το ρεύμα, και αφήνει να περάσει μόνο το καλό. Με άλλα λόγια, μεσαιωνικός σκοταδισμός εν έτει 2005. Διάβαζε και μη ρωτάς. Μεταξύ μας, αυτό δεν χρειάζεται ψυχίατρο, αλλά σανίδα. Σανίδα χοντρή και βρεγμένη. Όμως, αυτό είναι το λιγότερο.

Όπως μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω, ένα τέτοιο μυστήριο φίλτρο παρεμβάλλεται και στη γείωση. ΣΤΗ ΓΕΙΩΣΗ. Εδώ το πράγμα χοντραίνει πολύ, διότι:
1. Εάν όντως μέσα στο «πέτρωμα» περιλαμβάνεται κάποιο παθητικό φίλτρο, προφανώς πηνίο, τότε αυτό είναι απολύτως άχρηστο, αδίκως χρεώνεται, διότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να βρίσκεται στη συγκεκριμένη θέση. Αντιθέτως, υπάρχει τουλάχιστον ένας πολύ σημαντικός λόγος, για τον οποίο αυτό το «φίλτρο» ΔΕΝ πρέπει να βρίσκεται ΕΚΕΙ. Κι αυτό, διότι έτσι παρεμβάλλει ένα στοιχείο αντίστασης μεταξύ της γείωσης της συσκευής και της γης, αίροντας τις προδιαγραφές της πρώτης, και αυξάνοντας την επικινδυνότητά της, σε περίπτωση σφάλματος.
2. Εάν αυτό το «πέτρωμα» δεν περιέχει επαγωγικό στοιχείο, αλλά απλώς έναν χάλκινο αγωγό, τότε απομένει να επιστρατεύσουμε ολόκληρη την επιστημονική κοινότητα του πλανήτη, για να μπορέσουμε να ανακαλύψουμε τον ασύλληπτης ευφυΐας τρόπο, με τον οποίο ένας χάλκινος αγωγός φιλτράρει το ηλεκτρικό ρεύμα, απονέμοντας το Βραβείο Νομπέλ δημοσιογραφίας στον μετριόφρονα ανώνυμο αρθρογράφο του περιοδικού, για τη μεγάλη δημοσιογραφική του ανακάλυψη.

Όσον αφορά το δεύτερο review, αυτό που αναφέρεται στο Ringmat OFC Pure Power Mains Cable, (ουφ, κατάφερα και το έγραψα ολόκληρο), απομένει να αναζητήσουμε στην ψυχιατρική βιβλιογραφία τους λόγους, για τους οποίους το καλώδιο χοντραίνει στη μέση, όντας λεπτότερο στις άκρες του. Προφανώς, στο μέσο του καλωδίου, τα ηλεκτρόνια χρειάζονται το ανάλογο χώρο, λίγη άπλα ρε παιδί μου, για να ξεμουδιάσουν, ώστε αμέσως μετά, φρέσκα – φρέσκα, να μπουν στο μετασχηματιστή και να πιάσουν δουλειά με όρεξη και τονωμένο ηθικό, έναντι της υψηλής αποστολής τους. Με το αζημίωτο, βεβαίως, καθ’ όσον η εν λόγω χοντράδα χρεώνεται 650€.

Άντε! Βοήθειά μας...

 

[Σπύρος Μπλάτσιος]

Για να ρίξω κι εγώ λίγο λάδι στην φωτιά...

Θα θυμήσω κάτι που είχε συζητηθεί και εδώ. Στην ίδια στήλη του Ήχου στο τεύχος 384(Mάρτιος 2005) ο διαμόνιος reviewer δοκίμαζε ένα πολύμπριζο με ξύλινο περίβλημα.

Σε συτή την δοκιμή ο μέγας reviewer είχε πετάξει την θεϊκή ατάκα "δεν άργησα να αναγνωρίσω τη χροιά του ξύλου επάνω του", εννοωντας τον ήχο που πήρε στο σύστημά του από αυτό το πολύμπριζο.

Αν όντως την άκουγε αυτή την χροιά θα πρέπει ταχύτατα να επισκεφτεί ψυχίατρο.

Αν πάλι δεν ήταν σίγουρος ένα απλό τεστ A/B θα τον είχε σώσει από τον δημόσιο εξεφτελισμό...

Όπως και να έχει, είχα προτείνει

Προτείνω στον reviewer πάντως να βάλει και 2-3 πρόκες πάνω στο πολύμπριζο για να αποκτήσει και λίγο πιο "μεταλλικές" χροιές

 

[pankrok]

δηλαδη εγω που εχω το πολυπριζο μου χωρις καλυμμα εχω πιο πολυ αερα?
δεν το χα σκεφτει παντως...

τωρα που το σκεφτομαι μπορει το ψεκασω μια με νερο αποσταγμενο (με μπλε και πρασινους κοκους)
ετσι για την υγρασια που μου λειπει στα μεσαια...

 

[S.E.]

Και όλα αυτά στη συγκεκριμένη στήλη γράφονται μόνιμα ανυπόγραφα (αν και Π.Κ.τσίζουν) λες και ντρέπεται και το ίδιο το περιοδικό για αυτά που γράφονται ή λέτε να τους τα γράφουν κατευθείαν οι εισαγωγείς για να μην κουράζονται κιόλας ;

Και μέχρι στιγμής αυτό είναι και το περιοδικό που προηγείται στο poll αξιοπιστίας ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ένα πράγμα ότι κάποιοι αναγνώστες τα πιστεύουν αυτά και ΑΓΟΡΑΖΟΥΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ. Δικά σας τα συμπεράσματα.

Τώρα βέβαια στον τομέα AUDIO δικαίως τα υπόλοιπα περιοδικά (Ελληνικής προέλευσης) είναι χειρότερα και φαίνεται από την ψηφοφορία αλλά το συνολικό επίπεδο του πρώτου σε ψήφους δείχνει πόσο επίπεδο πραγματικά είναι το audio και μάλιστα ισοπεδωμένο.

 

[S.E.]

και να ρωτήσω η χροιά του ξύλου φέρνει σε Δρυς ή Ιρόκο ;

 

[g.kar]

Παίδες Ελλήνων,
η βιομηχανία του Hi-Fi και του High-End στηρίζεται στους μύθους, δεν το έχετε καταλάβει ακόμα ?

Απορώ, γιατί χάνουμε το χρόνο μας και σχολιάζουμε τι γράφει o κάθε μυθοπλάστης reviewer στα περιοδικά.

Δεν έχω καταλάβει ακόμα τι νόημα έχει να κατηγορούμε ταυς reviewers αφού στην ουσία εμείς οι ίδιοι τους προτρέπουμε με τον τρόπο μας να τα γράφουν. Συντηρούν τους μύθους για να υπάρχει συνέχεια και ενδιαφέρον με το χόμπι μας,

Ολες οι θρησκείες βασίζονται σε θαύματα και μύθους.

Ειδικά εμείς οι Ελληνες γίναμε γνωστοί στο σύγχρονο δυτικό κόσμο για τη μυθολογία μας. Η Ελληνική μυθολογία είναι αυτή που προβάλεται σήμερα στις ταινίες του Hollywood κι όχι η Ελληνική φιλοσοφία , η δημοκρατία και οι τέχνες.
Απλά γιατί η μυθολογία μας, εμπορικά αν το δείτε, πουλάει περισσότερο σήμερα.

Προσοχή λοιπόν τι αγοράζετε αγαπητοί μου φίλοι, ειδικά εσείς οι νεότεροι στο χώρο του audio που δεν μπορείτε προς το παρόν να ξεχωρίσετε τον μύθο από την αλήθεια.

Προσοχή στο πορτοφόλι μας. Να μην ξοδεύουμε δεκάρα αν δεν ακούσουμε μεγάλη διαφορά προς το καλύτερο και μάλιστα στο χώρο μας.

Ο πολύ καλός ήχος υπάρχει σίγουρα και είναι δίπλα μας. Είναι πραγματικός . Ανακαλύψτε τον μόνοι σας ή με τη βοήθεια των φίλων σας που πραγματικά ενδιαφέρονται να σας βοηθήσουν.

 

[g.kar]

Οσο για το ξύλο συμφωνώ με τον reviewer του περιοδικού.

Γιατί να λέμε ότι οι αντιστάσεις άνθρακα ακούγονται σήμερα καλύτερα από τις αντίστοιχες μεταλλικού φιλμ ?

Ο άνθρακας πριν γίνει άνθρακας ήταν ξύλο.
Τα διαμάντια πριν γίνουν διαμάντια ήταν άνθρακας.

Με αυτή τη λογική μετά από 10.000 χρόνια το φιλτρο-κουτάκι του ΗΧΟΥ μπορεί να γίνει διαμάντι.

Να βλέπετε μπροστά αγαπητοί μου, τουλάχιστον 10.000 χρόνια μπροστά !!!, όπως και το περιοδικό που όλοι αγαπάμε .

 

[Αντώνης K.]

Δεν ξέρω τι λέτε εσείς αλλά ξέρω ότι το δεξί μου ηχείο που το έχει κατουρήσει πολλάκις το σκυλάκι της αδελφής μου ακούγεται πιο γλυκόηχο.
Ξέρει κανείς την χημική σύνθεση του (κάτουρου για σκυλιά) μπας και βρω καμία λογική εξήγηση?

 

[g.kar]

Άντώνη Κ. ,
δεν υπάρχει λογική εξήγηση.
Μη λές κουβέντα, κρύβε λόγια και δες το εμπορικά. Την επόμενη φορά μάζεψε λίγα σε ένα μπουκαλάκι και ψέκασε το χώρο σου. Αν ακούσεις βελτίωση ίσως ανακάλυψες το νέο βελτιωτικό χώρου.

Σαν συντονιστής της κατηγορίας έχεις ένα λόγο παραπάνω να βοηθάς αυτό το φόρουμ στο να βρίσκει φτηνές και καλές λύσεις. Θα μπορούσες να ανεβάσεις κι ένα καινούργιο thread στην DIY κατηγορία. Ανέβασε και εικόνες του σκύλου.

 

[Costas Coyias]

Πρόκειται άραγε για μυθοπλασία; Για να δούμε την παραπάνω εικόνα, που προέρχεται από τον Ήχο, τ. 387, Ιουν2005, όπου στη σελίδα 39 δημοσιεύεται η εν λόγω επαφή, που αφορά το καλώδιο ρεύματος Purist Audio Design Dominus AC, το οποίον τιμάται 1300 ευρώ. Σ’ αυτό το σύντομο «review», ο περί ου, ανώνυμος «reviewer» έχει το θράσος και να τεκμηριώνει την παρουσία των «audiophile» καλωδίων τροφοδοσίας. Διαβάστε την ορατή περιοχή του συγκεκριμένου «review» και απολαύστε, ή κλάψτε. Μετά από αυτό, ο παρακάτω διάλογος είναι απολύτως εφικτός, θα μπορούσε να είναι γεγονός:

- Γειά σας, Σεισμολογικό Ινστιτούτο εκεί;
- Μάλιστα.
- Τον κ. Παπαζάχο παρακαλώ;
- […] Ορίστε, ποιος είναι;
- Ο κ. Βασίλης Παπαζάχος;
- Ο ίδιος!
- Κύριε καθηγητά, θα ήθελα να μου λύσετε μια απορία, σχετικά με το πόσες πρίζες μπορώ να βάλω στον τοίχο.
- Ω, μα δεν μπορώ να σας βοηθήσω. Παρακαλώ, απευθυνθείτε στο ΕΜΠ και ζητήστε τον κ. Ηλεκτροβολτόπουλο. Θα σας λύσει κάθε απορία.

(…)
- Ναι; Παρακαλώ, Πολυτεχνείο εκεί;
- Μάλιστα…
- Παρακαλώ, μπορώ να μιλήσω με τον κ. Ηλεκτροβολτόπουλο;
- […] Ορίστε, ποιος είναι;


- Γειά σας κ. καθηγητά μου. Ηλιθιόπουλος λέγομαι. Σας τηλεφωνώ εκ μέρους του κ. Παπαζάχου;
- Α, του φίλου μου του Βασίλη; Παρακαλώ, πώς μπορώ να σας βοηθήσω;
- Ξέρετε, θα ήθελα να μου πείτε πόσες πρίζες αντέχει ένας τοίχος, μια μεσοτοιχία ενός συνηθισμένου διαμερίσματος.
- Α, για την αντοχή του τοίχου δεν είμαι αρμόδιος. Καλύτερα να μιλήσετε με τον κ. Καρύδη, στο τμήμα πολιτικών μηχανικών. Μισό λεπτουδάκι, να σας συνδέσω, μην κλείσετε.
- [...] Παρακαλώ;
- Ναι; Ο κύριος Καρύδης;
- Ο ίδιος. Ποιος είναι;
- Γειά σας κ. Καρύδη. Ηλιθιόπουλος λέγομαι, και σας τηλεφωνώ εκ μέρους του κ. Ηλεκτροβολτόπουλου.
- Παρακαλώ, τι θα θέλατε;
- Ξέρετε, στο καινούργιο διαμέρισμα που πήρα, λέω να βάλω σε ένα τοίχο του σαλονιού τρεις πρίζες, με την καθεμιά να έχει χωριστή γραμμή, ώστε να μην επηρεάζεται η απόδοση των ψηφιακών συσκευών από τις αναλογικές, αλλά ούτε και από τον ηλεκτρικό υγραντήρα που έχω για τα πούρα μου.
- Λοιπόν;
- Ξέρετε, επειδή κάπου διάβασα ότι τα καλώδια από τις πρίζες αναπτύσσουν κραδασμούς, θα αντέξει ο τοίχος, ή θα πέσει; Τι θα λέγατε, αν έβαζα για ενίσχυση στον τοίχο έναν οπλισμένο τσιμεντένιο μανδύα, με πάχος καμιά 30αριά εκατοστά; Θα αντέξει;
- Χμ, να σας πω. Ότι θα αντέξει, αυτό είναι σίγουρο. Όμως, χμ, χμ… Μήπως να κάνετε ένα τηλεφωνηματάκι στον κ. Κλεάνθη Γρίβα; Μάλλον θα σας έρθει φθηνότερα.

 

[g.kar]

O κ. ηλιθιόπουλος δεν γνώριζε ότι υπάρχουν τα αντκραδασμικά ρεύματος της Omicron που είδαμε και θαυμάσαμε στην έκθεση στο Πεντελικό !!!

Ορισμένοι άκουσαν και τις διαφορές.

Η παρουσίαση έγινε στο΄δωμάτιο του Σάκη με κύριο πρωταγωνιστή τον Ιταλό μηχανικό κραδασμών.