- Μηνύματα
- 16.439
- Reaction score
- 19.330
Last edited:
Τι ξεπεσμός! Προλαβαίνεις να γραψεις ότι τον ακούει ο γιος/η κόρη για να σώσεις την κατάσταση.Nonetheless pet shop boys
Πολύ μ άρεσε, πλέον δύσκολα κάθομαι να ακουσω έναν δίσκο απ την αρχή ως το τέλος αλλά εδώ έκανα μια εξαίρεση
View attachment 345175
Εγώ γιατί θυμήθηκα τώρα τους Depeche Mode και συγκεκριμένα το Ultra ;View attachment 349066
Νέος δίσκος για τους Λευκορώσους post-punk doomers Molchat Doma, στο γνώριμο μελαγχολικό και σκοτεινό ύφος τους αλλά με πιο προσεγμένη/καλογυαλισμένη παραγωγή σε σχέση με παλιότερες δουλειές τους. Συνδυάζουν ωραία τις κιθάρες με πιο ηλεκτρονικά στοιχεία, χτίζοντας αν μη τι άλλο μία αρκούντως πειστική ατμόσφαιρα με αποκαλυψιακά σχεδόν χαρακτηριστικά, αν κρίνουμε και από τα βιντεοκλίπ που βγήκαν για 2-3 τραγούδια από το άλμπουμ (δυστυχώς δεν καταλαβαίνω γρι από τη γλώσσα, οπότε περιορίζομαι αναγκαστικά στα εξωγλωσσικά στοιχεία για να καταλάβω ποιό μπορεί να είναι το περιεχόμενο της μουσικής τους).
Ο δίσκος πάντως είναι άνισος, με το πρώτο μισό να συγκεντρώνει τα σχετικά "χιτάκια" και το υπόλοιπο να έχει κάποιες καλές ιδέες από εδώ και από κει, χωρίς όμως σαφή προσανατολισμό. Σε κάθε περίπτωση φαίνεται πως η σχετική ρωσόφωνη darkwave/post-punk σκηνή γνωρίζει μία πραγματική άνθηση τα τελευταία χρόνια..
Και ένα βιντεοκλίπ ενδεικτικά:
Θύμωσα με τους στίχους του παραμυθιού δηλαδή του τραγουδιού.Περι χαροκαμενων και κατάστηθα ξεριζωμένων.Κανεις δε σκοτώθηκε μέσα στο Πολυτεχνείο.Πολύ λίγα είναι τα έργα που γραφτήκαν εξ αρχής για την ημέρα του πολυτεχνείου. πολύ λιγότερο όταν μιλάμε για ολόκληρο L/P. Κάτι λίγα τραγούδια προϋπήρχαν ήδη και παραλλάχτηκαν απλώς κάποια σημεία τους (π.χ. "Τα Λόγια Και Τα Χρόνια"). Εγώ τουλάχιστον, μόνο τούτο το συγκεκριμένο L/P έχω υπ' όψη μου. Από αυτό λοιπόν, διάλεξα το ομώνυμο τραγούδι.
Αυτός ο δίσκος ουσιαστικά θάφτηκε! Βέβαια, οι συντελεστές δεν ήταν και τόσο... mainstream εκείνα τα χρόνια... αντίθετα, βγήκαν στον αφρό κάτι τύποι που τραγουδάγανε για μπαξέδες, τρεις του Σεπτέμβρη και αλλά αγροτοβουκολικά παρόμοια. Κρίμα. Και για τη Δουράκη που ήταν τραγουδίστρια πολύ άνω του μέσου όρου, κατά την ταπεινή μου άποψη.
Ίσως για το θάψιμο να φταίει και κεινος ο στίχος στο ρεφραίν για "κείνους που δεν στάθηκαν μια νύχτα στο πλευρό τους"
Εκείνη τη νύχτα - 1974
Στίχοι: Γιώργος Καλαμαριώτης
Μουσική: Μίμης Πλέσσας
Τραγούδι: Μαρία Δουράκη
Μιλήστε για τους άλλους σταυρωμένους
για τους χαροκαμένους
το γιο μου και το γιο της
βλαστάρια που θερίσανε κατάστηθα φωτιά
εκείνη τη νυχτιά
στο κούρσεμα της νιότης
Ξύλο στο ξύλο κάρφωναν
τρεις μέρες το σταυρό τους
με την ψυχή στο στόμα
προσμένοντας ακόμα
εκείνους που δε στάθηκαν
μια νύχτα στο πλευρό τους
Μιλήστε για τους άλλους σταυρωμένους
τους αδικοχαμένους
και πού να σε πετύχω
αγόρι που δε χώραγε του κόσμου η ξεγνοιασιά
στην κοσμοχαλασιά
σε ψάχνω τοίχο τοίχο
Άστο δεν το έχεις. Πήγαινε να παίξεις με τα καλώδια.Θύμωσα με τους στίχους του παραμυθιού δηλαδή του τραγουδιού.Περι χαροκαμενων και κατάστηθα ξεριζωμένων.Κανεις δε σκοτώθηκε μέσα στο Πολυτεχνείο.
Σταύρε,έστω ένα όνομα φοιτητή εντός του Πολυτεχνειου! Εγώ παίζω με τα καλώδια όμως το τραγούδι(με "στρατευμένη" τραγουδίστρια)παίζει με τη νοημοσύνη μας.Το ανέχεσαι; Εγώ,όχι!Άστο δεν το έχεις. Πήγαινε να παίξεις με τα καλώδια.
Αυστηρά εντός του χώρου του πολυτεχνείου πρόσεξαν να μην σκοτώσουν. Για γύρω τριγύρω υπήρξαν αρκετοί, όχι μόνο φοιτητές, υπάρχουν λίστες με ονόματα.Σταύρε,έστω ένα όνομα φοιτητή εντός του Πολυτεχνειου! Εγώ παίζω με τα καλώδια όμως το τραγούδι(με "στρατευμένη" τραγουδίστρια)παίζει με τη νοημοσύνη μας.Το ανέχεσαι; Εγώ,όχι!
Σταματώ εδώ.