- Μηνύματα
- 17.695
- Reaction score
- 58.389
Με αφορμή την αναφορά στην Κλασική Μουσική, θα αναφερθώ μόνον για τη σημασία της αναπαραγωγής ενός ηχογαφημένου έργου της.
Η Μουσική αυτή, καθόσον χρησιμοποιεί φυσικά όργανα μόνον (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων σε πολύ σύγχρονα έργα), πέρα από την παρακολούθηση της κάθε μουσικής γραμμής, της αρμονίας, της αντίστιξης, του εναλλασσόμενου ρυθμού, έχει τεράστια σημασία η χροιά του κάθε οργάνου, καθόσον έχουμε ένα τεράστιο ρεπερτόριο με συνθέσεις για ένα όργανο, για δύο (π.χ. Σονάτες για Βιολί και Πιάνο) , τρια (π.χ. Πιάνο Τρίο), για τέσσερα (Κουαρτέτα Εγχόρδων) κοκ φθάνοντας στα μεγαλύτερα και πολυπλοκότερα για Συμφωνικές ορχήστρες, Χορωδίες κοκ.
Η σημασία του να κατανοήσει και κυρίως απολαύσει (μέσω και της κατανόησης) π.χ. μίας από τις Σονάτες και Παρτίτες για σόλο Βιολί του Bach εξαρτάται, σε πολύ ικανό βαθμό, από το τι ήχο θα κατορθώσει να βγάλει ο σολίστας κατά την παραγωγή του ηχογραφημένου προιόντος και ο ακροατής από το πόσο πιστά και ως προς την χροιά θα το ακούσει.
Σε δεύτερο χρόνο, πολύ σημαντικό στη Μουσική αυτή διαδραματίζει το...sound image, ήτοι η κατά το δυνατόν πιο πιστή εικόνα του οργάνου/ων μπροστά από τον ακροατή. Έχει τεράστια απόκλιση το...impact της πρώτης κίνησης της 5ης του Beethoven από ένα σύστημα που δεν μπορεί να αναδείξει ως εικόνα το τι γίνεται στη σύνθεση αυτή (π.χ. το πασίγνωστο θέμα/μοτίβο ακούγεται από τα έγχορδα και τα δύο κλαρινέτα της ορχήστρας. Πόσο μπορεί κανείς να τα διακρίνει αυτά τα δύσμοιρα κλαρινέτα μέσα στον "ορυμαγδό" των εγχόρδων?).
Πρόσφατα, αναβάθμισα τον τελικό μου ενισχυτή με έναν Burmester 11 Mk3 και οι μεν χροιές δεν αναβαθμίστηκαν σημαντικά σε σχέση με τον προηγούμενο ενισχυτή (Krell Duo 300) αλλά το sound image μου έδωσε μία πραγματικά θεατρική/συναυλιακή εικόνα ακόμη και των πλέον δύσκολων σε ενορχήστρωση έργων.
Επιμυθιον: Μπορεί για κάθε άλλο είδος μουσικής να βρει κανείς ό,τι του ταιριάζει. Για την Κλασική, όμως, το hi-end είναι...the threshold to the truth of Music.
Πρωτίστως είναι ζήτημα παιδείας, προσωπικού ενδιαφέροντος και συστηματικής έρευνας και ενασχόλησης.
Η Μουσική αυτή αποτελεί απολάυση μέσω της παίδευσης. Κομματάκι δύσκολο για όλα αυτά τα "καλομαθημένα"...που τα θέλουν όλα και τα θέλουν τώρα...και τα θέλουν εύκολα...και άνετα...
Η Μουσική αυτή απαιτεί να καταστεί έργο ζωής για την πλήρη απόλαυσή της μέσω της κατανόησης τουλάχιστον των πλέον βασικών έργων της.
Κατά τη δική μου άποψη αυτό που ισχύει είναι λίγο πιο πεζό.. Η Κλασσική Μουσική ως ιδίωμα αναπτύχθηκε σε εποχές όπου τα τεχνικά μέσα ήταν πενιχρά και οι κοινωνικές συμβάσεις πιο αυστηρές.. Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού δεν είχαν καθημερινή πρόσβαση σε μουσικά έργα στον ιδιωτικό τους χώρο, εξόν και αν ήταν αρκετά εύποροι ώστε να πλήρωναν δεξιοτέχνες μουσικούς που θα έπαιζαν live επιτόπου.Με αφορμή την αναφορά στην Κλασική Μουσική, θα αναφερθώ μόνον για τη σημασία της αναπαραγωγής ενός ηχογαφημένου έργου της.
Η Μουσική αυτή, καθόσον χρησιμοποιεί φυσικά όργανα μόνον (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων σε πολύ σύγχρονα έργα), πέρα από την παρακολούθηση της κάθε μουσικής γραμμής, της αρμονίας, της αντίστιξης, του εναλλασσόμενου ρυθμού, έχει τεράστια σημασία η χροιά του κάθε οργάνου, καθόσον έχουμε ένα τεράστιο ρεπερτόριο με συνθέσεις για ένα όργανο, για δύο (π.χ. Σονάτες για Βιολί και Πιάνο) , τρια (π.χ. Πιάνο Τρίο), για τέσσερα (Κουαρτέτα Εγχόρδων) κοκ φθάνοντας στα μεγαλύτερα και πολυπλοκότερα για Συμφωνικές ορχήστρες, Χορωδίες κοκ.
Η σημασία του να κατανοήσει και κυρίως απολαύσει (μέσω και της κατανόησης) π.χ. μίας από τις Σονάτες και Παρτίτες για σόλο Βιολί του Bach εξαρτάται, σε πολύ ικανό βαθμό, από το τι ήχο θα κατορθώσει να βγάλει ο σολίστας κατά την παραγωγή του ηχογραφημένου προιόντος και ο ακροατής από το πόσο πιστά και ως προς την χροιά θα το ακούσει.
Σε δεύτερο χρόνο, πολύ σημαντικό στη Μουσική αυτή διαδραματίζει το...sound image, ήτοι η κατά το δυνατόν πιο πιστή εικόνα του οργάνου/ων μπροστά από τον ακροατή. Έχει τεράστια απόκλιση το...impact της πρώτης κίνησης της 5ης του Beethoven από ένα σύστημα που δεν μπορεί να αναδείξει ως εικόνα το τι γίνεται στη σύνθεση αυτή (π.χ. το πασίγνωστο θέμα/μοτίβο ακούγεται από τα έγχορδα και τα δύο κλαρινέτα της ορχήστρας. Πόσο μπορεί κανείς να τα διακρίνει αυτά τα δύσμοιρα κλαρινέτα μέσα στον "ορυμαγδό" των εγχόρδων?).
Πρόσφατα, αναβάθμισα τον τελικό μου ενισχυτή με έναν Burmester 11 Mk3 και οι μεν χροιές δεν αναβαθμίστηκαν σημαντικά σε σχέση με τον προηγούμενο ενισχυτή (Krell Duo 300) αλλά το sound image μου έδωσε μία πραγματικά θεατρική/συναυλιακή εικόνα ακόμη και των πλέον δύσκολων σε ενορχήστρωση έργων.
Επιμυθιον: Μπορεί για κάθε άλλο είδος μουσικής να βρει κανείς ό,τι του ταιριάζει. Για την Κλασική, όμως, το hi-end είναι...the threshold to the truth of Music.
Οι συνθέτες από την άλλη πλευρά δεν διέθεταν τεχνικά μέσα όπως τα σύγχρονα είτε για να κατέγραφαν ως εκτελεστικό αποτύπωμα αναφοράς τα έργα τους, ούτε και τεχνικές όπως οι σύγχρονες στουντιακές ώστε να προσέδιδαν έμφαση σε συγκεκριμένες αποχρώσεις και υπόγεια μοτίβα. Έπρεπε λοιπόν να εξαντλούν την επινοητικότητά τους ώστε να δημιουργούν διάφορες λεπτές εκφάνσεις μέσα από μια παλέτα μουσικών οργάνων που θα έπρεπε να παίζουν υπό συνθήκες όπου δεν παρεχόταν δυνατότητα να συλλαμβάνονταν οι λεπτές εκφράσεις από το κοινό σε μεταγενέστερο χρόνο ύστερα από διαδοχικές επαναλήψεις στην ίδια εκτέλεση..
Οι προσπάθειες ήταν μεγαλειώδεις και από αυτές προέκυψαν έργα αθάνατα και παράλληλα τόσο ανεπανάληπτα, ώστε οποιαδήποτε μεταγενέστερη εκτέλεση κι ερμηνεία να επιφέρει κάποιες διαφοροποιήσεις στις αυθεντικές προθέσεις των συνθετών. Αυτό δεν καταλογίζεται ως ψεγάδι, αλλά ο πόθος για νέες ιχνηλατήσεις δικαιολογεί τη συνεχόμενη απασχόληση των μουσουργών κάθε εποχής με αυτά τα έργα.
Για να γινόταν πιο σαφές το επιχείρημα μπορούμε να κάνουμε παραλληλισμό με ζωγραφικούς πίνακες. Όσα ζωγραφικά έργα έχουν συντηρηθεί όπως πρέπει διατηρούν τις ιδιαίτερες αποχρώσεις τους απαράλλακτες με το κοινό εκάστοτε εποχής να έχει ελευθερία ν' αποκομίζει από εκείνες δικές του εντυπώσεις. Τέτοιες αποχρώσεις στα έργα Κλασσικής Μουσικής δεν μένουν υποχρεωτικώς απαράλλακτες με την πάροδο του χρόνου και τις διαδοχικές αναγνώσεις από διάφορους μαέστρους.
Επομένως το υποστηριζόμενο εκ του Prince ΄΄Κατώφλι στην Αλήθεια της Μουσικής΄΄ υφίσταται στην αντίληψη του εκάστοτε θιασώτη και δεν γίνεται να ισχύει ως καθολική συνθήκη.
Υπάρχει η ΄΄ απόλαυση μέσω της παίδευσης ΄΄ αλλά υπάρχει και η .. απόλυση - με την έννοια της άφεσης. Οπότε θα ήταν ενδιαφέρον να μας σχολιάσει ο αγαπητός Prince , τί θα κρινόταν τελικά ΄΄εύκολο , άνετο , γρήγορο ΄΄, η αναζήτηση απολαυστικών αποχρώσεων και μηνυμάτων σε ιδιώματα όπου θα ήμασταν εκ των προτέρων βέβαιοι πως όλο και κάτι θα βρισκόταν να προσδίδει ιδιαίτερη σημασία, ή σε μουσικά έργα όπου κάτι τέτοιο θα κρινόταν λιγότερο ανιχνεύσιμο και από κάποιους άλλους μάλιστα άνευ ιδιαίτερης σημασίας ;Πρωτίστως είναι ζήτημα παιδείας, προσωπικού ενδιαφέροντος και συστηματικής έρευνας και ενασχόλησης.
Η Μουσική αυτή αποτελεί απόλαυση μέσω της παίδευσης. Κομματάκι δύσκολο για όλα αυτά τα "καλομαθημένα"...που τα θέλουν όλα και τα θέλουν τώρα...και τα θέλουν εύκολα...και άνετα...
Η Μουσική αυτή απαιτεί να καταστεί έργο ζωής για την πλήρη απόλαυσή της μέσω της κατανόησης τουλάχιστον των πλέον βασικών έργων της.
Και όποιον τρελάθηκε πάλι...γιατρός θα έπρεπε να τον δει, αλλ' αυτό είναι ΄΄ αλλουνού παπά Ευαγγέλιον΄΄ .Όποιος άκουσε Ramones και δεν τρελάθηκε πρέπει να τον δει γιατρος
Last edited: