Και καλύτερα. Στο κάτω-κάτω 15 ή 35 ή όσα και να είναι τα ηχεία, ο ήχος θα καταλήξει, διαμορφωμένος από τα πτερύγια των αυτιών μας σε δύο ακουστικούς πόρους. Ο Λίντμπεργκ επεξεργάζεται τις εγγραφές του με κριτήριο την δική του αίσθηση της ακοής (φυσικά), η οποία αίσθηση (ως προς τον προσδιορισμό της κατεύθυνσης των ήχων) εξαρτάται τόσο από την μορφολογία του προσώπου (του), όσο και από το σχήμα των πτερυγίων (του, και πάλι) . Τα λέω πολυ συνοπτικά, όποιος θέλει μπορεί να βρεί άφθονες σχετικές πληροφορίες στην Βικιπαίδεια.
Όλα αυτά μπορείς να τα βρείς στο plugin της audeze:
Υφίσταται μια καθορισττική διαφορά ανάμεσα στην εμπειρία με ακουστικά και κανονικά ηχεία : ο διωτικός διαχωρισμός,δηλαδή στην περίπτωση των ακουστικών το ένα αυτί δεν γίνεται να δέχεται αυτούσια το σήμα που προορίζεται γι αυτό με το σήμα που θα δέχεται κυρίως το άλλο.Ακόμα και οι αλγόριθμοι crossfeed προβλέπεται ν'αναμιγνύουν τα επιμέρους σήματα σε κάποιο ποσοστό και όχι ολοκληρωτικά.
.
Καλά τα λες, διότι εάν τα πάρει υπάρχει ο μεγάλος κίνδυνος να χεστεί η φοράδα στο αλώνι (για να μη πούμε και για την Φατμέ...)
Διότι σκέπτομαι όπως πάντα μερικά βήματα...παρακάτω.Δεν πρέπει να νιώθει αμηχανία εκδηλώνοντάς την κιόλας φωναχτά όποιος δεν μπορεί ν'ακολουθεί τον ειρμό μιας σκέψης...
Αυτό δεν συμβαίνει ούτε στην ακρόαση με ηχεία. Φαινόμενα ακουστικής σκίασης και σκέδασης διαφοροποιούν τον ήχο που στέλνει το κάθε ηχείο στο κάθε μας αυτάκι !
Πολύ ωραία...Θα περιμένω - χωρίς να κρατώ...την αναπνοή μου - τον αλγόριθμο που θα εξατομικεύει την επίδραση αυτών των φαινομένων ανάλογα με το σχήμα κεφαλής ακροατή και ακόμα περισσότερο υπό πολλαπλές πηγές άμεσου ήχου όπως συμβαίνει υπό immersive αρχιτεκτονική - καθότι σε δικαναλική έχει εμφανιστεί τέτοιο λογισμικό που απαιτεί όμως μετρήσεις εξατομικευμένες ακριβώς πάνω στην κεφαλή του εκάστοτε ακροατή...
Μα ποιός μιλάει για binaural και ηχεία;Διότι σκέπτομαι όπως πάντα μερικά βήματα...παρακάτω.Δεν πρέπει να νιώθει αμηχανία εκδηλώνοντάς την κιόλας φωναχτά όποιος δεν μπορεί ν'ακολουθεί τον ειρμό μιας σκέψης...
Όπως οι binaural παραγωγές δεν γίνεται να υποκαταστήσουν σε όλα τη δικαναλική αναπαραγωγή από ηχεία,ομοίως θα ισχύει και για τα υποκατάστατα του immersive και τις πτυχές της αντίστοιχης ακροαματικής εμπειρίας...Οι αλγόριθμοι δεν είναι πανάκεια...Για τη δε αντίληψη της ενέργειας στις χαμηλές από απτικούς υποδοχείς,κάτι θα μπορούσε να γίνει με πολλαπλά sub που θα συνόδευαν τα ακουστικά...
Έχεις απόλυτο δίκιο ως προς την απομονωμένη φράση...Όταν οι παρεχόμενες από την εταιρέια υποσχέσεις συνοδευτούν από πειστήρια θα το κάνω...Κάθε πράγμα στον καιρό του...
www.headphonesty.com
Kλέβω από τον Alexis (ποστ #3765, Ο θάνατος του δικάναλου σετάπ και γιατί) τον σύνδεσμο:
www.musicradar.com
Η τελευταία σου φράση αν ισχύει είναι ίσως ίση με πυρηνική έκρηξη μεγατόνωνKλέβω από τον Alexis (ποστ #3765, Ο θάνατος του δικάναλου σετάπ και γιατί) τον σύνδεσμο:
και διαβάζω (ωχ,ωχ) μέσα στο κείμενο την εξής παράγραφο:An audio engineer explains why Dolby Atmos Music is “definitely going to supersede stereo”
Dean St Studios' Jan 'Stan' Kybert, who’s worked with Paul Weller and Oasis, on why Atmos could succeed where others have failed
“As a stereo mixer, what keeps me awake at night is how my mixes are going to translate on someone’s headphones, in a club, on the kitchen radio or on a very nice pair of Focal home hi-fi speakers. I have one mix that has to serve all platforms. Atmos for music is actually a dynamic format so when I create an Atmos mix, it will adapt to the device that it is playing on. Play it on your Sonos Soundbar which is 5.1.2, and it will optimise to play on that device. Play it on your Sennheiser 660 headphones and you’ll get the binaural mix and so on.”
(Οι τονισμένες φράσεις και στα δύο κείμενα είναι δικές μου επιλογές)
Τώρα ποιον να πιστέψουμε;
Εντάξει, το ερώτημα είναι ρητορικό και ίσως δευτερεύουσας σημασίας.Η δική μου ενασχόληση με το πολυκάναλο σταμάτησε στο Ντόλμπυ ντίτζιταλ, γιατί θεώρησα ανόητο το να πρέπει να αλλάζω κάθε τόσο πολυκάναλο ενισχυτή σε μια ατέρμονη προσπάθεια να καλύψω ό,τι καινούργιο εμφανιζόταν.
Κάπου, στις αρχές του Άτμος, είχα διαβάσει τον προσδιορισμό "αντικειμενοστραφές" φορμά αλλά, καθώς δεν με ενδιέφερε, δεν είχα δώσει πολλή σημασία. Φαίνεται όμως ότι αυτή είναι η δύναμή του. Ο μηχανικός ήχου δεν επεξεργάζεται ομάδες συχνοτήτων, αλλά πηγές ήχου, τις τοποθετεί σε κάποιες από τις 128 θέσεις, ορίζει την κίνησή τους ή μη στον χώρο και τα άλλα τα αναλαμβάνουν οι αλγόριθμοι...
Οπότε και επανέρχομαι στην αρχική μου απορία: γιατί η Ντόλμπυ δεν κάνει ό,τι και η Creative;
(Ίσως επειδή τότε θα μιλάμε για τον θάνατο του πολυκάναλου σετάπ.)
Εάν δεις τις προδιαγραφές στησίματος των ηχείων για πολυκάναλη ακρόαση, θα διαπιστώσεις ότι πρεπει να είναι τοποθετημένα σε κύκλο, με τον ακροατή στο κέντρο του. Αυτό σημαίνει πως, αν θέλουμε να είμαστε σωστοί, δεν επιτρέπεται δεύτερο άτομο, ή , για να το πούμε αλλιώς, θα ακούνε εκτός προδιαγραφών,γιατι η συμμετρία των αποστάσεων είναι εκ των ων ουκ άνευ.
και όπως λέμε στο χωριό μου... "αυγατάνε" (γίνονται περισσότερες) συνεχώς...
