Θα τα βροντήξω όλα κάτω και θα πάρω τα βουνά ή... θα πάρω ενεργά

[Bhutia]

Εννοείται δεν παρεξηγώ φίλε μου, είμαι σίγουρος πως τα παραπάνω έχουν εξηγηθεί άπειρες φορές στο παρελθόν.

Απλά αυτό δημιουργεί μια παρενέργεια, για εμάς τους "νέους". Σε κάθε post που διαβάζω εδώ και πάνω από ένα χρόνο, οι απαντήσεις για αυτά τα ερωτήματα είναι του στυλ:
"χωρίς σαμπ δεν γίνεται δουλειά, μην τα ξαναλέμε"
"αν δεν έχεις τουλάχιστον Χ db στη θέση ακρόασης δεν ακούς, τα'χουμε ξαναπεί"
"δείτε τις καμπύλες ίσης ακουστότητας, τα'χουμε αναλύσει χίλιες φορές"

Αλλά πού και πώς έχουν εξηγηθεί τα παραπάνω στο παρελθόν, δεν είναι εύκολο να το βρεις. Κι έτσι, ενώ έχω κατανοήσει πλήρως τι συμβαίνει (π.χ. ότι χωρίς sub δεν κάνεις δουλειά), δεν έχω κατανοήσει πλήρως το "γιατί" πίσω από κάθε συμπέρασμα. Και προσπαθώ από εδώ κι από κει να συγκεντρώσω "ψήγματα" εξηγήσεων (γιατί κάποια post είναι πιο αναλυτικά από άλλα), όμως πολλές ερωτήσεις παραμένουν. Και δεν είναι εύκολο για έναν αδαή να τα συνδυάσει όλα και να καταλάβει τελικά επακριβώς τι παίζει.

Πολλές φορές έχω σκεφτεί πως το forum χρειάζεται απεγνωσμένα ένα FAQ/wiki. Όπου θα συγκεντρώνεται η χρήσιμη πληροφορία σε μορφή:
α) Συμπυκνωμένη, χωρίς 20 παπαριές και άκυρα σχόλια για κάθε χρήσιμη πληροφορία (τι 20; 100!)
β) Κατανοητή (δηλαδή κάποιος να "μεταφράζει" και να συνοψίζει αυτά που ποστάρει ο @Bhutia σε μορφή που να την καταλαβαίνουν και οι κοινοί θνητοί). Δεν λέω να είναι όλα "for dummies", αλλά θα μπορούσε να υπάρχει διαβάθμιση.

Κι έτσι οι νέοι θα μπορούν πιο εύκολα να καταλάβουν τι παίζει, αλλά και οι παλιοί δεν θα χρειάζεται να αισθάνονται πως ζουν τη μέρα της μαρμότας!

Οι καμπύλες Ισοδύναμης Ακουστότητας φανερώνουν ότι για ν'ακούσουν οι άνθρωποι τα άκρα του φάσματος με τις μεσαίες οκτάβες το ίδιο δυνατά,θα πρέπει οι χαμηλές και οι υψηλές να έχουν ανώτερη στάθμη σε σχέση με τις μεσαίες.

Ο βαθμός διαφοράς δεν είναι ο ίδιος αλλά κυμαίνεται σε συνάρτηση προς τη στάθμη ηχητικής πίεσης.Σε χαμηλότερες στάθμες οι χαμηλές λ.χ. πρέπει να εκπέμπονταν ακόμα δυνατότερα σε σχέση με τις μεσαίες ώστε ν'ακούγονταν το ίδιο δυνατά.

Κατά την εφαρμογή αυτών των συνθηκών σε δεδομένη μουσική παραγωγή,ο ηχητικός μηχανικός - ως...άνθρωπος και αυτός - τείνει να έχει ενσωματώσει ανώτερο πλάτος σήματος για τις χαμηλές - και σε μικρότερο βαθμό για τος υψηλές - κατά τρόπον ώστε το τελικό αποτέλεσμα στο master να του ακουγόταν τονικά ισορροπημένο.

Προσοχή όμως,η επισκόπηση κατά την παραγωγή γίνεται από εκπαιδευμένο ακροατή με ηχειακό σύστημα υψηλής ποιότητας και πλήρους φάσματος (για διαδικασία premastering) σε δεδομένη μέση συνεχόμενη στάθμη αναφοράς,συνήθως 75-80 dB και υπό ισορροπημένη κατά κανόνα ακουστική συμπεριφορά χώρου εντός ελεύθερης - για τα πρώτα 25 χιλιοστά δευτερολέπτου - ανακλάσεων ζώνης πάνω στη θέση ακρόασης.

Περνάμε ακολούθως στους τυπικούς οικιακούς χώρους αναπαραγωγής ,όπου συνήθως δεν ισχύουν ακριβώς οι συνθήκες που επικρατούσαν κατά την παραγωγή.Εκεί λοιπόν έχει διαπιστωθεί από μελέτες ότι η πιο ευχάριστη τονική ισορροπία για παρατεταμένες ακροάσεις ανταποκρίνεται στις δημοσιευμένες προηγουμένως καμπύλες-στόχους με τις κατηφορικές κλίσεις.Όταν η ωφέλιμη ενέργεια υποχωρεί σε ανώτερες συχνότητες από το όριο των 20 Hz,θα χρειαζόταν ανάλογη υποχώρηση και στο άλλο άκρο του φάσματος,ώστε το ακρόαμα να εξακολουθούσε ν'ακούγεται τονικώς ισορροπημένο και όχι ενοχλητικό σε βάθος χρόνου.

Επειδή όμως συχνά ακούμε σε μέση συνεχόμενη στάθμη αρκετά διάφορη προς την τυπική αναφορά του ηχητικού μηχανικού,πρέπει αφενός μεν το ηχοσύνολο να παρέχει πάντα απαραμόρφωτα τις προβλεπόμενες κορυφώσεις,αλλά και να υπάρχει μια αντίστοιχη τόνωση στις πρώτες κυρίως οκτάβες,ώστε να μην κουράζει ή ξενερώνει το ακρόαμα.

Για να τηρηθούν αυτές οι κλίσεις σε λογικές για την ακεραιότητα της ακοής στάθμες χρειάζεται ωφέλιμη ενέργεια στις πρώτες οκτάβες.Αυτό σημαίνει παροχή επαρκούς ενέργειας η οποία όμως να μην οφείλεται αποκλειστικά χάρη σε ιδιορρυθμούς του χώρου με τα γνωστά...Twin Peaks - δηλαδή βουνοπλαγιές με απότομες βυθίσεις και κορυφώσεις πάνω στην απόκριση.

Ο μόνος τρόπος για να ικανοποιηθεί η συνθήκη είναι μέσω ανεξάρτητων και στιβαρών sub.Ως ξεχωριστές μονάδες από τους δορυφόρους θα μπορούν κιόλας να τοποθετηθούν σε σημεία διαφορετικά από τους δεύτερους,όπου θα βελτιστοποιείται η παρεχόμενη απόκριση στις χαμηλές.Για να ισχύσει δε περαιτέρω εξομάλυνση στην απόκριση και καλό δέσιμο των sub με τους δορυφόρους, χρειάζεται ιδανικώς επεξεργασία του σήματος με κάποιο πρόγραμμα bass management

 

[n_olympios]

Ρωτά το παλικάρι "πόσο κάνει 1+1?"
Απαντά ο πρύτανης πανεπιστημίου (και βάλε) με 2 σελίδες περί εφηρμοσμένων μαθηματικών, δυναμικών συστημάτων και διαφορικών εξισώσεων, τα παρατάει το παλικάρι, σκέφτεται "δεν είναι αυτά για μένα". Εν τω μεταξύ τρίζουν τα κόκκαλα των Piaget και Montessori...

Spoiler

Προφανέστατα αστειεύομαι: η παραπάνω δημοσίευση είναι εκτός από πολύ χρήσιμη, απολύτως κατανοητή και στο μη μυημένο. Παραδόξως για τα δεδομένα του @Bhutia.

 

[Kostas Kefalas]

Οι καμπύλες Ισοδύναμης Ακουστότητας φανερώνουν ότι για ν'ακούσουν οι άνθρωποι τα άκρα του φάσματος με τις μεσαίες οκτάβες το ίδιο δυνατά,θα πρέπει οι χαμηλές και οι υψηλές να έχουν ανώτερη στάθμη σε σχέση με τις μεσαίες.

Ο βαθμός διαφοράς δεν είναι ο ίδιος αλλά κυμαίνεται σε συνάρτηση προς τη στάθμη ηχητικής πίεσης.Σε χαμηλότερες στάθμες οι χαμηλές λ.χ. πρέπει να εκπέμπονταν ακόμα δυνατότερα σε σχέση με τις μεσαίες ώστε ν'ακούγονταν το ίδιο δυνατά.

Κατά την εφαρμογή αυτών των συνθηκών σε δεδομένη μουσική παραγωγή,ο ηχητικός μηχανικός - ως...άνθρωπος και αυτός - τείνει να έχει ενσωματώσει ανώτερο πλάτος σήματος για τις χαμηλές - και σε μικρότερο βαθμό για τος υψηλές - κατά τρόπον ώστε το τελικό αποτέλεσμα στο master να του ακουγόταν τονικά ισορροπημένο.

Προσοχή όμως,η επισκόπηση κατά την παραγωγή γίνεται από εκπαιδευμένο ακροατή με ηχειακό σύστημα υψηλής ποιότητας και πλήρους φάσματος (για διαδικασία premastering) σε δεδομένη μέση συνεχόμενη στάθμη αναφοράς,συνήθως 75-80 dB και υπό ισορροπημένη κατά κανόνα ακουστική συμπεριφορά χώρου εντός ελεύθερης - για τα πρώτα 25 χιλιοστά δευτερολέπτου - ανακλάσεων ζώνης πάνω στη θέση ακρόασης.

Περνάμε ακολούθως στους τυπικούς οικιακούς χώρους αναπαραγωγής ,όπου συνήθως δεν ισχύουν ακριβώς οι συνθήκες που επικρατούσαν κατά την παραγωγή.Εκεί λοιπόν έχει διαπιστωθεί από μελέτες ότι η πιο ευχάριστη τονική ισορροπία για παρατεταμένες ακροάσεις ανταποκρίνεται στις δημοσιευμένες προηγουμένως καμπύλες-στόχους με τις κατηφορικές κλίσεις.Όταν η ωφέλιμη ενέργεια υποχωρεί σε ανώτερες συχνότητες από το όριο των 20 Hz,θα χρειαζόταν ανάλογη υποχώρηση και στο άλλο άκρο του φάσματος,ώστε το ακρόαμα να εξακολουθούσε ν'ακούγεται τονικώς ισορροπημένο και όχι ενοχλητικό σε βάθος χρόνου.

Επειδή όμως συχνά ακούμε σε μέση συνεχόμενη στάθμη αρκετά διάφορη προς την τυπική αναφορά του ηχητικού μηχανικού,πρέπει αφενός μεν το ηχοσύνολο να παρέχει πάντα απαραμόρφωτα τις προβλεπόμενες κορυφώσεις,αλλά και να υπάρχει μια αντίστοιχη τόνωση στις πρώτες κυρίως οκτάβες,ώστε να μην κουράζει ή ξενερώνει το ακρόαμα.

Για να τηρηθούν αυτές οι κλίσεις σε λογικές για την ακεραιότητα της ακοής στάθμες χρειάζεται ωφέλιμη ενέργεια στις πρώτες οκτάβες.Αυτό σημαίνει παροχή επαρκούς ενέργειας η οποία όμως να μην οφείλεται αποκλειστικά χάρη σε ιδιορρυθμούς του χώρου με τα γνωστά...Twin Peaks - δηλαδή βουνοπλαγιές με απότομες βυθίσεις και κορυφώσεις πάνω στην απόκριση.

Ο μόνος τρόπος για να ικανοποιηθεί η συνθήκη είναι μέσω ανεξάρτητων και στιβαρών sub.Ως ξεχωριστές μονάδες από τους δορυφόρους θα μπορούν κιόλας να τοποθετηθούν σε σημεία διαφορετικά από τους δεύτερους,όπου θα βελτιστοποιείται η παρεχόμενη απόκριση στις χαμηλές.Για να ισχύσει δε περαιτέρω εξομάλυνση στην απόκριση και καλό δέσιμο των sub με τους δορυφόρους, χρειάζεται ιδανικώς επεξεργασία του σήματος με κάποιο πρόγραμμα bass management

Δεν λες το βασικό...

Επειδή κανείς δεν ακούει συνέχεια στην ίδια ένταση χρειάζεται να έχει Loudness

 

[Bhutia]

Δεν λες το βασικό...

Επειδή κανείς δεν ακούει συνέχεια στην ίδια ένταση χρειάζεται να έχει Loudness

Δεν είπα loudness,επειδή σε μέσες συνεχόμενες στάθμες ακρόασης ανώτερες από την ΄΄υγειονομική΄΄ αναφορά των 80-85 dB o βαθμός τόνωσης στις χαμηλές θα πρέπει να γίνεται μικρότερος σε σύγκριση με τις κατώτερες στάθμες.Αυτό είναι ακόμα πιο έκδηλο στοιχείο ιδίως στους τακτικούς χρήστες ακουστικών.

Η εφαρμογή τονωμένης ακουστότητας σε πολύ χαμηλές μέσες συνεχόμενες στάθμες ακρόασης πρέπει επίσης ν'αφορά σε μικρότερο βεβαίως ποσοστό και τις ανώτατες οκτάβες.

...

Επειδή όμως συχνά ακούμε σε μέση συνεχόμενη στάθμη αρκετά διάφορη προς την τυπική αναφορά του ηχητικού μηχανικού,πρέπει αφενός μεν το ηχοσύνολο να παρέχει πάντα απαραμόρφωτα τις προβλεπόμενες κορυφώσεις,αλλά και να υπάρχει μια αντίστοιχη τόνωση στις πρώτες κυρίως οκτάβες,ώστε να μην κουράζει ή ξενερώνει το ακρόαμα.

 

[Kostas Kefalas]

Είσαι πολιτικός μπαγάσα

 

[Petros_Dalipis]

Αυτό να το λάβω σαν αστείο ή σαν απειλή, εάν είναι το πρώτο χα χα εάν είναι το δεύτερο μάλλον σε λάθος άνθρωπο απευθύνεσαι και πάψε να κανείς τον προστάτη του ΝΚ σε αυτό το νήμα, έχει στόμα και μου απάντησε.

Καταλήγοντας θα σου πω ότι δεν δέχομαι υποδείξεις το τι και πως θα το ποστάρω ούτε από τον Λέανδρο ούτε από κάποιον άλλον μάλλον με μπερδεύεις

Όχι δεν απειλώ. Ειρήνη.

 

[symos]

@Bhutia @Dimifoot

Σας ευχαριστώ πολύ και τους δύο!

ΟΚ, νομίζω ότι μέχρι εδώ είναι κατανοητά. Αν λοιπόν σχεδίαζα το σύστημά μου από την αρχή, θα έπρεπε να φροντίσω ώστε, όταν αναπαράγω ήχο ίσου πλάτους σε όλο το συχνοτικό φάσμα, αυτό που φτάνει στα αυτιά (στο μικρόφωνο) στη θέση ακρόασης να ακολουθεί μια από τις καμπύλες. Ας υποθέσουμε, χάριν ευκολίας, τη Μπρούελ (κατά Τουλ). Αυτό είναι το "απλό" κομμάτι (στην κατανόηση, όχι στην επίτευξη!).

Εκείνο που εξακολουθώ να μην μπορώ να συνάγω, με βάση τα παραπάνω, είναι τι στάθμες θα έπρεπε να μπορεί τελικά να αναπαράξει το σύστημά μου απαραμόρφωτα σε κάθε συχνότητα, ώστε να ακούω σε στάθμη αναφοράς;

Η "απλή" θεώρηση, θα ήταν να πάρω την καμπύλη-στόχο μου, να προσθέσω ένα headroom (π.χ. 18db για αναπαραγωγή CD, αν μιλάμε για δικάναλο) και να πω "ΟΚ, οπότε στα 20Hz πρέπει να μπορώ να αναπαράξω 87+18 = 105db στη θέση ακρόασης" και λίγο λιγότερο από εκεί και πάνω.

Είναι όμως αυτή η λογική σωστή; Θεωρώ πως όχι, για 2 λόγους:

α) Δεν λαμβάνει υπόψιν τις καμπύλες Φλέτσερ. Αν λοιπόν ο μηχανικός ήχου στην επεξεργασία έχει ενσωματώσει σε ένα βαθμό τις καπύλες, πόσο μεγαλύτερο πλάτος έχουν τελικά τα μπάσα σε μια μουσική παραγωγή; Άρα τι σημαίνει αυτό για τις δυνατότητες αναπαραγωγής του δικού μου συστήματος;

β) Ρώτησα τον @costas EAR και μου το είπε
Και η απάντηση-χρησμός ήταν "115-120db". Τόσα χρειάζεσαι στις πρώτες οκτάβες ώστε να μπορείς να ακούς σε στάθμες αναφοράς.

Θα ήθελα όμως να μπορέσω να καταλάβω, πώς τελικά από τα παραπάνω δεδομένα, μπορεί να φτάσει κανείς στο συμπέρασμα "115-120db". Για μένα, είναι σαν να προσπαθώ να λύσω ένα σύστημα γραμμικών εξισώσεων, αλλά να μου λείπει μια εξίσωση, κάποιο δεδομένο!

Και ναι, ξέρω πως η απλή απάντηση είναι "απλά κάν'το". Και προφανώς στην πράξη θα το κάνω, γιατί εμπιστεύομαι τα άτομα που το λένε. Αλλά αυτό είναι μόνο το πρακτικό κομμάτι. Θα ήθελα να κατανοήσω και το θεωρητικό (είμαι περίεργος ρε Κώστα, το ξέρω ).

Και πιστέψτε με, προσπαθώ, απλά νιώθω σαν τον Manuel από το Fawlty Towers (για τους μεγαλύτερους που ίσως θυμούνται)

 

[costas EAR]

Διάβασε:

Δυναμικό εύρος. Το θέλουμε. Το θέλουμε;

Χαχαχαχαχα, ιδού η απορία.:D Επειδή τα έχουμε λίγο πολύ σαλάτα στον εγκέφαλο:lol:, ας γράψω δω δγιό αράδες περί δυναμικού εύρους στην αναπαραγωγή. Πάμε λοιπόν: 1. Δεν υπάρχει πιο δύσκολο πράγμα από την αναπαραγωγή μεγάλου δυναμικού εύρους. 2. Πάει πακέτο με πολύ υψηλές στάθμες max spl. 3...

www.avsite.gr

Τα έχω κάνει μπίλιες.
Πενηνταρακια.
Νιανιά.

 

[symos]

Διάβασε:

Δυναμικό εύρος. Το θέλουμε. Το θέλουμε;

Χαχαχαχαχα, ιδού η απορία.:D Επειδή τα έχουμε λίγο πολύ σαλάτα στον εγκέφαλο:lol:, ας γράψω δω δγιό αράδες περί δυναμικού εύρους στην αναπαραγωγή. Πάμε λοιπόν: 1. Δεν υπάρχει πιο δύσκολο πράγμα από την αναπαραγωγή μεγάλου δυναμικού εύρους. 2. Πάει πακέτο με πολύ υψηλές στάθμες max spl. 3...

www.avsite.gr

Τα έχω κάνει μπίλιες.
Πενηνταρακια.
Νιανιά.

Σε ευχαριστώ πολύ!
Το διαβάζω και επανέρχομαι. Ή όχι... ελπίζω!

Τώρα κατάλαβα γιατί όταν σου έστειλα πμ και σε ρώτησα αν υπάρχει κάποιο παλιό ποστ που να τα εξηγεί δεν μου το έστειλες αυτό. Ήθελες να με ξεφτιλίσεις δημόσια

 

[ZaBBalos]

Εγώ μεταξύ των καμπυλών Μπρούελ και των καμπυλών Φλέτσερ, μπερδεύτηκα τελείως.

Λογικό καθώς οι μόνες καθολικά αποδεκτές καμπύλες στην επιστημονική κοινότητα είναι οι Σκάρλετ & Γιόχανσον.

 

[costas EAR]

Τώρα κατάλαβα γιατί όταν σου έστειλα πμ και σε ρώτησα αν υπάρχει κάποιο παλιό ποστ που να τα εξηγεί δεν μου το έστειλες αυτό. Ήθελες να με ξεφτιλίσεις δημόσια

Όχι, απαντώ σχεδόν πάντα στα πιεμ που καθημερινά με ρωτάνε διάφοροι διάφορα, αλλά απαντώ (αν είναι εφικτό) μονολεκτικά, διότι αν "δώσω θάρρος" δε σταματάνε τα σεντόνια στα πιεμ...

Φόρουμ είναι, ας τα βλέπουν όλοι.

οι μόνες καθολικά αποδεκτές καμπύλες στην επιστημονική κοινότητα είναι οι Σκάρλετ & Γιόχανσον

Και στους μουσικόφιλους η Λόλα η πιανίστρια.

 

[editor]

Εύκολα θα δεχομουν την ψηφιακή ισοστάθμιση ως την τελική λύση, αν δεν έβλεπα
τόσους πολλούς, τόσα χρόνια, τόσο πολύ
να παίζουν με τις καμπύλες τους.

 

[Astronaut Jr.]

Εύκολα θα δεχομουν την ψηφιακή ισοστάθμιση ως την τελική λύση, αν δεν έβλεπα
τόσους πολλούς, τόσα χρόνια, τόσο πολύ
να παίζουν με τις καμπύλες τους.

Εδώ άλλοι παίζουν τόσα χρόνια με καλώδια, η αναζήτηση της καλύτερης καμπύλης σε πείραξε, που στη τελική δεν κοστίζει και τίποτα;

 

[n_olympios]

@costas EAR έχεις πιεμ.

 

[Bhutia]

@Bhutia @Dimifoot

Σας ευχαριστώ πολύ και τους δύο!

ΟΚ, νομίζω ότι μέχρι εδώ είναι κατανοητά. Αν λοιπόν σχεδίαζα το σύστημά μου από την αρχή, θα έπρεπε να φροντίσω ώστε, όταν αναπαράγω ήχο ίσου πλάτους σε όλο το συχνοτικό φάσμα, αυτό που φτάνει στα αυτιά (στο μικρόφωνο) στη θέση ακρόασης να ακολουθεί μια από τις καμπύλες. Ας υποθέσουμε, χάριν ευκολίας, τη Μπρούελ (κατά Τουλ). Αυτό είναι το "απλό" κομμάτι (στην κατανόηση, όχι στην επίτευξη!).

Εκείνο που εξακολουθώ να μην μπορώ να συνάγω, με βάση τα παραπάνω, είναι τι στάθμες θα έπρεπε να μπορεί τελικά να αναπαράξει το σύστημά μου απαραμόρφωτα σε κάθε συχνότητα, ώστε να ακούω σε στάθμη αναφοράς;

Η "απλή" θεώρηση, θα ήταν να πάρω την καμπύλη-στόχο μου, να προσθέσω ένα headroom (π.χ. 18db για αναπαραγωγή CD, αν μιλάμε για δικάναλο) και να πω "ΟΚ, οπότε στα 20Hz πρέπει να μπορώ να αναπαράξω 87+18 = 105db στη θέση ακρόασης" και λίγο λιγότερο από εκεί και πάνω.

Είναι όμως αυτή η λογική σωστή; Θεωρώ πως όχι, για 2 λόγους:

α) Δεν λαμβάνει υπόψιν τις καμπύλες Φλέτσερ. Αν λοιπόν ο μηχανικός ήχου στην επεξεργασία έχει ενσωματώσει σε ένα βαθμό τις καπύλες, πόσο μεγαλύτερο πλάτος έχουν τελικά τα μπάσα σε μια μουσική παραγωγή; Άρα τι σημαίνει αυτό για τις δυνατότητες αναπαραγωγής του δικού μου συστήματος;

β) Ρώτησα τον @costas EAR και μου το είπε
Και η απάντηση-χρησμός ήταν "115-120db". Τόσα χρειάζεσαι στις πρώτες οκτάβες ώστε να μπορείς να ακούς σε στάθμες αναφοράς.

Θα ήθελα όμως να μπορέσω να καταλάβω, πώς τελικά από τα παραπάνω δεδομένα, μπορεί να φτάσει κανείς στο συμπέρασμα "115-120db". Για μένα, είναι σαν να προσπαθώ να λύσω ένα σύστημα γραμμικών εξισώσεων, αλλά να μου λείπει μια εξίσωση, κάποιο δεδομένο!

Και ναι, ξέρω πως η απλή απάντηση είναι "απλά κάν'το". Και προφανώς στην πράξη θα το κάνω, γιατί εμπιστεύομαι τα άτομα που το λένε. Αλλά αυτό είναι μόνο το πρακτικό κομμάτι. Θα ήθελα να κατανοήσω και το θεωρητικό (είμαι περίεργος ρε Κώστα, το ξέρω ).

Και πιστέψτε με, προσπαθώ, απλά νιώθω σαν τον Manuel από το Fawlty Towers (για τους μεγαλύτερους που ίσως θυμούνται)

Εάν αναπαραγόταν ολόκληρο το εύρος στο ακουστό φάσμα σε ίδια στάθμη ηχητικής πίεσης - σαν ευθεία γραμμή - σε δεδομένη θέση μέτρησης/ακρόασης,τότε το μικρόφωνο σύλληψης θα κατέγραφε ευθεία γραμμή μονάχα εφόσον θα ήταν ζυγισμένο κατ΄τρόπον ώστε να καταγράφει flat και όχι όπως το ακουστικό μας σύστημα - για το οποίο ισχύει διαφορετική ζύγιση.

Ο ίδιος ο ακροατής θα συλλάμβανε αυτή την ευθεία στη στάθμη ηχητικής πίεσης σαν απόκριση με μορφή αντίστροφη από την αντίστοιχη καμπύλη Ισοδύναμης Ακουστότητας για τη συγκεκριμένη στάθμη.

Οι απαιτούμενες τιμές 115-120 dB - με αποδεκτές εννοείται τιμές παραμόρφωσης - αντιστοιχούν σε στιγμιαίες κορυφώσεις,οι οποίες με τη σειρά τους ανταποκρίνονται σε μέσες συνεχόμενες στάθμες στα ανώτερα όρια ασφάλειας για παρατεταμένη ακρόαση,δηλαδή 85-90 dB.Και για προγράμματα με υγιές εύρος στη δυναμική τους ζώνη.

Για προγράμματα με συμπιεσμένο εύρος η κατάσταση θα γινόταν ακόμα δυσκολότερη,αφού όσο στενότερη γίνεται η ωφέλιμη δυναμική ζώνη,τόσο ανώτερη οδηγική ικανότητα και ισχύ θα ζητείται από το ηχοσύνολο,αφού όλο και περισσότερες συνιστώσες θα είναι πουσαρισμένες ενεργειακά μέσα στο αυθεντικό σήμα.

Εύκολα θα δεχομουν την ψηφιακή ισοστάθμιση ως την τελική λύση, αν δεν έβλεπα
τόσους πολλούς, τόσα χρόνια, τόσο πολύ
να παίζουν με τις καμπύλες τους.

Όσες διορθωτικές αποκρίσεις προκύπτουν κατά τις δικές μου συνεδρίες πάνω σε δεδομένο setup είναι τόσο εμπεριστατωμένες και ικανοποιητικές κατά την ακρόαση,ώστε λογαριάζονται ως final._ και δεν επανέρχομαι ξανά σε αυτές εφόσον η διαρρύθμιση του setup θα παραμένει σταθερή - παρά μόνο για εκπαιδευτικούς λόγους στο πλαίσιο παρουσίασης._

 

[dionisp]

Εύκολα θα δεχομουν την ψηφιακή ισοστάθμιση ως την τελική λύση, αν δεν έβλεπα
τόσους πολλούς, τόσα χρόνια, τόσο πολύ
να παίζουν με τις καμπύλες τους.

Νομίζω πως έχεις άδικο. Όταν έχεις ένα παιχνίδι παίζεις. Όταν δεν έχεις δεν μπορείς να παίξεις. Η διαφορά είναι το παιχνίδι στην περίπτωση της ισοστάθμισης είναι τζάμπα ενώ στην άλλη περίπτωση μιλάς για αλλαγές εξοπλισμού.

Το παιχνίδι δεν σημαίνει ότι γίνεται για σημαντικές διαφορές σε καμία εκ των 2 περιπτώσεων. Αν έχεις τηρήσει τα βασικά (τοποθετήσεις, δυναμικό εύρος, RT, αξιοπρεπές FR) λίγο σιδέρωμα εδώ και εκεί ή 1-2 db διαφορά στα μπάσα δεν κάνει την μέρα- νύχτα.

Αν βαριέσαι το παιχνίδι μπορείς να έχεις τελειώσει σε ένα 2ώρο με το θέμα ισοστάθμιση (για δικάναλο) και με δεδομένα τα βασικά παραπάνω το αποτέλεσμα να είναι πάρα πολύ καλό.

 

[Petros_Dalipis]

Εύκολα θα δεχομουν την ψηφιακή ισοστάθμιση ως την τελική λύση, αν δεν έβλεπα
τόσους πολλούς, τόσα χρόνια, τόσο πολύ
να παίζουν με τις καμπύλες τους.

Είναι εύκολο να κάνουμε μικροαλλαγές και μεγαλοαλλαγές και να ζούμε μαζί τους κάνα δυο μήνες, έτσι για την πλάκα βρε αδερφέ! Τώρα για παράδειγμα παίζω με την καμπύλη του Κώστα, αλλά χωρίς την επιπέδωση πέριξ του 1 KHz και μου αρέσει.
Η επόμενη δοκιμή, η επιπέδωση πέριξ του 1 KHz. Γιατί όχι;

 

[Σταύρος Λαγκαδιανός]

Και στους μουσικόφιλους η Λόλα

Αυτή με τη λάμπα?

 

[n_olympios]

Όχι, απαντώ σχεδόν πάντα στα πιεμ που καθημερινά με ρωτάνε διάφοροι διάφορα, αλλά απαντώ (αν είναι εφικτό) μονολεκτικά, διότι αν "δώσω θάρρος" δε σταματάνε τα σεντόνια στα πιεμ...

Δε λέει ψέματα ο γιατρός μας, με ξεπέταξε στα γρήγορα.

 

[costas EAR]

Επιστροφή στο θρεντ, και στο σεταπ του ΝΚ.
(πάντα με επεκτάσεις σε όλους)

Η προφανής μελλοντική διαδρομή αναβάθμισης του εν λόγω σεταπ του ΝΚ, αν αποφασιστεί από τον ίδιο, ξεκινάει από την αύξηση του αριθμού των σαμπ.

Εφόσον μιλάμε για οικονομικά σαμπ με σχετικά χαμηλές ικανότητες στάθμης και έκτασης, η βέλτιστη οικονομοτεχνικά επιλογή για τον ευμεγέθη χώρο του, είναι προφανώς τα 4 σαμπ.

Αν προβεί σταδιακά στην αγορά 4 συνολικά σαμπ, θα κερδίσει ομοιογένεια στην απόκριση (χωρίς σκαμπανεβάσματα στο φάσμα) αλλά και εκτενέστερη απόκριση προς την πρώτη οκταβα.
Με λίγο πιο προσεκτική ισοστάθμιση, θα τερματίσει τις ικανότητες πιστής αναπαραγωγής των δορυφόρων, δηλαδή θα ακούσει τον καλύτερο δυνατό ήχο υψηλής πιστότητας αναπαραγωγής που μπορούν να βγάλουν τα ηχεία που διάλεξε.

Αυτό μπορεί να γενικευθεί ως συμπέρασμα, δηλαδή οποιοδήποτε ηχείο και να διαθέτεις, αν θες να δεις πόσο ωραία μπορεί να παίξει, ποιο είναι το μέγιστο όριο της υψηλής πιστότητας αναπαραγωγής που μπορεί να προσφέρει ως ηχείο, βάλε μια τετράδα σαμπ.

Κάπου κει τελειώνει αυτό το ηχείο.

Μετά, για περαιτέρω αναβάθμιση, χρειάζεται καλύτερο ηχείο, δηλαδή ηχείο μεγαλύτερου δυναμικού εύρους.

Οι καλύτερες δυνατές ηχογραφήσεις χαρακτηρίζονται από υψηλότερο δυναμικό εύρος σε σχέση με τις υποδεέστερες.

Οι καλύτερες πηγές (Ντακ, κλπ) ομοίως χαρακτηρίζονται από υψηλότερο δυναμικό εύρος.

Το όμοιο είναι λοιπόν και το ζητούμενο στα ηχεία, διότι αν δε το διαθέτεις στα ηχεία, παραμένει στα "χαρτιά", κι όχι στην πραγματικότητα της ακρόασης.

Απλώς, σε κάθε περίπτωση, χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε πως η μουσική δεν έχει ανάγκη για υψηλή πιστότητα αναπαραγωγής, είναι δικό μας το χόμπι.
Δηλαδή, σε οποιοδήποτε στάδιο δυναμικής απόκρισης ενός σεταπ, δικαιούται ο καθένας να πει "μου φτάνει, δε χρειάζομαι άλλο".
Μη γίνεστε σώνει και καλά τερματογκάζηδες. Δε φτάνουν τα Μ2 για όλους, ούτε τα ρε.
Αλλά όχι και 6-αρακια σκέτα, λίγη ντροπή.