Featured Πώς στήνουμε σωστά ένα σύστημα;

[JimFromAndros]

Σωστά στημένο σύστημα κατ' εμε παίζει δυνατά σε ένταση την αγαπημένη σου μουσική και δεν σε ενοχλεί τιποτα. Ενω θεωρεις πως ολα ειναι φυσιολογικα, καταλαβαίνεις την υπερβολή στην ένταση του ήχου όταν δεν μπορείς να συννενοηθείς δια ζώσης με τους παρευρισκόμενους

 

[Petros_Dalipis]

Ισχύει ότι έχεις τα jbl lsr305?

Ναι, με το υπογούφερ τους.

 

[Decembered]

διαβασα τον τιτλο "πως βαζουμε φωτια σε ενα συστημα" απο τη πεινα θα ειναι

 

[ΝIT]

Ναι, με το υπογούφερ τους.

..... σε τι απόσταση τα lsr305 ?

 

[Petros_Dalipis]

Περίπου 80 εκατοστά το ισόπλευρο τρίγωνο.

 

[ΝIT]

Περίπου 80 εκατοστά το ισόπλευρο τρίγωνο.

..... από στάθμες ?

 

[Petros_Dalipis]

Όταν το κομμάτι είναι γραμμένο με peaks στα 0 dBFS η στάθμη με τα ποτενσιομετρα των ηχείων στο 7/10 είναι εκκοφαντικά πολύ δυνατή , πάνω από τη στάθμη αναφοράς.
Οπότε δεν έχω παράπονο σε αυτό τον τομέα. Βασικό, ότι τα οδηγώ με balanced σήμα που εξ ορισμού είναι πιο δυνατό από το single ended των RCA.
7 χρόνια που τα έχω, 2 φορές τα έχω βάλει τέρμα.

 

[steadyshot]

Δεν θ'αλλοιώνεται εκ του off-axis μια τονικότητα ελαττωματική ακόμα και ... on-axis. Η ομοιομορφία συντελεί σε ικανοποιητική στερεοφωνική απεικόνιση επί οριζόντιου επιπέδου - εννοείται υπό την προϋπόθεση να μην έχουν γίνει μεγάλες ατασθαλίες κατά την εγκατάσταση - λ.χ. το ένα κανάλι κοντά σε πλευρικό τοίχωμα με το άλλο απομακρυσμένο από το αντίστοιχο ως προς εκείνο... Άμα η εγγενής τονικότητα κρίνεται απολαυστική περί ορέξεως ουδείς λόγος, το θέμα όμως είναι ότι μια ελαττωματική τονικότητα τείνει να ενοχλεί με την πάροδο του χρόνου.

Από το 50 δευτ. και μετά εξηγεί ο σχεδιαστής του ηχείου…

 

[AndreasLav]

Με λεφτά.....

 

[steadyshot]

Όλως τυχαίως έπεσα πάνω σε review του Erin για τα wharefedale aura 2 με παρόμοια tweeter . Παραθέτω δυο screenshots από comment του Peter Comeau σχεδιαστή του εν λόγω ηχείου που έκανε στο review του Erin.

 

[costas EAR]

Δηλαδή, με λίγα λόγια, θέλει να μας πει ο ποιητής πως τα σωστά σχεδιασμένα ηχεία (έχω δεκάδες να αναφέρω αν θέλετε) που μετράνε και σωστά, μας ενοχλούν στις περισσότερες ηχογραφήσεις.

Δηλαδή το Grimm ας πούμε, είναι πολύ ενοχλητικό ηχείο.

Όπως και το φοκαλ το σούπρα, που μετράει και κεντάει.

Όπως και κάτι άλλα ακριβά, να μη λέμε ονόματα και λιποθυμήσει κανένας.

Αλλά το λάθος στο κρος, είναι καλύτερο, τα ξεπερνάει όλα, μεγάλη επιτυχία.

Ρομαντζάδα; πολύ ρομαντζάδα, Ε;

 

[steadyshot]

Μπορεί να είναι ρομαντικός και αυτός . Πιο πολύ βέβαια ήθελα να σταθώ στη αναφορά του για την χαρακτηριστικη μείωση του vertical directivity του amt
και ότι αυτό δεν είναι καθοριστικός παράγοντας τονικότητας αλλά αυτή καθορίζεται από την sound power response.

“The sound power response is the frequency response of the total radiated sound produced from the loudspeaker at different frequencies. This can be measured by measuring the loudspeaker in a reverberation chamber or calculated by measuring the loudspeaker in an anechoic chamber at many angles around a sphere. We do a total of 70 different measurements in the vertical and horizontal orbits (every 10 degrees) and then calculate the sound power response from those measurements.

Your impression of the sound quality of a loudspeaker in a room is based on a combination of the direct, early and late reflected sounds produced by the loudspeakerTherefore, to accurately predict the loudspeakers' sound quality you need a lot of anechoic frequency response measurements that characterize the direct sound (on-axis//listening window frequency response curve, the early reflected sound(first reflection frequency response curve), and the late reflected sound (sound power response). We've shown that with this data, you can accurately predict the measured in-room response in a typical room between 200-300 Hz and 10 kHz. Below 300 Hz the room dominates what you hear (room resonances, solid boundary gain). Above 10 kHz or so, the absorption from air and room treatment will influence the late arrivals.”

 

[Dimifoot]

ότι αυτό δεν είναι καθοριστικός παράγοντας τονικότητας αλλά αυτή καθορίζεται από την sound power response

Αυτό κατάλαβες από όσα μεταφέρεις μετά;

 

[steadyshot]

Αυτό κατάλαβες από όσα μεταφέρεις μετά;

Το μετά είναι το τι είναι η sound power response και ποια η διαδικασία μέτρησής της . Προέρχεται από άλλη πηγή…

Δεν είναι η εξήγηση γιατί η sound power response καθορίζει την τονικοτητα.Είναι κακό που έβαλα τον ορισμό για κάθε ενδιαφερόμενο ;

 

[Dimifoot]

H sound power δεν είναι επαρκής για τον καθορισμό της τονικότητας

Sound power can be reliable only if the listening space is highly reverberant and the sound field highly diffuse.
That said, it is nevertheless used as part of the process of defining loudspeaker directivity index: classically the difference between on-axis and sound power curves. As such, it is convenient as a rating scheme, but clearly cannot ensure audible characteristics in conventional semi-reflective venues, especially above a few hundred hertz (Toole, 2015b). From a rational perspective, a better metric is needed.
.......
These facts need to be combined with the common reality that loudspeakers become more directional with increasing frequency, and that normal listening rooms are less reflective and the sound field less diffused with increasing frequency. This means that sound power, per se, contributes progressively less to what is measured and heard in a room at middle and high frequencies. Errors found in the technically correct sound power measurements in this frequency range may or may not be evident in what is measured or heard in a room. It is a measurement that is best adapted to omni- or multi-directional loudspeakers that may be auditioned in relatively reflective spaces, from any arbitrary listening perspective. By themselves, the on-axis curve and the sound power are imperfect data for anticipating sounds arriving at a listening location. This of course implies that the DI is a simplistic metric for typical loudspeakers in typically absorptive listening venues. That said, they are both useful indicators, albeit not accurate predictors, of real physical events in listening rooms.

 

[costas EAR]

Όλα είναι αναγκαίες αλλά μη ικανές συνθήκες.

Το καθένα ξεχωριστά, δείχνει τεχνικά σφάλματα, αλλά η έλλειψη τεχνικών σφαλμάτων σε ένα από αυτά, δεν επαρκεί για να συμπεράνουμε πως δεν υπάρχουν τεχνικά σφάλματα στο συνολικό τελικό αποτέλεσμα.

Δηλαδή, είναι "αναγκαίο" (δηλ. σημαντικό) να μη βλέπουμε τεχνικά σφάλματα στο sound power, αλλά αυτό από μόνο του δεν αποτελεί εγγύηση άριστου τελικού αποτελέσματος.

Ομοίως, είναι "αναγκαίο" (δηλ. σημαντικό) να μη βλέπουμε τεχνικά σφάλματα στην on axis, αλλά αυτό από μόνο του δεν αποτελεί εγγύηση άριστου τελικού αποτελέσματος.

Ομοίως, είναι "αναγκαίο" (δηλ. σημαντικό) να μη βλέπουμε τεχνικά σφάλματα στην off axis & πολική απόκριση, αλλά αυτό από μόνο του δεν αποτελεί εγγύηση άριστου τελικού αποτελέσματος.

Και πάει λέγοντας..

Εν ολίγοις, εγγύηση άριστου αποτελέσματος αποτελεί η έλλειψη τεχνικών σφαλμάτων στο σύνολο των ανωτέρω παραμέτρων, και όχι σε ένα από αυτά, και πάντα σε συνδυασμό με σωστή γωνία ακρόασης και σωστό ηχητικά χώρο, με το προβλεπόμενο RT 60.

Τυπικό παράδειγμα των ανωτέρω βασικών αρχών, είναι η άριστη απόκριση ενός ηχείου στην on axis, με μια άριστη μέτρηση στην mlp, ενώ η off axis έχει σημαντικά σφάλματα. Αυτό, θα ακούγεται χάλια.
Σχεδόν πάντα , αυτό είναι το τελικό αποτέλεσμα μετά από dsp ισοστάθμιση με 1 μέτρηση στην mlp, δείχνει κούκλα αλλά ακούγεται πανούκλα.

 

[Bhutia]

Από το 50 δευτ. και μετά εξηγεί ο σχεδιαστής του ηχείου…

Καταρχάς θεωρώ αντιαθλητική ενέργεια κάθε φορά που θα έφερνε κάποιος ένα ταπεινό ανώνυμο μέλος εμμέσως αντιμέτωπο με επώνυμους και καταξιωμένους σχεδιαστές ηχείων. Είναι αυτονόητον ότι σχεδιαστές με τις περγαμηνές του Andrew Jones γνωρίζουν πολύ καλύτερα τις παραμέτρους στις δημιουργίες τους και τη συνάρτηση προς όσους παράγοντες οδήγησαν σ'εκείνες.

Με αυτήν την πτυχή ξεκαθαρισμένη, υποστηρίζει λοιπόν ότι χρησιμοποιεί μονάδες AMT επειδή έχουν πιο ομοιόμορφη πολική απόκριση στις ανώτατες οκτάβες απουσία σοβαρών κυματοδηγών προσφέροντας έτσι ευχέρεια στον χρήστη του ηχείου να πειραματίζεται πάνω στο χαρακτήρα στερεοφωνικής απεικόνισης που θα προτιμούσε ανάλογα με το δικό του χώρο ακρόασης χωρίς με κάθε αλλαγή κλίσης (toeing in & out) να μεταβαλλόταν χαρακτηριστικά η τονικότητα του ηχείου . Αναφέρω επίσης από τη δική μου πλευρά ότι σε αρκετές περιπτώσεις εξυπηρετεί ο περιορισμός διασποράς στο κατακόρυφο επίπεδο - εννοείται υπό την προϋπόθεση να ισχύει ομοιογενώς στην προβλεπόμενη ζώνη ευθύνης και όχι αποκλειστικά στη ζώνη κρος - αφού στοχεύει σε ανάλογο περιορισμό ανακλώμενης ηχητικής ενέργειας από επιφάνειες που μένουν συνήθως αφρόντιστες σε τυπικούς οικιακούς χώρους. Αλλά κάθε σχεδιαστική επιλογή μπορεί να εισαγάγει δικούς της περιορισμούς και απαιτήσεις.

Παράλληλα οι ιδιότητες της μονάδας AMT υπαγορεύουν κροσάρισμα με το mid σε υψηλότερη συχνοτική ζώνη και υπό πιο απαιτητικές παραμέτρους. Ακόμα και ο ίδιος διαθέτω ηχείο με μονάδα ΑΜΤ και προσεγμένη σχεδίαση οπότε έχω διαπιστώσει τα πλεονεκτήματα - εννοείται εφόσον έχει γίνει εξίσου μελετημένη εγκατάσταση στο χώρο ακρόασης.

Για να ξέρουμε γενικώς σε τι αναφερόμαστε παραπέμπω στο sticky νήμα του Spinorama από την ενότητα με τα Τεχνικά Θέματα.

Επίσης η προαναφερθείσα από σχετική παραπομπή flat συμπεριφορά στη ζώνη 1000-3000 Hz που θα οδηγούσε υποτίθεται σε ΄΄λαμπρότητα΄΄ το ακρόαμα δεν είναι τυπική για το σύνολο των monitor ηχείων. Κυκλοφορούν μοντέλα που έχουν ενσωματωμένη ανάλογη υποχώρηση στη δική τους απόκριση. Από την άλλη πλευρά εφόσον δεδομένος μηχανικός ήχου κάνει premastering με κορυφαία μοντέλα monitor έχοντας διαρρυθμίσει αναλόγως την τονικότητα στο master, θα ήταν ανόητο ο απαιτητικός ακροατής να μη χρησιμοποιούσε στο δικό του setup ηχεία με παρεμφερή τονικό χαρακτήρα ώστε να μη χρειαζόταν προσαρμογή απόκρισης μέσω EQ τουλάχιστον στις παραγωγές αξιώσεων.

 

[steadyshot]

Μαλιστα...ενδιαφεροντα πραγματα.

 

[Δημητρης 777]

Πόσο μεγαλύτερη αξία θα είχαν όλ' αυτά (απ' όση ήδη έχουν) αν και οι παραγωγές διαχρονικά ήταν πιο ''σταθερές'' σε επιδόσεις..

 

[costas EAR]

Πόσο μεγαλύτερη αξία θα είχαν όλ' αυτά (απ' όση ήδη έχουν) αν και οι παραγωγές διαχρονικά ήταν πιο ''σταθερές'' σε επιδόσεις..

Πρακτικά, καμία.

Η κάθε "παραγωγή" και το κάθε "μουσικό είδος", αλλά και το καθένα ξεχωριστά "μουσικό όργανο", έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά, διαφορετικές απαιτήσεις, διαφορετικό δυναμικό και συχνοτικό εύρος.
Και γι'αυτό "ακούγονται" τόσο "διαφορετικά" μεταξύ τους.

"Δουλειά" του αναπαραγωγέα (ηχείου) δεν είναι να "προσαρμόζεται" σε ένα εκ των ανωτέρω, αλλά απλώς, ασχέτως όλων των ανωτέρω, να κάνει "σωστά" τη "δουλειά" του, δηλαδή την άριστη (βλέπε "πιστή) μετατροπή της εγγεγραμμένης πληροφορίας σε ηχητική.

Το ζητούμενο από τις παραγωγές, είναι η εγγεγραμμένη πληροφορία να είναι άριστη (βλέπε "πιστή") καταγραφή της ηχητικής ενέργειας των μουσικών οργάνων (ή την ηλεκτρική ενέργεια των ηλεκτρικών οργάνων) στην διαθέσιμη στο αγοραστικό κοινό εγγεγραμμένη πληροφορία, συν την αναγκαία "επεξεργασία" για οικιακή αναπαραγωγή, αναλόγως περιορισμών των εκάστοτε μέσων αποθήκευσης ή στριμινγκ υπηρεσιών, συν την "καλλιτεχνική άποψη" του μουσικού, που αποτελεί τέχνη και λογαριασμό δε μας δίνει, πχ όλα τα θέλει "πρασινωπά" ο δημιουργός του Μάτριξ, κι όχι "αληθοφανή", άρα πρασινωπά θα πρέπει και μεις να τα βλέπουμε, κι όχι ρεαλιστικής χρωματικής απόδοσης. Δεν είναι δικιά μας δουλειά να κάνουμε "μαστερινγκ".

Καθένας, τη "δουλειά" του.