Ποδήλατο

[bretsos]

 

[Sotos65]

Θα πηγαίνει 40.000 πιο γρήγορα;

ΥΓ. Εντάξει, δεν είναι τόσο ακριβό, είναι αυστραλέζικα δολάρια, οπότε μόνο..... 26.000 ευρώ

 

[bretsos]

Θα πηγαίνει 40.000 πιο γρήγορα;

@ρχιδι@ θα πηγαίνει, και σε κάνα δγιό χρόνια θα στοιχίζει τις μισές παράδες.

 

[Diylover]

Το αρχικό γράσο που έχουν οι αλυσίδες είναι πολύ καλής ποιότητας και εμποτισμενο έως το μεδούλι της αλυσίδας, είναι όμως απίστευτα κολλώδης και μια βόλτα αρκεί να μαζέψει τα πάντα στο διάβα σαν μαγνήτης.
Όπως είναι καινούρια τη πετάω μέσα σε μπανάκι υπερήχων με σβέλτο πιάτων και σε 10 λεπτά έχει γίνει τζιτζίκος, λαδώνω με Morgan blue syn και φύγαμε

Morgan blue syn? Είχα μείνει σε ένα απλό καλό με εμπλουτισμό αντιτριβικού. Ο γνωστός συνδιασμος? Από τότε που το είχες πει το κάνω και εγώ, κακό σίγουρα δεν κάμει. Είσαι ικανοποιημένος με τούτο το λαδοτύρι?

 

[wizzy]

Ας γράψω λίγα πράγματα για την ποδηλασία της Κυριακής…

Η προετοιμασία ξεκίνησε μήνες πριν κι όπως κάθε μακρόχρονη διαδικασία, είχε τα «πάνω» της και τα «κάτω» της. Είχα βγάλει ένα πρόγραμμα προπονήσεων, το οποίο θα με προετοίμαζε στο μέτρο του δυνατού για τη διαδρομή-στόχος και το ακολουθούσα. Κάπου μέσα στον Φεβρουάριο, αντιμετώπισα προβλήματα με τον εξοπλισμό (τα έχετε διαβάσει σε προηγούμενα posts), τα οποία συνεχίστηκαν μέχρι τα τέλη Απριλίου με αρχές Μαΐου. Απογοητεύτηκα αρκετά, μέχρι που σκεφτόμουν να μην πήγαινα στη διαδρομή. «Έχασα» προπονήσεις τριών μηνών, κάτι το οποίο με πήγε πάρα πολύ πίσω σε φυσική κατάσταση και σε FTP (Watts). Πείσμωσα, όμως. Είπα «θα συνεχίσω την προσπάθεια κι όπου βγει». Έκτοτε, «έτρεχα» να καλύψω όσο χαμένο έδαφος μπορούσα. Στο διάστημα μέχρι την ημέρα της διαδρομής, δεν κατάφερα να επαναφέρω το FTP μου εκεί που ήταν τον Φεβρουάριο – μικρό το κακό, αν και με ενόχλησε λίγο. Όμως, έχασα αρκετά κιλά – όχι όλα τα κιλά που ήθελα να χάσω, όμως ήμουν σε πολύ καλό και πολύ καλύτερο σημείο από αυτό που ξεκίνησα.

Όσον αφορά στη διαδρομή, ε, λοιπόν, ήταν δύσκολη. Τα υψομετρικά, όπως θα είδατε, ήταν αρκετά και για μεγάλες αποστάσεις. Δεν θυμάμαι τώρα εάν ήταν η ανηφόρα από τη Δορά στις Κάτω Πλάτρες ή η ανηφόρα από τις Κάτω Πλάτρες στον Πρόδρομο και το Τρόοδος, όμως ήταν μια ανηφόρα η οποία για 16χλμ είχε 9% κλίση ακατέβατη. Σκεφτείτε το λίγο… Δεν θα σχολιάσω καν τον τερματισμό που, προσωπικά, μετά από 134χλμ με «πέθανε». Όταν είδα το 16% ποσοστό κλίσης στο Garmin στην ανηφόρα πριν τον τερματισμό, σκέφτηκα πολύ σοβαρά να κατέβω και να περπατήσω! Ε, τελικά, έμεινα πάνω στο ποδήλατο κι ας πήγαινα με 6-7χλμ/ώρα μέσο όρο. Τουλάχιστον, δεν τα παράτησα!

Όσον αφορά στο στροφάρισμα και στους καρδιακούς παλμούς (μετρημένοι με το HR sensor της Garmin), δεκτά τα σχόλια κι οι συμβουλές, μην ξεχνάτε όμως ότι μιλάμε για διαδρομή 136χλμ ως επί το πλείστον ανηφορική και διάρκειας πέραν των 7 ωρών. Δεν ξέρω πόσοι από εδώ έχετε δοκιμάσει να σπρώχνετε δύο πετάλια για πέραν των, ας πούμε, 4 – 5 ωρών σε μη επίπεδη διαδρομή με «δύσκολα» υψομετρικά και ταυτόχρονα να διατηρείτε μέση ωριαία ταχύτητα άνω των 24-25/χλμ (ο Σάκης στην Σπαρτακιάδα ίσως, δεν ξέρω). Από ένα σημείο και μετά, απλώς πόναγα – ένιωθα αραιά και πού κάποια «σφιξίματα» σε δικέφαλους και τετρακέφαλους και δεν ήθελα επ’ ουδενί να με πιάσουν κράμπες και να αναγκαστώ να σταματήσω.

Δεν με ενοχλεί, έχω μάθει να διαχειρίζομαι τον σωματικό πόνο, όμως, όπως κάθε άλλη παρόμοια φορά, έφτασα σε εκείνο το σημείο που έπρεπε να αποφασίσω μεταξύ του «τερματίζω» και του «αφήνω τα κοκαλάκια μου στην άσφαλτο». Ε, προτίμησα το «τερματίζω»! Εάν αύξανα το ρυθμό στροφών/λεπτό, θα αυξάνονταν οι παλμοί μου, θα κουραζόμουν πιο γρήγορα. Γιατί; Για να φτάσω πιο γρήγορα; Πού και για ποιο λόγο; Δεν «έτρεχα» με το χρονόμετρο, «έτρεχα» με εμένα. Και στο κάτω κάτω, εάν δείτε τις προπονήσεις στο trainer ή τις normal διαδρομές που κάνω εκτός σπιτιού, το στροφάρισμά μου κινείται μεταξύ 87 και 92 στροφών/λεπτών. Σε κάποιες κατηφόρες σταματούσα το πετάλι γιατί δεν είμαι robot! Ναι, ξέρω ότι εκτονώνεται το γαλακτικό οξύ με το πετάλι σε κατηφόρες, αλλά υπήρξαν εκείνες οι φορές/στιγμές που ήθελα να σταματήσω το πετάλι για να ξεκουραστούν τα πόδια μου. Ε, ΟΚ! Επίσης, σταμάτησα το πετάλι 2 φορές γιατί χρειάστηκε να σταματήσω για να αποφασίσω προς τα πού θα συνεχίσω (ελλειπής σηματοδότηση), σταμάτησα το πετάλι στους 4 σταθμούς ανεφοδιασμού κι εκείνη τη φορά που σας έγραψα προηγουμένως ότι παραλίγο να γινόμουν αλοιφή στον τοίχο της αυλής ενός σπιτιού.

Ούτε οι ρυθμίσεις του ποδηλάτου έχουν πρόβλημα. Μην ξεχνάτε ότι περίπου ένα μήνα πριν τη διαδρομή, πήγα για bike fitting ξανά (κι όχι, δεν ήταν bike fitting "με το μάτι"). Όλα ήταν στην εντέλεια. Η κλιμάκωση δεν είναι κάτι που με προβληματίζει. Ναι, εάν αλλάξω τους μπροστινούς δίσκους ίσως δυναμώσω περισσότερο. ΟΚ, έχει μπει στο πρόγραμμα η αλλαγή, κάποια στιγμή θα γίνει.

Κατά τη διάρκεια της διαδρομής ήπια 2 παγούρια (750ml το καθένα) Carbomax και μετά δύο παγούρια ηλεκτρολύτες. Κατανάλωσα 6 energy jells, 2 energy bars συν ό,τι άλλο ήταν διαθέσιμο στους σταθμούς ανεφοδιασμού (π.χ. μπανάνες, διάφορα παραδοσιακά γλυκά τίγκα στο άμυλο και στη ζάχαρη ). Σε κανένα σημείο δεν ένιωσα «άδειος» από ενέργεια ή ότι πεινάω. Ήμουν μια χαρά από αυτή την άποψη.

Μετά τον τερματισμό, το αίσθημα της ικανοποίησης ήταν τόσο έντονο που δεν καταλάβαινα από κούραση κτλ. Συνειδητοποίησα την κούραση και το μέγεθός της, όταν μπήκα σπίτι όπου μόλις και μετά βίας περπατούσα. Εκείνη την ημέρα και για τις επόμενες δύο ημέρες, πονούσα τους τετρακέφαλους, σε οποιαδήποτε κίνηση έκανα. Την τρίτη ημέρα (Τετάρτη, χθες), ο πόνος εξαφανίστηκε. Καλό αυτό, έκανα και μια χαλαρή προπόνηση το βράδυ και κοιμήθηκα σαν πουλάκι.

Συμπερασματικά, μ’ αρέσουν αυτές οι διαδρομές, μόνο και μόνο για το αίσθημα της επίτευξης του στόχου. Αυτό. Έβαλα έναν στόχο, Νοέμβριο, Δεκέμβριο του 2022 (δεν θυμάμαι ακριβώς) κι είπα ότι θα πάω σε αυτή τη διαδρομή για να τερματίσω. Να τερματίσω και να κρεμάσω το μετάλλιο στο λαιμό μου. Όπως είπε κι ένας φίλος, τερμάτισα και δεν είχα τη δύναμη να χαμογελάσω , όμως το αίσθημα της ικανοποίησης φαίνεται ξεκάθαρα στο πρόσωπό μου, δέκα μέτρα πριν τον τερματισμό.

Ναι, δεν έχω τον κορμό ποδηλάτη, ναι, έχω λίγη κοιλίτσα (είπαμε, δεν κατάφερα να χάσω όλα τα κιλά που ήθελα), ναι, δεν κάνω όσα χιλιόμετρα θα ήθελα την εβδομάδα, ναι, κάνω μόνο όσα χιλιόμετρα μπορώ κάθε εβδομάδα, ναι, εάν δεν είχα «χάσει» τρεις μήνες προπονήσεων μπορεί να τα πήγαινα καλύτερα, όμως, τα κατάφερα κι αυτό μετράει για μένα.

Αν με ρωτήσετε εάν θα πάω και του χρόνου, θα σας πω «όχι στη μεγάλη διαδρομή». Σκέφτομαι σοβαρά να πάω στη μικρή διαδρομή, η οποία, εντάξει, είναι λίγο πιο «ανθρώπινη» από τη μεγάλη. Θα δούμε. Μέχρι τότε, γεροί να είμαστε κι όλα θα γίνουν!

 

[bretsos]

Morgan blue syn? Είχα μείνει σε ένα απλό καλό με εμπλουτισμό αντιτριβικού. Ο γνωστός συνδιασμος? Από τότε που το είχες πει το κάνω και εγώ, κακό σίγουρα δεν κάμει. Είσαι ικανοποιημένος με τούτο το λαδοτύρι?

Μέσα στο Morgan Μάριε ρίχνω λίγο αντιτριβικό της super dynamic

 

[bretsos]

Με τα ποδάρια αξύριστα έχεις κερδίσει κατευθείαν τη συμπάθεια μου,

Απο τη παραπάν κατάθεση ψυχής θα μείνω μαναχά στη αλλαγή δίσκων.
Κάνοντας τη αλλαγή σε μεγαλύτερους μπαίνεις κατευθείαν σε ένα τριπάκι να πατάς παραπάν διότι δεν έχεις και άλλη επιλογή, αυτό αυτόματα σε αναγκάζει να δυναμώσεις.

 

[Ndis]

@wizzy

ΕΙΣΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ!!

 

[wizzy]

@bretsos Αξύριστο πόδι, αξύριστο χέρι for the win, λέμε! Σε "ακούω" για την αλλαγή δίσκων, είπαμε, είναι στο πρόγραμμα.

@Ndis Ευχαριστώ φίλε! Έχω άλλα τρία jerseys των Rush, όλα limited editions, από το web shop του συγκροτήματος. Είναι τα "Fly by night", "1974" (για το πρώτο τους album) και το "Roll the bones" (από το ομώνυμο τραγούδι) - θα τα βγάλω μια φωτογραφία όταν πάω σπίτι. Έχουν εξαντληθεί πλέον - αισθάνομαι πολύ τυχερός που τα έχω.

Ο μακαρίτης ο Neil ήταν ποδηλάτης. Είχα διαβάσει ότι παλαιότερα, όταν ήταν νεαρός και το συγκρότημα έκανε περιοδείες με το λεωφορείο, ο Neil είχε πάντα το ποδήλατο μαζί του. Όταν έφταναν σε απόσταση 100 μιλίων (~160χλμ) από την επόμενη πόλη, το λεωφορείο σταμάταγε, ο Neil κατέβαινε και συνέχιζε τη διαδρομή μέχρι την πόλη με το ποδήλατο.

 

[bretsos]

@bretsos Αξύριστο πόδι, αξύριστο χέρι for the win, λέμε! Σε "ακούω" για την αλλαγή δίσκων, είπαμε, είναι στο πρόγραμμα.

Κάνοντας τη αλλαγή, είναι σαν να ακούω τη γκρίνια και τα παράπονα από τώρα, θα τα βρεις μπαστούνια και είναι λογικό. Σε βάθος όμως χρόνου θα αρχίσει να αποδίδει καρπούς
Θα προσαρμόσεις ανάλογα τις προπονήσεις και σιγά σιγά θα έρθουν και τα παραπάν βάτ.
Με θαύματα δεν θα έρθουν τα βάτ, εκτός και αν βάλεις στη διατροφή σου... Ξέρεις τι!!

 

[wizzy]

Με θαύματα δεν θα έρθουν τα βάτ, εκτός και αν βάλεις στη διατροφή σου... Ξέρεις τι!!

Ξέρω, ξέρω...

 

[Zizik]

Αφήστε τις μπούρδες ρεεεε, επιδόσεις και σάχλες.

 

[xfader]

Αφήστε τις μπούρδες ρεεεε, επιδόσεις και σάχλες.

Ναι, τέτοιες παπαριές να βλέπουν οι βολταδόροι ποδηλάτες για να κάνουν τους δρόμους Tokyo Drift των φτωχών...

 

[bretsos]

Δεν είμαι καλά, έχω ταχυκαρδία αραχτός...

2.5 ώρες μετά από προπόνηση, στις 4-5 ώρες~ θα είμαι στα φυσιολογικά.

Ανάβαση-κατάβαση, ήθελα να το πάω έως κορυφή αλλά δυστηχως άλλαξαν οι καιρικές συνθήκες και γύρισα, σε κάτι λιγότερο από 18km καρφώνει σχεδόν 1000 υψομετρικά

 

[ZaBBalos]

@wizzy ρε συ για 135χλμ τον αγλαίωρα έφαγες χαχα. Παίζει να έβαλες βάρος.

 

[Sotos65]

The future is nigh... maybe

 

[bretsos]

Δύσκολο το βλέπω ως εξέλιξη να περάσει στα αγωνιστικά ποδήλατα Σώτο, για όλες τις υπόλοιπες χρήσεις θα είναι μια χαρά η τεχνολογία αυτή.

Αρχίζω να έρχομαι στα φυσιολογικά μετά από 4 ώρες.

 

[Sotos65]

Ναι, σκέτο δεν λέει, έχει πολλές απώλειες, καμία σχέση με ένα κοινό ποδήλατο με αλυσίδα. Από (ας πούμε χοντρικά) 95% που έχει ένα ποδήλατο με αλυσίδα, στη μεταφορά ισχύος, ένα τέτοιο υπολογίζει στο βίντεο αυτό ότι μπορεί να πέσει και στο 50% μόνο (βέβαια λέει επίσης ότι δεν υπολογίζει κάποιες παραμέτρους, όπως επανάκτηση μέρους απωλειών στο φρενάρισμα ή κατηφόρα). Ο σωστός συνδυασμός του είναι σίγουρα με μπαταρία... εκεί θα καλυφθούν όλες αυτές οι απώλειες.

Παρεμπιπτόντως (και άσχετο) τελευταία το Edge μου κάνει νερά, πατώ να ξεκινήσει από ύπνο, και πρέπει να το πατώ μισό λεπτό κάποιες φορές! Και με αυτό τον τρόπο χάνει και τη σωστή ημερομηνία, μου βγάζει μια μέρα πίσω (όπως σήμερα, που το διόρθωσα με το χέρι σε ένα site που κάνει τέτοιες αλλαγές).

 

[bretsos]

Έχουν πολύ συγκεκριμένο κοινό αυτές οι τεχνολογίες. Όπως τα mtb με υποβοήθηση, αποσκοπούν στους προχωρημένους που θέλουν να πάνε λίγο παραπέρα και στους νεοεισερχόμενους που θέλουν να σηκωθούν από το καναπέ.
Αυτά απευθύνονται στη καθημερινή μετακίνηση κυρίως, όπως τα κόβω.
Εγώ ελπίζω στη εξέλιξη της μετάδοσης με άξονα, κάτι είχε παρουσιαστεί και ελπίζω να συνεχίζεται η εξέλιξη

 

[Diylover]

Ας γράψω λίγα πράγματα για την ποδηλασία της Κυριακής…

Η προετοιμασία ξεκίνησε μήνες πριν κι όπως κάθε μακρόχρονη διαδικασία, είχε τα «πάνω» της και τα «κάτω» της. Είχα βγάλει ένα πρόγραμμα προπονήσεων, το οποίο θα με προετοίμαζε στο μέτρο του δυνατού για τη διαδρομή-στόχος και το ακολουθούσα. Κάπου μέσα στον Φεβρουάριο, αντιμετώπισα προβλήματα με τον εξοπλισμό (τα έχετε διαβάσει σε προηγούμενα posts), τα οποία συνεχίστηκαν μέχρι τα τέλη Απριλίου με αρχές Μαΐου. Απογοητεύτηκα αρκετά, μέχρι που σκεφτόμουν να μην πήγαινα στη διαδρομή. «Έχασα» προπονήσεις τριών μηνών, κάτι το οποίο με πήγε πάρα πολύ πίσω σε φυσική κατάσταση και σε FTP (Watts). Πείσμωσα, όμως. Είπα «θα συνεχίσω την προσπάθεια κι όπου βγει». Έκτοτε, «έτρεχα» να καλύψω όσο χαμένο έδαφος μπορούσα. Στο διάστημα μέχρι την ημέρα της διαδρομής, δεν κατάφερα να επαναφέρω το FTP μου εκεί που ήταν τον Φεβρουάριο – μικρό το κακό, αν και με ενόχλησε λίγο. Όμως, έχασα αρκετά κιλά – όχι όλα τα κιλά που ήθελα να χάσω, όμως ήμουν σε πολύ καλό και πολύ καλύτερο σημείο από αυτό που ξεκίνησα.

Όσον αφορά στη διαδρομή, ε, λοιπόν, ήταν δύσκολη. Τα υψομετρικά, όπως θα είδατε, ήταν αρκετά και για μεγάλες αποστάσεις. Δεν θυμάμαι τώρα εάν ήταν η ανηφόρα από τη Δορά στις Κάτω Πλάτρες ή η ανηφόρα από τις Κάτω Πλάτρες στον Πρόδρομο και το Τρόοδος, όμως ήταν μια ανηφόρα η οποία για 16χλμ είχε 9% κλίση ακατέβατη. Σκεφτείτε το λίγο… Δεν θα σχολιάσω καν τον τερματισμό που, προσωπικά, μετά από 134χλμ με «πέθανε». Όταν είδα το 16% ποσοστό κλίσης στο Garmin στην ανηφόρα πριν τον τερματισμό, σκέφτηκα πολύ σοβαρά να κατέβω και να περπατήσω! Ε, τελικά, έμεινα πάνω στο ποδήλατο κι ας πήγαινα με 6-7χλμ/ώρα μέσο όρο. Τουλάχιστον, δεν τα παράτησα!

Όσον αφορά στο στροφάρισμα και στους καρδιακούς παλμούς (μετρημένοι με το HR sensor της Garmin), δεκτά τα σχόλια κι οι συμβουλές, μην ξεχνάτε όμως ότι μιλάμε για διαδρομή 136χλμ ως επί το πλείστον ανηφορική και διάρκειας πέραν των 7 ωρών. Δεν ξέρω πόσοι από εδώ έχετε δοκιμάσει να σπρώχνετε δύο πετάλια για πέραν των, ας πούμε, 4 – 5 ωρών σε μη επίπεδη διαδρομή με «δύσκολα» υψομετρικά και ταυτόχρονα να διατηρείτε μέση ωριαία ταχύτητα άνω των 24-25/χλμ (ο Σάκης στην Σπαρτακιάδα ίσως, δεν ξέρω). Από ένα σημείο και μετά, απλώς πόναγα – ένιωθα αραιά και πού κάποια «σφιξίματα» σε δικέφαλους και τετρακέφαλους και δεν ήθελα επ’ ουδενί να με πιάσουν κράμπες και να αναγκαστώ να σταματήσω.

Δεν με ενοχλεί, έχω μάθει να διαχειρίζομαι τον σωματικό πόνο, όμως, όπως κάθε άλλη παρόμοια φορά, έφτασα σε εκείνο το σημείο που έπρεπε να αποφασίσω μεταξύ του «τερματίζω» και του «αφήνω τα κοκαλάκια μου στην άσφαλτο». Ε, προτίμησα το «τερματίζω»! Εάν αύξανα το ρυθμό στροφών/λεπτό, θα αυξάνονταν οι παλμοί μου, θα κουραζόμουν πιο γρήγορα. Γιατί; Για να φτάσω πιο γρήγορα; Πού και για ποιο λόγο; Δεν «έτρεχα» με το χρονόμετρο, «έτρεχα» με εμένα. Και στο κάτω κάτω, εάν δείτε τις προπονήσεις στο trainer ή τις normal διαδρομές που κάνω εκτός σπιτιού, το στροφάρισμά μου κινείται μεταξύ 87 και 92 στροφών/λεπτών. Σε κάποιες κατηφόρες σταματούσα το πετάλι γιατί δεν είμαι robot! Ναι, ξέρω ότι εκτονώνεται το γαλακτικό οξύ με το πετάλι σε κατηφόρες, αλλά υπήρξαν εκείνες οι φορές/στιγμές που ήθελα να σταματήσω το πετάλι για να ξεκουραστούν τα πόδια μου. Ε, ΟΚ! Επίσης, σταμάτησα το πετάλι 2 φορές γιατί χρειάστηκε να σταματήσω για να αποφασίσω προς τα πού θα συνεχίσω (ελλειπής σηματοδότηση), σταμάτησα το πετάλι στους 4 σταθμούς ανεφοδιασμού κι εκείνη τη φορά που σας έγραψα προηγουμένως ότι παραλίγο να γινόμουν αλοιφή στον τοίχο της αυλής ενός σπιτιού.

Ούτε οι ρυθμίσεις του ποδηλάτου έχουν πρόβλημα. Μην ξεχνάτε ότι περίπου ένα μήνα πριν τη διαδρομή, πήγα για bike fitting ξανά (κι όχι, δεν ήταν bike fitting "με το μάτι"). Όλα ήταν στην εντέλεια. Η κλιμάκωση δεν είναι κάτι που με προβληματίζει. Ναι, εάν αλλάξω τους μπροστινούς δίσκους ίσως δυναμώσω περισσότερο. ΟΚ, έχει μπει στο πρόγραμμα η αλλαγή, κάποια στιγμή θα γίνει.

Κατά τη διάρκεια της διαδρομής ήπια 2 παγούρια (750ml το καθένα) Carbomax και μετά δύο παγούρια ηλεκτρολύτες. Κατανάλωσα 6 energy jells, 2 energy bars συν ό,τι άλλο ήταν διαθέσιμο στους σταθμούς ανεφοδιασμού (π.χ. μπανάνες, διάφορα παραδοσιακά γλυκά τίγκα στο άμυλο και στη ζάχαρη ). Σε κανένα σημείο δεν ένιωσα «άδειος» από ενέργεια ή ότι πεινάω. Ήμουν μια χαρά από αυτή την άποψη.

Μετά τον τερματισμό, το αίσθημα της ικανοποίησης ήταν τόσο έντονο που δεν καταλάβαινα από κούραση κτλ. Συνειδητοποίησα την κούραση και το μέγεθός της, όταν μπήκα σπίτι όπου μόλις και μετά βίας περπατούσα. Εκείνη την ημέρα και για τις επόμενες δύο ημέρες, πονούσα τους τετρακέφαλους, σε οποιαδήποτε κίνηση έκανα. Την τρίτη ημέρα (Τετάρτη, χθες), ο πόνος εξαφανίστηκε. Καλό αυτό, έκανα και μια χαλαρή προπόνηση το βράδυ και κοιμήθηκα σαν πουλάκι.

Συμπερασματικά, μ’ αρέσουν αυτές οι διαδρομές, μόνο και μόνο για το αίσθημα της επίτευξης του στόχου. Αυτό. Έβαλα έναν στόχο, Νοέμβριο, Δεκέμβριο του 2022 (δεν θυμάμαι ακριβώς) κι είπα ότι θα πάω σε αυτή τη διαδρομή για να τερματίσω. Να τερματίσω και να κρεμάσω το μετάλλιο στο λαιμό μου. Όπως είπε κι ένας φίλος, τερμάτισα και δεν είχα τη δύναμη να χαμογελάσω , όμως το αίσθημα της ικανοποίησης φαίνεται ξεκάθαρα στο πρόσωπό μου, δέκα μέτρα πριν τον τερματισμό.

View attachment 270394

Ναι, δεν έχω τον κορμό ποδηλάτη, ναι, έχω λίγη κοιλίτσα (είπαμε, δεν κατάφερα να χάσω όλα τα κιλά που ήθελα), ναι, δεν κάνω όσα χιλιόμετρα θα ήθελα την εβδομάδα, ναι, κάνω μόνο όσα χιλιόμετρα μπορώ κάθε εβδομάδα, ναι, εάν δεν είχα «χάσει» τρεις μήνες προπονήσεων μπορεί να τα πήγαινα καλύτερα, όμως, τα κατάφερα κι αυτό μετράει για μένα.

Αν με ρωτήσετε εάν θα πάω και του χρόνου, θα σας πω «όχι στη μεγάλη διαδρομή». Σκέφτομαι σοβαρά να πάω στη μικρή διαδρομή, η οποία, εντάξει, είναι λίγο πιο «ανθρώπινη» από τη μεγάλη. Θα δούμε. Μέχρι τότε, γεροί να είμαστε κι όλα θα γίνουν!

Βρε είσαι ωραίος! Μπράβο σου, ωραίος στόχος και βγήκε. Η φωτογραφία αυτή είναι χίλιες λέξεις και αισθήματα, εγώ θα την εκανα κάδρο!! Είναι υπέροχη στιγμή!!

Μια και λέμε για στόχους και κιλά, πρόσεξα ότι στα 87 κιλά βγάζω αισθητή ποιο πολύ δυναμη από τα 84-85.

Why ρε φίλε! Μου Θυμησε τον μπάμια, που στα 83 και κάτω χάνει δυναμη, έφτασε εκεί και η αφεντιά μου? Πάνε δηλαδή οι κοιλιακοί φέτες στην παραλία το καλοκαίρι?
Όχι βρε φίλε… πάω να παρω να φάω μια μερίδα κοντοσούβλι… να πνίξω το πόνο μου…