ΟΜΙΛΕΙΤΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ;

[Giota]

Τράπεζα

Η αρχική μορφή της λέξης ήταν τρα-πεδ-jα. Το -τρα- προέρχεται από το αριθμητικό τέσσαρες (τετρα-πλος), ενώ το πεδ- από τη λέξη πους.

Αρχικά λοιπόν σήμαινε έπιπλο με οριζόντια επιφάνεια και τέσσερα πόδια.

Αργότερα χρησιμοποιήθηκε για να δηλώσει μόνο το τραπέζι που έστηνε στην ύπαιθρο ο αργυραμοιβός. Από εδώ προέκυψε η σημερινή σημασία του πιστωτικού ιδρύματος, δηλαδή του οικονομικού οργανισμού που έχει την εξουσιοδότηση να παρέχει στους πελάτες της διάφορες οικονομικές υπηρεσίες, όπως είναι η φύλαξη χρημάτων, ο δανεισμός με τόκο κ.α.



www.asprilexi.com

 

[HomeCinema-maniac]

Τράπεζα

Η αρχική μορφή της λέξης ήταν τρα-πεδ-jα. Το -τρα- προέρχεται από το αριθμητικό τέσσαρες (τετρα-πλος), ενώ το πεδ- από τη λέξη πους.

Αρχικά λοιπόν σήμαινε έπιπλο με οριζόντια επιφάνεια και τέσσερα πόδια.

Αργότερα χρησιμοποιήθηκε για να δηλώσει μόνο το τραπέζι που έστηνε στην ύπαιθρο ο αργυραμοιβός. Από εδώ προέκυψε η σημερινή σημασία του πιστωτικού ιδρύματος, δηλαδή του οικονομικού οργανισμού που έχει την εξουσιοδότηση να παρέχει στους πελάτες της διάφορες οικονομικές υπηρεσίες, όπως είναι η φύλαξη χρημάτων, ο δανεισμός με τόκο κ.α.



www.asprilexi.com

Giota για ψαξε και την λεξη ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ να δεις απο που προερχεται γιατι μου φαινεται εχει αμεση σχεση με το αριθμητικο τέσσαρες - τεσσάρες και αυτος οπως και η τραπεζα. :143:

 

[Giota]

Εκκλησία

Η λέξη προέρχεται από το ρήμα εκκαλώ (εκ + καλώ) που σήμαινε συγκαλώ.

Αρχικά είχε την έννοια της συγκέντρωσης (εκκλησία του δήμου) ανθρώπων για έναν προκαθορισμένο σκοπό.

Με την διάδοση του Χριστιανισμού άλλαξε σημασία αποκτώντας θρησκευτικό περιεχόμενο. Στην Καινή Διαθήκη δηλώνει το σύνολο των χριστιανών. Σήμερα τον όρο εκκλησία τον χρησιμοποιούμε για τους χριστιανικούς ναούς.

 

[Giota]

Δαίμονας

Δαίμων από το ρήμα δαίομαι (= μοιράζω, χωρίζω).

Με βάση την ετυμολογία η λέξη αρχικά δήλωνε τη θεότητα που μοιράζει την μοίρα. Δαίμονες ήταν όλες οι θεότητες. Κατά τον Ηοfmann δαίμων ήταν αρχικά ο θεός των νεκρών, ο οποίος διαμοίραζε τα πτώματα.

Στην Καινή Διαθήκη η λέξη δαίμων (και ειδικά δαιμόνιο) χαρακτηρίζει τα πονηρά πνεύματα. Σήμερα λοιπόν έχει περιοριστεί στο πνεύμα του κακού.

 

[Giota]

Αμαρτία

Η λέξη παράγεται από το ρήμα αμαρτάνω, το οποίο είναι αβέβαιης ετυμολογίας.

Αρχικά είχε την έννοια του λάθους, του αστοχήματος σε οποιαδήποτε ενέργεια. Από τον 3ο αιώνα π.χ. άρχισε να έχει την έννοια του ηθικού παραπτώματος.

Σήμερα κατά από την επίδραση του χριστιανισμού, απέκτησε τη σημασία της πράξης που αποτελεί παράβαση του θεϊκού νόμου, όπως αυτός ορίζεται από τη θρησκεία.

 

[danaos]

Απάντηση: Re: ΟΜΙΛΕΙΤΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ;

Αμαρτία

Η λέξη παράγεται από το ρήμα αμαρτάνω, το οποίο είναι αβέβαιης ετυμολογίας.

Αρχικά είχε την έννοια του λάθους, του αστοχήματος σε οποιαδήποτε ενέργεια. Από τον 3ο αιώνα π.χ. άρχισε να έχει την έννοια του ηθικού παραπτώματος.

Σήμερα κατά από την επίδραση του χριστιανισμού, απέκτησε τη σημασία της πράξης που αποτελεί παράβαση του θεϊκού νόμου, όπως αυτός ορίζεται από τη θρησκεία.

Μάλλον είναι παραγωγον της λέξεως Αρτεμις..Θεάς του κυνηγίου. Αναγραμματισμένον.

 

[Giota]

Διόνυσος Ζαγρεύς

Σύμφωνα με την Ορφική Θεογονία, η Περσεφόνη, αφού έσμιξε με το μεταμορφωμένο σε φίδι Δία, γέννησε τον Ζαγρέα. Ο Δίας όρισε φύλακες του παιδιού τον Απόλλωνα και τους Κούρητες μα η Ήρα έβαλε τους Τιτάνες να το ξεγελάσουν με διάφορα παιγνίδια και να το σκοτώσουν. Ο Ζαγρέας προσπάθησε να ξεφύγει αλλάζοντας μορφές: έγινε βρέφος, έφηβος, Δίας, Κρόνος, κερασφόρο φίδι, άλογο, τίγρις, ταύρος. Οι Τιτάνες όμως τον έπιασαν και τον κατακρεούργησαν. Μετά έβαλαν τα κομμάτια του σε λέβητα και τα έψησαν. Κάποιες παραδόσεις υποστηρίζουν ότι τον έφαγαν. Γι' αυτή τους την πράξη κατακεραυνώθηκαν από το Δία, ενώ ο Ζαγρέας, του οποίου είχε διασωθεί η καρδιά από την Αθηνά, αναστήθηκε με τη βοήθεια της Ρέας ή της Δήμητρας.

Σύμφωνα με άλλη εκδοχή ο Απόλλωνας έκανε σκόνη την καρδιά του νεκρού θεού, την έδωσε στη Σεμέλη να την πιει κι αυτή έμεινε έγγυος και γέννησε τον Διόνυσο.

Η αρχαία λέξη Ζαγρεύς είναι σύνθετη από το ζα (επιτακτικό προθεματικό μόριο= πολύ) και αγρεύς (κυνηγός). Σημαίνει ο Μεγάλος Κυνηγός.
Κερένϋι Κ. Η μυθολογία των Ελλήνων (Αθήνα, 1984) σελ. 486-8.
Λεκατσάς Π., Διόνυσος (Αθήνα, 1985)

 

[Giota]

Ιππόλυτος

Ο αφοσιωμένος στην Παρθένα Άρτεμη, γιός του Θησέα. Ο νέος με το όνομα που σημαίνει ελεύθερο άλογο (Ιππόλυτος < ίππος + λύω) έγινε αντικείμενο του σφοδρού έρωτα της μητριάς του Φαίδρας. Επειδή την απέκρουσε επέσυρε την οργή της. Τον κατηγόρησε στο Θησέα ότι δήθεν είχε προσπαθήσει να την παρασύρει κι αυτός εξοργισμένος ευχήθηκε το θάνατο του παιδιού του. Καθώς ίππευε ο Ιππόλυτος προς το Άργος ξέσπασε σεισμός και ένα παλιροϊκό κύμα τον σκέπασε ενώ ένας ταύρος που ξεπήδησε από αυτό έκανε τα άλογα να αφηνιάσουν.
Ο Ιππόλυτος σκοτώθηκε και η Φαίδρα κρεμάστηκε από τις τύψεις. Αλλά για χάρη της Άρτεμις ο Ασκληπιός ανάστησε τον νέο.

Λέγεται πως η θεά τον μετέφερε στην περιοχή των Αλβανών βουνών, κοντά στη Ρώμη, ενώ οι Τροιζήνιοι τον έβλεπαν στον ουρανό, στον αστερισμό του ηνίοχου.

Κερένϋι Κ. Η μυθολογία των Ελλήνων (Αθήνα, 1984) σελ. 486-8.

 

[Giota]

Πέλοπας

Από αυτόν πήρε το όνομά της η Πελοπόννησος.

Γιoς του Ταντάλου, βασιλιά της Λυδίας, σύμφωνα με τον Πίνδαρο μαγειρεύτηκε από τον πατέρα του και προσφέρθηκε σε συμπόσιο προς τους θεούς. Λέγεται πως μ' αυτό τον τρόπο ο Τάνταλος ήθελε να δοκιμάσει την παντογνωσία των καλεσμένων του. Οι θεοί το κατάλαβαν και συγκρατήθηκαν. Ο Ερμής ή η μοίρα Κλωθώ, ή, σύμφωνα με τους Ορφικούς, η μεγάλη θεά Ρέα έβαλε τα κομμάτια του παιδιού το ένα δίπλα στο άλλο και το ανάστησε. Μόνο ο ένας ώμος του ήταν από ελεφαντόδοντο, γιατί η Δήμητρα, αφηρημένη από το χαμό της Περσεφόνης, τον έφαγε. Από τότε οι απόγονοι του Πέλοπος διακρίνονταν από ένα σημάδι εκ γεννετής: ένα πολύ λευκό ώμο ή ένα αστέρι στην ίδια θέση.

 

[Maria Pentagiotissa]

Πέλοπας

Από αυτόν πήρε το όνομά της η Πελοπόννησος.

Γιoς του Ταντάλου, βασιλιά της Λυδίας, σύμφωνα με τον Πίνδαρο μαγειρεύτηκε από τον πατέρα του και προσφέρθηκε σε συμπόσιο προς τους θεούς. Λέγεται πως μ' αυτό τον τρόπο ο Τάνταλος ήθελε να δοκιμάσει την παντογνωσία των καλεσμένων του. Οι θεοί το κατάλαβαν και συγκρατήθηκαν. Ο Ερμής ή η μοίρα Κλωθώ, ή, σύμφωνα με τους Ορφικούς, η μεγάλη θεά Ρέα έβαλε τα κομμάτια του παιδιού το ένα δίπλα στο άλλο και το ανάστησε. Μόνο ο ένας ώμος του ήταν από ελεφαντόδοντο, γιατί η Δήμητρα, αφηρημένη από το χαμό της Περσεφόνης, τον έφαγε. Από τότε οι απόγονοι του Πέλοπος διακρίνονταν από ένα σημάδι εκ γεννετής: ένα πολύ λευκό ώμο ή ένα αστέρι στην ίδια θέση.

Ομολογώ ότι δεν το ήξερα...

Επίσης, ομολογώ ότι τώρα που το έμαθα δεν αισθάνομαι καθόλου καλύτερα... :111: :111: :111: :111:

 

[Giota]

Λες το "έφαγα τον κόσμο να σε βρω" να βγήκε ...κάπως έτσι;

 

[Giota]

Κατά που θωρώ τηβ βλάσκαν, μήτε Σήκωσημ, με Πάσκαν.

(Κύπρος)
Δηλαδή: Όπως βλέπω τη φλάσκα, ούτε νηστεία, ούτε Πάσχα.
Αναφέρεται στις υποθέσεις που τραβούν σε μάκρος χωρίς να φαίνεται πως θα τελειώσουν σύντομα.

Κάποτε ένας παπάς μόλις άρχισε η μεγάλη Σαρακοστή πήρε μια φλάσκα και τη γέμισε με σαράντα κουκιά, με την προοπτική να τρώει ένα κάθε μέρα. Το τελευταίο θα του έδειχνε ότι την επόμενη ήταν Πάσχα.

Η παπαδιά όμως νομίζοντας ότι ο παπάς αγαπούσε τα κουκιά, γέμιζε συνεχώς το φλασκί. Ο παπάς βρέθηκε σε μεγάλη σύγχυση για το πότε θα έφτανε το Πάσχα γι΄αυτό αναφώνησε: κατά που θωρώ τηβ βλάσκα, μήτε Σήκωσημ, με Πάσκαν.
(Χατζηϊωάννου Κ., Κυπριακαί παροιμίες, σελ. 234, Λαογρ. 1938 -48, τ. 12)

 

[Giota]

Απατεώνας

Απατεώνας (ο), θηλ. απατεώνισσα:
Αυτός που εξαπατά συστηματικά τους άλλους για δικό του όφελος, εκμεταλλευόμενος την εμπιστοσύνη, την καλή τους διάθεση ή την αφέλεια τους. Υποκορ.: απατεωνίσκος.

Ετυμ. < αρχ. απατεών < απατάω (= εξαπατώ, απατώ) < ίσως από αποπατάω (= απομακρύνω κάτι από το δρόμο). (Hofmann, σελ. 22 Τριαντ.)

 

[Giota]

Αγύρτης

Αγύρτης (ο), θηλ. αγύρτισσα (λογ.):
1. Απατεώνας, κατεργάρης. 2. Αυτός που επιδεικνύει ανύπαρκτες γνώσεις, ικανότητες και ιδιότητες για να εξαπατήσει τους άλλους. Ουσ.: αγυρτεία.

Ετυμ. < αρχ. αγύρτης (απατεών, επαίτης) < αγείρω (συγκεντρώνω, συναθροίζω).

Οι αρχαίοι αγύρται καλούσαν τους πιστούς σε συναθροίσεις (αγυρμούς) όπου έκαναν εράνους για χάρη των θεών. Εξαιτίας της συνήθειας τους να περιπλανιούνται, να ζητούν χρήματα ή τρόφιμα και να ψευτοθεραπεύουν αποδόθηκε στη λέξη, από την αρχαιότητα ήδη, η σημασία του αλήτη και του απατεώνα.

 

[Giota]

Μπεζεβέγκης

Μπεζεβέγκης και πεζεβέγκης (ο), θηλ. πεζεβέγκισσα και μπεζεβέγκισσα (λαϊκ)

Ο παλιάνθρωπος, ο αχρείος, παλιότερα ο μαστρωπός.
Ωστόσο, η υβριστική λέξη μπορεί να γίνει σχεδόν χαϊδευτική όταν αναφέρεται σε κάποιον που με πονηριά μας κατάφερε να του κάνουμε εξυπηρέτηση ή χάρη:
Α βρε πεζεβέγκη, θα πάω εγώ για ψώνια αντί για σένα.

Ετυμ. < τουρκ. pezevenk + -ης με ηχηροποίηση του αρχικού (p > μπ) από συμπροφορά με το άρθρο στην αιτιατική (τον-π > τομπ)

 

[Giota]

Θεομπαίχτης

Θεομπαίχτης, θηλ. θεομπαίχτρα:

1. Αυτός που εμπαίζει το Θεό και τα θεία, που εξαπατά τους πάντες ακόμα και μπροστά στα μάτια τους, ο απατεώνας.

2. Αυτός που κάνει τον θρήσκο, τον αφοσιωμένο στα θεία, αλλά που έχει το μυαλό του μόνο στο δικό του συμφέρον.

Θεομαμπαίχτης < θεο- + μπαίχτης < θεο + εμπαικ- (εμπαίζω) -της με ανομ. (κτ > χτ) και αποβολή του ε για αποφυγή της χασμωδίας.

 

[Giota]

Κομπογιαννίτης

Κομπογιαννίτης, -ίτισσα:
1.Στο παρελθόν ο εμπειρικός γιατρός.
2. (μειωτ.) α. Ο αδαής, ο άσχετος με το αντικείμενό του γιατρός: 'Τον έφαγε τον άνθρωπο ο κομπογιαννίτης.'
β. Αυτός που παριστάνει τον ειδικό χωρίς να έχει την ανάλογη κατάρτιση.

Υπάρχουν δύο ετυμολογικές εκδοχές
1. < κομπ(ώνω) (όπου κομπώνω =δένω με μάγια, εξαπατώ < ελνστ. κομβόω =δένω) -ο- + γιαν- (<γιαίνω < αρχ. ελ. υγιαίνω) + -ίτης.
2. Ίσως να ήταν το παρατσούκλι που απέκτησαν οι Βικογιατροί, μετά την απελευθέρωση των Ιωαννίνων από τους Τούρκους. Οι Βικογιατροί δε ήταν περίφημοι εμπειρικοί γιατροί, οι οποίοι από το τέλος του 17 ου αι. κατοικούσαν γύρω από τη χαράδρα του Βίκου. Σύμφωνα μ' αυτή την άποψη η λέξη κομπογιαννίτης προέρχεται από το κομπώνω + γιαννίτης (= Ιωαννίτης). Σ' αυτή την περίπτωση το κομβώνω δεν έχει σχέση με την απάτη αλλά με τον κόμβο, εξαιτίας των ριζών που χρησιμοποιούσαν για τις θεραπείες, η γιατί έδεναν τα βότανα στα μαντίλια τους, σε σχήμα κόμπου.

 

[noizmaker]

Μανιαμουνιας= Ο Μανιαμουνιας

 

[john tsos]

Γέφυρα

Γέφυρα = Γή + επί + Ύδωρ

 

[john tsos]

LAND

Λαών + Γή = Πατρίδα
Γ σε Δ (Γη + Μήτηρ = Δήμητρα)
Λαών Γή = Λαών Δή = Λάνδη = LAND = Πατρίδα