TAR (2022)

[rose.athens]

Πολιτικός. Με επαγγελματική εμπειρία μικρότερη από τον Τσίπρα.

Περιγράφεις το αδύνατο.

 

[xfader]

Περιγράφεις το αδύνατο.

Όταν τα μεγέθη τείνουν στο μηδέν οι διαχωρισμοί είναι άτοποι.

 

[Abessalom]

Εγώ είμαι μηχανικός και καλλιτέχνης και θα προτιμούσα να ήμουν γιατρός...

Ο γιατρός της Τέχνης...

 

[thva]

Παίζει είδα και η Nina Hass. Μου αρέσει αυτή.

Γενικά σχόλια : (φαντάσου να την έβλεπα)

Διάβασα λίγο κριτικές στα πεταχτά. Δεν είναι κακές που λέτε. Εκτός του the New Υorker και πάλι με ορισμένη έννοια κακή κριτική στο ποιό ήταν το θέμα και πως το ανέπτυσσε ο σκηνοθέτης . Γενικώς είναι αμφιλεγόμενες. Δεν σημαίνουν πολλά και δεν βγάζει κανείς άκρη απο αυτές. Νομίζω (πάλι λίγο) που διάβασα το story οφείλεται σε αυτό και έχει δουλευτεί έτσι ώστε να καταστεί το έργο αμφιλεγόμενο. Εάν η θέση που καλείται να πάρει ο θεατής βασίζεται σε ένα κάπως μη ρεαλιστικό story ή μόνο σε αυτό ή με χαρακτήρες που δεν αναπτύσσονται ομαλά , σταδιακά και μέσα σε λογικά πλαίσια αντιδράσεων ή σε σχέση με τους υπόλοιπους χαρακτήρες ή δεν έρχονται σε αρμονία ή συμβαδίζουν με την αισθητική της κλασικής μουσικής η οποία απλώς παίζει ρόλο συνοδευτικό στο story και όχι κυρίαρχο στον ψυχισμό του θεατή ... η ταινία δεν θα είναι τόσο καλή. Απο ότι ξέρω απο τους Αμερικάνους δεν μπορούν να κάνουν καλά τέτοιες ταινίες. Ανάλογα βέβαια και την εμπειρία του θεατή σε άλλα έργα και τις προσδοκίες του. ¨Εχω μια εντύπωση οτι έχει μείνει στην επιφάνεια και επίσης δεν θα διάλεγα να συνδέσω την κλασική μουσική ή τον χαρακτήρα ενός μαέστρου ή συνθέτη με το έν λόγω στόρυ. Πάντως δεν είναι πρωτοπόρο να αφήνει μια ταινία τον θεατή να κρίνει. Ίσως για το Χόλλυγουντ και σε τέτοια μεγάλη και εμπορική παραγωγή. Επίσης έχω μια εντύπωση ότι δίνεται στον θεατή δυνατότητα και ελευθερία να κρίνει αλλά σε πιο πολλά ηθικά διλήμματα απο ότι συνίσταται και ίσως η ταινία ειναι φορτωμένη τόσο πολύ που ο θεατής δεν μπορεί να λοκάρει σε ένα θέμα. Συνήθως ηθικά διλήμματα απο τους μεγάλους σκηνοθέτες και σεναριογράφους είναι στον πυρήνα τους ένα ή το πολύ δύο. Και αυτά μετά περιγράφονται στις αντιδράσεις και ψυχολογία που αυτά επιδρούν πάνω στον χαρακτήρα. Εάν είναι πολλά τα διλήμματα, και επίτηδες φορτωμένα, η αίσθηση της επιλογής υπάρχει στον θεατή αλλά δεν μπορεί κάποιος να την αποδώσει σε συγκεκριμένα αίτια ή να κατανοήσει την ρίζα τους. Επίσης δεν προκύπτουν απο τον χαρακτήρα και μόνο όσο καλά και αυτός να περιγραφεί. Πρέπει να δείχνει και την πορεία και τις συνθήκες που τον οδήγησαν έναν άνθρωπο σε αυτό τον χαρακτήρα. Δεν μπορεί , καλήμέρα σας έχουμε ένα χαρακτήρα κα πάρτα στο κεφάλι. Δες ένα story για το πως οδηγήθηκε εκείκαι κρίνε τον. Δεν προκύπτει ένα ηθικό δίλημμα μόνο απο τον χαρακτήρα και τις επιλογές που έκανε και μετά το ηθικό δίλημμα προέκυψε. Εαν δεν έγιναν όλα αυτά , το έργο θα μπερδέψει τον θεατή αλλά και κριτικό και μάλλον αυτό έχει συμβεί για αυτό και κάπως αμφιλεγόμενη η στάση όλων.

Όλα αυτά χωρίς να έχω δει την ταινία, αλλά και το στόρυ που διάβασα δεν το κατάλαβα και καλά, αλλά αυτά δεν έχουν τόσο μεγάλη σημασία. Αυτά που λέω είναι στάνταρντ απεικονίσεις - συνταγές στο σινεμά ηθικών ιδίως διλημμάτων. Το ηθικό δίλημμα δεν συγκινεί απο μόνο του έαν ο καλλιτέχνης δεν καταφέρει να βάλει στην θέση του ήρωα τον θεατή και να του γίνει κατανοήτος. Αυτή απο ότι διάβασα τους κριτικούς δίδεται ως μια ακραία προσωπικότητα . Αυτό δεν είναι πρόβλημα αλλά πρεέπι να στηριχθεί και να δικαιολογηθεί σωστά απο τον σεναριογράφο αλλά και τον σκηνοθέτη. Δεν γίνεται μόνο εγκεφαλικά, ούτε καν στην λογοτεχνία. Θέλει χτίσιμο. Στην λογοτεχνία έχει χρόνο ο συγγραφέας να το χτίσει. Στο σινεμά αυτό είναι σπάνιο να συμβεί. Οπότε τον χρόνο πρέπει να το καταστήσεις πιοητικό, πλαστικό, να έχει μια αργή ροή ή γρήγορη , γενικά να παίζεις με τον χρόνο, με την ένταση, την σιωπή, όχι μόνο με το storyline που μπορεί να σε φτάσει αλλά θα σε φτάσει μέχρι ένα σημείο. Ξέροντας και την Μπλάνσετ θα το σήκωσε πολύ στους ώμους της το πράγμα, ενώ δεν πρέπει σε τέτοιες ταινίες. Ούτε συνήθως βασίζονται σε ένα μόνο χαρακτήρα και την δική του μόνο πολυπλοκότητα αλλά χρησιμοποιούν και τους συνοδούς χαρακτήρες με πολύπλοκο τρόπο για να δεί ο θεατής τις επιπτώσεις πάνω τους απο τον main χαρακτήρα. Επίσης εαν συγκεντρώθηκε η ταινία μόνο στην ερμηνεία και όχι στην σκιαγράφηση του χαρακτήρα σε βάθος (όχι μέσω της ηθποιίας μόνο), μάλλον αφήνει κάποιο "κενό" στον θεατή.

Η Μουσική δεν έχει ποσταρισθεί ; (και εάν έχει κάπου αλλού .... καλό είναι να υπάρχει και εδώ νομίζω ή όχι ; ) :

 

[thva]

...Συνιστάται (όχι συνίσταται)

 

[Bhutia]

...Συνιστάται (όχι συνίσταται)

Όπως και ... Nina Hoss (που αποκλείστηκε έστω από την υποψηφιότητα Β' γυναικείου) ...

Για όλους υπάρχουν λόγοι για κάποιους όμως αυτοί είναι πιο ασυμμάζευτοι... ίσως η πρωταγωνίστρια να χρειαζόταν υπαγωγή σε υποψηφιότητα... πρώτου ανδρικού για να ερχόταν η ακαδημία σε σύμπνοια με τη συγκλονιστική ερμηνεία στο ρόλο.

Η ηρωίδα της ταινίας αξιώνει η καλλιτεχνική της προσφορά να επισκίαζε οποιαδήποτε προσωπική της ατασθαλία, όπως επικαλείται και για τους φημισμένους δημιουργούς περασμένων εποχών όπου οι συνθήκες δεν προήγαν την έκθεση σε καννιβαλιστικές διαθέσεις του κοινού.

Ευδοκιμώντας σ'έναν χώρο ανδροκρατούμενο αναγνωρίζει στον εαυτό της αρρενωπότητα εφάμιλλη ενός εξοστρακιστέου από σύγχρονα πρότυπα ανδρικού σωβινισμού. Η αξίωσή της εκδηλώνεται άκαμπτα και με τρόπο δραματικό αφού στην πραγματική ζωή διαπιστώνουμε διάφορες γλοιώδεις και αδίστακτες προσωπικότητες να ευδοκιμούν στο απυρόβλητο περιστοιχιζόμενες από κουστωδία υποτακτικών που μεριμνούν αζημίωτα για το δημόσιο προφίλ των πρώτων.

Η κοινή γνώμη την ΄΄καταργεί΄΄ μ'έναν οικείο από τη δική μας καθημερινότητα αυτοματισμό επειδή δεν συμμορφώνεται η ζωή της με διάφορες οδηγίες ΄΄πολιτικής ορθότητας΄΄ οι οποίες κιόλας μπορεί κάλλιστα να διαφοροποιούνται σε καθεμία εποχή ανάλογα με τις εκάστοτε περιστάσεις.

Αξιολογήσεις για ταινία που δεν θα είχαμε παρακολουθήσει μπορώ να πω ότι εναρμονίζονται ως τέλεση πράξης με νοήματα από τη συγκεκριμένη.

 

[thva]

αναγνωρίζει στον εαυτό της αρρενωπότητα εφάμιλλη ενός εξοστρακιστέου από σύγχρονα πρότυπα ανδρικού σωβινισμού.

αξιώνει η καλλιτεχνική της προσφορά να επισκίαζε οποιαδήποτε προσωπική της ατασθαλία

Ναι Hoss , Hass έγραψα ; λάθος.

Τώρα κατάλαβα καλά τουλάχιστον που εστιάζεις εσύ. Ίσως διαπραγματευόταν και άλλα ; Πάντως εντάξει αυτά τα δυο είναι εντός διαχειρίσιμων ορίων απο μια ταινία.

Το πρώτο (που απομόνωσα στα quote) , λίγο βαρετό , γνωστό και αναλυθέν απο πολλούς σκηνοθέτες και σκηνοθέτιδες και μάλιστα κολoσσούς απο το 1970 κιόλας, μάλλον επειδή είναι πάντα στην επικαιότητα απο τα κινήματα στην Αμερική και για να τσιμπήσει και ο κόσμος και η νεολαία Πανεπιστημίων κλπ γνωστά να κάνει και εισιτήρια ).

Το δεύτερο, εαν και αυτό έχοντας αναλυθεί εκτενώς και απο καλύτερη οπτική άλλων επαγγελμάτων εξουσίας που προσφερονται καλύτερα .... είναι πιο ενδιαφέρον (για εμένα) αλλά και αντικειμενικά ηθικό δίλημμα. Βέβαια το βλέπω και σαν πρόσφορο και άνετα να το έχει συνδέσσει ο σκηνοθέτης με το πρώτο. Το έχει συνδέσει σε μεγάλο βαθμό ή το έχει εξετάσει σε ξεχωριστό πειδίο ; Εάν το έχει συνδέσει υπερβολικά ή έδωσε σημασία μεγαλύτερη στο πρώτο, ε , εντέξει τώρα, μια τρύπα στο νερό (εμπορική ματιά).

Αυτό : +αδίστακτες προσωπικότητες παραμένουσες στο απυρόβλητο περιστοιχιζόμενες από κουστωδία υποτακτικών που μεριμνούν αζημίωτα για το δημόσιο προφίλ των πρώτων.+

Ενδιαφέρο και αυτό αλλά είναι και αυτό πλέον η νόρμα. Βέβαια όπως και να έχει εξετάζει την σιωπή είναι συνενοχή.


Πάντως όλα σαν θέμα μου θυμίζουν τα γεγονότα που έπληξαν το Χόλλυγουντ (σκάνδαλα, σεξουαλική εξουσία , casting κλπ). Εάν ναι να αφήσει το Χόλλυγουντ όμως τα "΄σάπια" και να μην συνδέει την κλασική μουσική και το περιβάλλον αξιοκρατίας κλπ με τις δικές του τις πόπ βρωμιές που φέρνουν τεράστια εξουσία και χρήμα. Δεν το βρίσκω σωστό κθώς στην κλασική και στο περβάλλον της δεν ισχύουν αυτά ούτε κατά διάνοια στο βαθμό που ισχύουν με την εμπορευματοποίηση της ποπ κουλτούρας. Και το Χολλυγουντ αυτό αντιπροσωπεύει.

Εαν θα μιλάγαμε κάτι για την κλασική παιδεία στην μουσική, άντε να πουμε για ένα instrumentalisation ενός μουσικού ορ΄χηστρας ώστε να αποδώσει το απαιτητικό πρόγραμμα και η έλλειψη της όποιας αίσθησης δημιουργίας παρά μόνο μέσα απο την εκτέλεση και ερμηνεία και πάλι στους σολίστες.

Τα βραβεία δεν έχουν σημασία. Υπάρχουν ηθοποιοί και μουσικοί που δεν τους ξέρει κάν ο κόμσος και είναι 50 φορές καλύτεροι. Αυτό είναι στάρ σύστεμ. Καμιά σχέση με την αξία (ή υπεραξία που έλεγε κάποια ψυχή κάπου χα χα). Απλώς οι Αμερικάνικες ταινίες παραδοσιακά έχουν βασιστεί και σχεδιαστεί πάνω σε πρωταγωνιστές.

 

[thva]

Να δούμε όμως και τι θα πεί ο @Prince.

Αυτός θα ξέρει καλύτερα.

 

[Bhutia]

Εαν θα μιλάγαμε κάτι για την κλασική παιδεία στην μουσική, άντε να πουμε για ένα instrumentalisation ενός μουσικού ορχηστρας ώστε να αποδώσει το απαιτητικό πρόγραμμα και η έλλειψη της όποιας αίσθησης δημιουργίας παρά μόνο μέσα απο την εκτέλεση και ερμηνεία και πάλι στους σολίστες.

Τα βραβεία δεν έχουν σημασία. Υπάρχουν ηθοποιοί και μουσικοί που δεν τους ξέρει κάν ο κόμσος και είναι 50 φορές καλύτεροι. Αυτό είναι στάρ σύστεμ. Καμιά σχέση με την αξία (ή υπεραξία που έλεγε κάποια ψυχή κάπου χα χα). Απλώς οι Αμερικάνικες ταινίες παραδοσιακά έχουν βασιστεί και σχεδιαστεί πάνω σε πρωταγωνιστές.

Αν η έννοια της υπεραξίας προσβάλλει κάποια ενδόμυχη πολιτική ορθότητα ας χρησιμοποιηθεί εναλλακτικά ο όρος προστιθέμενη αξία. Καθεστώτα προστιθέμενης αξίας υφίστανται ανεξάρτητα από το βαθμό επιδοκιμασίας μας σε οποιαδήποτε δραστηριότητα. Τέτοια αξία δίνει ο πρωταγωνιστικός ρόλος, ή το να μεταδίδει η ταινία που σάρωσε τα εφετινά Όσκαρ διάφορες φιλοσοφικές έννοιες με εύπεπτους - και σε κάποιες σκηνές ακαλαίσθητους κατά τη γνώμη μου - τρόπους κολακεύοντας παράλληλα την πολιτική ορθότητα.

Αλλά και σε πιο πεζές δραστηριότητες τα καθεστώτα προστιθέμενης αξίας δύνανται ν'αντιστρέφονται εκ των πραγμάτων...
Μια ενδοσκόπηση συνήθως προγραμματίζεται ενώ τον τεχνίτη ηλεκτρολόγο , υδραυλικό κτλ τους ψάχνουμε υπό καθεστώς επείγουσας ανάγκης . Οι μηνιαίες αποδοχές στους περισσότερους ιατρούς δεν πλησιάζουν καν τις εβδομαδιαίες απολαβές διάφορων τεχνιτών , ιδίως όταν οι δεύτεροι έχουν την έδρα τους σε επαρχιακά μέρη. Δεν είναι δύσκολο επίσης να διαπιστωθεί με πόσες κακοτεχνίες θα μπορούσαν να συνεχίζουν απρόσκοπτα την επαγγελματική τους δραστηριότητα οι δεύτεροι.

Η αναίδεια με τη χειριστική προσωπικότητα της ηρωίδας όπως ακριβώς αποδίδεται στην παρούσα ταινία φαντάζουν προσφιλείς σε σχέση λ.χ. με την αντίστοιχη ενός τεχνίτη που συμπεριφέρεται σα να κάνει τεράστια χάρη στον πελάτη δηλώνοντας στο τέλος ότι το αντίτιμο της εργασίας του θα ήταν μικρότερο ΄΄χωρίς ΦΠΑ΄΄ ή σε σχέση με τη συμπεριφορά επιστημόνων που θα θεωρούσαν ότι η κοινωνία θα έπρεπε να τους πιστώνει άγραφα ανταποδοτικά οφέλη επειδή οι ίδιοι διέθεσαν σοβαρή διανοητική ενέργεια και χρόνο προκειμένου να διακρίνονταν στον τομέα τους.

 

[m1ts0s]

Meh εγώ δεν τη βρήκα τόσο ενδιαφέρουσα

Σκηνοθεσία απλά οκ, τυπική A24 σκηνοθεσία, τίποτα ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Λίγο κακέκτυπο της κλινικής σκηνοθεσίας Haneke.

Περί cancel culture κτλ: απολύτως επιδερμικά πράγματα (για το τωρινό κλίμα της Αμερικής φαντάζουν μάλλον ριζοσπαστικά) . Η περίφημη σκηνή στο Τζούλιαρντ μπορεί να αποσταχθεί στο ερώτημα "να ασχολούμαστε με τον Bach που είναι λευκός άνδρας κτλ κτλ;". (Απαντάω: ΝΑΙ). Όλη η σκηνή είναι σαν μια on-screen συζήτηση στο twitter. Επίσης η ταινία μας δείχνει κάτι που γνωρίζουμε όλοι (πιστεύω): ότι κάποιες δομές/οργανισμοί αφήνουν άτομα σαν τη Lydia Tar να κινούνται με δηλητηριώδη τρόπο. Αλλά εδώ είναι γυναίκα (και λεσβία) το άτομο αυτό. HOW RADICAL.

Περί μουσικής πάλι δεν βρήκα κάτι ενδιαφέρον στην ταινία. Η συνέντευξη στην αρχή τής ταινίας είναι φλύαρο δήθεν exposition, όχι σινεμά.

Αντιπρόταση στον κόσμο της κλασικής μουσικής:

Summer Interlude (οκ όχι τόσο στον κόσμο, η πρωταγωνίστρια ειναι μπαλαρίνα)

 

[Bhutia]

...
Summer Interlude (οκ όχι τόσο στον κόσμο, η πρωταγωνίστρια ειναι μπαλαρίνα)

Τι τραβάνε και αυτές οι μπαλαρίνες...

 

[TGD]

Μα αυτό είναι σοβαρή επιλογή στο σενάριο. Ομάδες που μένουν στο απυρόβλητο, για να μην κατηγορηθούμε ως ρατσιστές κλπ, μπορούν κάλλιστα να έχουν συμπεριφορές που χαρακτηρίζονται ως "πατριαρχικη ετεροκανονικοτητα" ή με άλλους τέτοιους νεολογισμούς.

 

[costas EAR]

Αξιολογήσεις για ταινία που δεν θα είχαμε παρακολουθήσει

Όπως θέματα περί ιμερσιβ στο οντιο.

 

[xfader]

Ναι Hoss , Hass έγραψα ; λάθος.

Τώρα κατάλαβα καλά τουλάχιστον που εστιάζεις εσύ. Ίσως διαπραγματευόταν και άλλα ; Πάντως εντάξει αυτά τα δυο είναι εντός διαχειρίσιμων ορίων απο μια ταινία.

Το πρώτο (που απομόνωσα στα quote) , λίγο βαρετό , γνωστό και αναλυθέν απο πολλούς σκηνοθέτες και σκηνοθέτιδες και μάλιστα κολoσσούς απο το 1970 κιόλας, μάλλον επειδή είναι πάντα στην επικαιότητα απο τα κινήματα στην Αμερική και για να τσιμπήσει και ο κόσμος και η νεολαία Πανεπιστημίων κλπ γνωστά να κάνει και εισιτήρια ).

Το δεύτερο, εαν και αυτό έχοντας αναλυθεί εκτενώς και απο καλύτερη οπτική άλλων επαγγελμάτων εξουσίας που προσφερονται καλύτερα .... είναι πιο ενδιαφέρον (για εμένα) αλλά και αντικειμενικά ηθικό δίλημμα. Βέβαια το βλέπω και σαν πρόσφορο και άνετα να το έχει συνδέσσει ο σκηνοθέτης με το πρώτο. Το έχει συνδέσει σε μεγάλο βαθμό ή το έχει εξετάσει σε ξεχωριστό πειδίο ; Εάν το έχει συνδέσει υπερβολικά ή έδωσε σημασία μεγαλύτερη στο πρώτο, ε , εντέξει τώρα, μια τρύπα στο νερό (εμπορική ματιά).

Αυτό : +αδίστακτες προσωπικότητες παραμένουσες στο απυρόβλητο περιστοιχιζόμενες από κουστωδία υποτακτικών που μεριμνούν αζημίωτα για το δημόσιο προφίλ των πρώτων.+

Ενδιαφέρο και αυτό αλλά είναι και αυτό πλέον η νόρμα. Βέβαια όπως και να έχει εξετάζει την σιωπή είναι συνενοχή.


Πάντως όλα σαν θέμα μου θυμίζουν τα γεγονότα που έπληξαν το Χόλλυγουντ (σκάνδαλα, σεξουαλική εξουσία , casting κλπ). Εάν ναι να αφήσει το Χόλλυγουντ όμως τα "΄σάπια" και να μην συνδέει την κλασική μουσική και το περιβάλλον αξιοκρατίας κλπ με τις δικές του τις πόπ βρωμιές που φέρνουν τεράστια εξουσία και χρήμα. Δεν το βρίσκω σωστό κθώς στην κλασική και στο περβάλλον της δεν ισχύουν αυτά ούτε κατά διάνοια στο βαθμό που ισχύουν με την εμπορευματοποίηση της ποπ κουλτούρας. Και το Χολλυγουντ αυτό αντιπροσωπεύει.

Εαν θα μιλάγαμε κάτι για την κλασική παιδεία στην μουσική, άντε να πουμε για ένα instrumentalisation ενός μουσικού ορ΄χηστρας ώστε να αποδώσει το απαιτητικό πρόγραμμα και η έλλειψη της όποιας αίσθησης δημιουργίας παρά μόνο μέσα απο την εκτέλεση και ερμηνεία και πάλι στους σολίστες.

Τα βραβεία δεν έχουν σημασία. Υπάρχουν ηθοποιοί και μουσικοί που δεν τους ξέρει κάν ο κόμσος και είναι 50 φορές καλύτεροι. Αυτό είναι στάρ σύστεμ. Καμιά σχέση με την αξία (ή υπεραξία που έλεγε κάποια ψυχή κάπου χα χα). Απλώς οι Αμερικάνικες ταινίες παραδοσιακά έχουν βασιστεί και σχεδιαστεί πάνω σε πρωταγωνιστές.

Πού να την έβλεπες την ταινία τι θα κατέβαζες...



Όσο γι' αυτό:

Τα βραβεία δεν έχουν σημασία. Υπάρχουν ηθοποιοί και μουσικοί που δεν τους ξέρει καν ο κόσμος και είναι 50 φορές καλύτεροι.

Διαφωνώ κάθετα.

Είναι η βασική γραμμή άμυνας όλων των ημι-ατάλαντων που θεωρούν ότι δεν καταλαβαίνει ο κόσμος την αξία τους και θέλουν να βγει προς τα έξω μία εσκεμμένη σνομπαρία προς τους θεσμούς αντί του φόβου της απόδειξης της ασχετοσύνης τους.

Ναι, υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες που δρουν underground και μπορεί να είναι αξιόλογοι. Κι έχουν το κοινό τους που όμως δεν μπορεί να αποδείξει αν η ισχυρή έλξη που υπάρχει οφείλεται στην καλλιτεχνία ή στην ανάγκη για διαφοροποίηση από το κατεστημένο.

Μετά μπαίνουμε στην ατέρμονη λούπα για τον ορισμό του "καλύτερου" και κρυβόμαστε πίσω από τον υποκειμενισμό που σχεδόν πάντα εμπεριέχει συνιστώσες πέρα από την αμιγώς καλλιτεχνική ικανότητα.
Το μη ψαγμένο ουδέτερο μάτι (και αυτί) έχει ένα πολύ μεγάλο προσόν: Μπορεί με την πρώτη να είναι ειλικρινές στην ερώτηση αν του άρεσε το τάδε έργο. Ο πιο ψαγμένος θα ανατρέξει στα πολλά διαφορετικά κουτάκια που πρέπει να γίνουν τσεκ για να πει τη γνώμη του. "Πλεονέκτημα" για τον ίδιο που κάνει τα πράγματα πιο ασαφή όμως.

 

[editor]

Θα εβλεπα οποιαδηποτε ταινια, με πρωταγωνιστρια την Cate Blanchett.

 

[costas EAR]

Μολονότι αυτή η ταινία δεν περιέχει περιπετειώδη εντυπωσιακά ηχητικά εφέ είναι από τις ελάχιστες που ο υποφαινόμενος απολαμβάνει σε immersive πεδίο, αφού η χωρική αίσθηση από τις αίθουσες και τις ορχηστρικές πρόβες και οι εμβόλιμες ανατριχιαστικές πινελιές δικαιώνουν την ηχητική επεξεργασία.

Περιμένω ανάλογα σχόλια σεντόνια για το επιτυχές ή όχι ιμερσιβ μαστερινγκ της ταινίας, κυρίως από όσους δεν το άκουσαν σε ιμερσιβ, και ιδανικά χωρίς να έχουν δει την ταινία.



ΥΓ. Το σχόλιο του μπούτια για την επιτυχημένη αντίληψη της χωρικής πληροφορίας από το ιμερσιβ πεδίο του ήχου, κατά τη θέαση της ταινίας, δείτε και σε αυτό το ποστ (και στο παραπάνω) πώς εξηγούνται ..επιστημονικά.

 

[Bhutia]

Η συνέντευξη στην αρχή τής ταινίας είναι φλύαρο δήθεν exposition, όχι σινεμά.

Αυτή η σκηνή μοιάζει με σκηνοθετική άσκηση...σε τεντωμένο σκοινί. Εκ πρώτης όψεως έχουμε μια πράξη ΄΄απαγορευμένη΄΄ από θεμελιώδεις κινηματογραφικούς κανόνες. Από την άλλη πλευρά μέσα σ'ένα τέταρτο δείχνει πώς η ηρωίδα πλάθει τον μύθο της επεμβαίνοντας μέχρι και στον αυθορμητισμό ανταπόκρισης που θα έχει απέναντι στον Adam Gopnik - υποδυόμενο τον πραγματικό του εαυτό - καθώς η αντίφαση με την πραγματικότητα θα φανεί σε σκηνές του επιλόγου.

Περιμένω ανάλογα σχόλια σεντόνια για το επιτυχές ή όχι ιμερσιβ μαστερινγκ της ταινίας, κυρίως από όσους δεν το άκουσαν σε ιμερσιβ, και ιδανικά χωρίς να έχουν δει την ταινία.



ΥΓ. Το σχόλιο του μπούτια για την επιτυχημένη αντίληψη της χωρικής πληροφορίας από το ιμερσιβ πεδίο του ήχου, κατά τη θέαση της ταινίας, δείτε και σε αυτό το ποστ (και στο παραπάνω) πώς εξηγούνται ..επιστημονικά.

Εκτός από τη χωρική αίσθηση υπάρχει ακόμα ένα χαρακτηριστικό στοιχείο...Σε κάποια αλληλουχία πλάνων της ταινίας περνάμε εν ριπή οφθαλμού από ένα ήσυχο περιβάλλον σε στιγμιαίο φόρτε από την ορχήστρα κατά τις πρόβες. Η ποιότητα του setup εκεί θα φανεί από το βαθμό τινάγματος του θεατή από το κάθισμα. Όποιος μάλιστα δοκιμάσει το πέρασμα διαδοχικά με ορθώς ενσωματωμένα sub και απενεργοποιημένα θα νιώσει όλη τη διαφορά που θα έβγαινε ακόμα και σε κλάσμα δευτερολέπτου.

Spoiler

H ηρωίδα πάντως στον ιδιωτικό της χώρο φαίνεται να χρησιμοποιεί...δικαναλικό setup.

 

[thva]

Πού να την έβλεπες την ταινία τι θα κατέβαζες...



Όσο γι' αυτό:

Τα βραβεία δεν έχουν σημασία. Υπάρχουν ηθοποιοί και μουσικοί που δεν τους ξέρει καν ο κόσμος και είναι 50 φορές καλύτεροι.

Διαφωνώ κάθετα.

Είναι η βασική γραμμή άμυνας όλων των ημι-ατάλαντων που θεωρούν ότι δεν καταλαβαίνει ο κόσμος την αξία τους και θέλουν να βγει προς τα έξω μία εσκεμμένη σνομπαρία προς τους θεσμούς αντί του φόβου της απόδειξης της ασχετοσύνης τους.

Ναι, υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες που δρουν underground και μπορεί να είναι αξιόλογοι. Κι έχουν το κοινό τους που όμως δεν μπορεί να αποδείξει αν η ισχυρή έλξη που υπάρχει οφείλεται στην καλλιτεχνία ή στην ανάγκη για διαφοροποίηση από το κατεστημένο.

Μετά μπαίνουμε στην ατέρμονη λούπα για τον ορισμό του "καλύτερου" και κρυβόμαστε πίσω από τον υποκειμενισμό που σχεδόν πάντα εμπεριέχει συνιστώσες πέρα από την αμιγώς καλλιτεχνική ικανότητα.
Το μη ψαγμένο ουδέτερο μάτι (και αυτί) έχει ένα πολύ μεγάλο προσόν: Μπορεί με την πρώτη να είναι ειλικρινές στην ερώτηση αν του άρεσε το τάδε έργο. Ο πιο ψαγμένος θα ανατρέξει στα πολλά διαφορετικά κουτάκια που πρέπει να γίνουν τσεκ για να πει τη γνώμη του. "Πλεονέκτημα" για τον ίδιο που κάνει τα πράγματα πιο ασαφή όμως.

'Ακουσες εσύ πολίτικαλ κορρέκτ και αμέσως επενέβης. Δε διαφωνώ με το πόστ του Bhutia. Ως συνήθως έχει γίνει κακή επικοινωνία μεταξύ μας σε άλλα πόστ, όσον αφορά πως καθορίζεται η αξία ώς αυτή συνοδεύεται με οικονομική απολαβή.

Πάντως να ξέρεις όλοι αυτοί οι ηθοποιοί είναι στην "αριστερά" και εκεί και έχουν και απο εκατό γάτες.

"να ασχολούμαστε με τον Bach που είναι λευκός άνδρας

Ενδιαφέρον άποψη και περιγραφή του έργου.

Αυτό που λές (quote) είναι το γνωστό περίφημο, παλιό και χιλιοειπωμένο κλισέ της "αριστεράς¨ και των διαφόρων κινημάτων της, όσον αφορά την λεγόμενη υψηλή τέχνη (κλασική μουσική) και απευθύνεται συνήθως σε αυτούς που ένθερμα την υποστηρίζουν έναντι της ποπ κουλτούρας ως ανώτερη αυτής και είναι : "You only hear dead white people".

¨Οσον αφορά την σχέση μεταξύ τους και πως επήλθε αυτό το χάλι θα αναφερθώ στο πολυδιαφημισμένο μου πλέον επερχόμενο χα χα πόστ μου, στο νήμα της Κλασικής του Prince απο μια "πάσα" που ήδη του έκανα και την οποία μου την έκανε πίσω με δική του ¨πάσα" και θα αφορά και το film score music. Stay tuned , you.

 

[m1ts0s]

H ηρωίδα πάντως στον ιδιωτικό της χώρο φαίνεται να χρησιμοποιεί...δικαναλικό setup.

Επίσης χρησιμοποιεί βινύλια, τα οποία τα απλώνει στο πάτωμα σαν τραχανά για να της έρθει η έμπνευση

 

[Prince]

Να δούμε όμως και τι θα πεί ο @Prince.

Αυτός θα ξέρει καλύτερα.

Δεν έχω δει την ταινία και δεν προτίθεμαι να την δω, καθόσον δεν πηγαίνω πλεόν σε κινηματογράφους και δεν έχω κανένα streaming platform.
Εάν ποτέ το δείξει η κανονική TV που έχω (ΕΡΤ, Ερτφλιξ, ΑΝΤ κλπ.) ίσως καταφέρω και το δω.
Εκ πρώτης "εξωτερικής" όψεως, δεν μου φαίνεται να με ενδιαφέρει...αλλά ας μην προτρέχω...
Πάντως στο ότι αναφέρεται στην Berliner Philharmoniker είναι...προβληματικό γιατί την γνώρισα από κοντά αυτήν την Ορχήστρα και οιαδήποτε αλλότρια "χρήση" της θα με αποξενώσει...