Ο θάνατος του δικάναλου σετάπ, και γιατί

[costas EAR]

Το gain λόγω χώρου, είναι μια πτωτική καμπύλη που ξεκινάει με στάθμη ~9 dB περί τα 30 χερτζ (αναλόγως υλικών κατασκευής των τοιχωματικων ορίων) και καταλήγει στους 10 χιλιόκυκλους με στάθμη ~2dB.

Πιο ψηλά των 10κ, η κατευθυντικότητα είναι τόσο μεγάλη, που ο χώρος δε κάνει τίποτα. Εξαιρούνται ηχεία μεγάλης κατευθυντικότητας εκεί πάνω, πχ παντοκατευθυντικά, ή με Τουίτερ πίσω, κλπ.

Σε χαμηλότερες των 30 χερτζ συχνότητες, τα δομικά υλικά αρχίζουν να είναι διάφανα και χάνουν την ανακλαστικότητά τους. Πάντα εξαρτάται από την πυκνότητα και μάζα αυτών, πχ ένας χαλαρός τοίχος μονής γυψοσανίδας, δεν έχει ανακλαστικότητα πολύ υψηλότερα, πιθανώς στα 80 χερτζ να αρχίζει. Άσε που τέτοιος τοίχος κάνει και συνήχηση, δηλαδή δρα σαν διαχυτικη διάταξη στις χαμηλές.

Όπως καταλαβαίνουμε όλοι, αυτή η πτωτική καμπύλη του gain του χώρου, εξαρτάται κατά πολύ από το σπινοραμα και την πολική απόκριση του ηχείου, αλλά μιλάμε για τυπικά ηχεία, που η πολική απόκριση ξεκινάει στα μπάσα από 360° και ανεβαίνοντας, λόγω κατευθυντικότητας, περιορίζεται στις 60° (τυπικά). Κόρνες, δίπολα, καρδιοειδη, οκτοειδη, κλπ, αλλάζουν τα δεδομένα.

Αυτό όμως το gain, που αποκαλείς loudness λόγω χώρου", αφορά μόνον την στεντι στεϊτ απόκριση και όχι την κρουστική.

Η κρουστική, είναι αποκλειστικά και μόνον από τα ίδια τα μεγάφωνα.

Άρα, το gain λόγω χώρου, δεν είναι ιδιαίτερα καλό, αλλά ταυτόχρονα, σε χώρο χωρίς gain, δε νιώθεις κι άνετα. Δεν είναι ανθρώπινος ο χώρος ρουφήχτρα. Θες "ζωντανό χώρο", δηλαδή να υπάρχει κάποια ποσότητα ανακλωμενης ενέργειας αλλά με ταχεία απόσβεση αυτής, να μη σέρνει μέχρι να σβήσει ο ήλιος.

Ένα γράφημα που σου δείχνει τυπικά το Ρυθμό μείωσης της ενέργειας της άμεσης (RT 60 ή 30 σε μικρούς χώρους) σου δείχνει και εμμέσως πλην σαφώς το gain (loudness όπως θες πες το) του χώρου στο στεντι στεϊτ.
Δηλαδή, δε μπορεί να είναι "ζωντανός" ένας χώρος με RT στο 0,1" είναι πασιφανές. Δεν θα έχει κανένα ουσιαστικό gain από το χώρο.
Θα ομοιάζει με το να παίζεις σε ανοιχτό χώρο.
Ένα σπιτάκι από λεπτά ξύλινα τοιχώματα, κάτι τέτοιο είναι. Εκεί θα μετρήσεις RT στα μπάσα μηδενικό. Νο gain. Μόνο άμεση.
Η έμμεση σβήνει αμέσως, δεν υπάρχει.
Σπεκτρο για σεμινάριο.

Τα πολλαπλά σαμπ, μειώνουν το gain του χώρου, αυξάνουν το ποσοστό της άμεσης στο λόγο άμεσης/έμμεσης.
Πώς φαίνεται ότι μειώνουν το gain του χώρου; Από το RT (και το σπεκτρο). Σβήνει γρήγορα.

ΥΓ. Ομοίως οι πολλαπλοί δορυφόροι σε ένα ιμερσιβ σεταπ, αυξάνουν το λόγο άμεσης/έμμεση, και ως εκ τούτου, μειώνουν το gain του χώρου. Για τους ίδιους λόγους με τα πολλαπλά σαμπ, στο φάσμα της παντοκατευθυντικότητας αυτών. Δηλαδή οι φοβίες για πολλαπλές κύριες πηγές ήχου, λόγω αλληλεπίδρασης χώρου, δεν στέκουν. Όπως και οι περισσότερες φοβίες, ψυχολογικά είναι.

 

[Bhutia]

Το gain λόγω χώρου, είναι μια πτωτική καμπύλη που ξεκινάει με στάθμη ~9 dB περί τα 30 χερτζ (αναλόγως υλικών κατασκευής των τοιχωματικων ορίων) και καταλήγει στους 10 χιλιόκυκλους με στάθμη ~2dB.

Πιο ψηλά των 10κ, η κατευθυντικότητα είναι τόσο μεγάλη, που ο χώρος δε κάνει τίποτα. Εξαιρούνται ηχεία μεγάλης κατευθυντικότητας εκεί πάνω, πχ παντοκατευθυντικά, ή με Τουίτερ πίσω, κλπ.

Σε χαμηλότερες των 30 χερτζ συχνότητες, τα δομικά υλικά αρχίζουν να είναι διάφανα και χάνουν την ανακλαστικότητά τους. Πάντα εξαρτάται από την πυκνότητα και μάζα αυτών, πχ ένας χαλαρός τοίχος μονής γυψοσανίδας, δεν έχει ανακλαστικότητα πολύ υψηλότερα, πιθανώς στα 80 χερτζ να αρχίζει. Άσε που τέτοιος τοίχος κάνει και συνήχηση, δηλαδή δρα σαν διαχυτικη διάταξη στις χαμηλές.

Όπως καταλαβαίνουμε όλοι, αυτή η πτωτική καμπύλη του gain του χώρου, εξαρτάται κατά πολύ από το σπινοραμα και την πολική απόκριση του ηχείου, αλλά μιλάμε για τυπικά ηχεία, που η πολική απόκριση ξεκινάει στα μπάσα από 360° και ανεβαίνοντας, λόγω κατευθυντικότητας, περιορίζεται στις 60° (τυπικά). Κόρνες, δίπολα, καρδιοειδη, οκτοειδη, κλπ, αλλάζουν τα δεδομένα.

Αυτό όμως το gain, που αποκαλείς loudness λόγω χώρου", αφορά μόνον την στεντι στεϊτ απόκριση και όχι την κρουστική.

Η κρουστική, είναι αποκλειστικά και μόνον από τα ίδια τα μεγάφωνα.

Άρα, το gain λόγω χώρου, δεν είναι ιδιαίτερα καλό, αλλά ταυτόχρονα, σε χώρο χωρίς gain, δε νιώθεις κι άνετα. Δεν είναι ανθρώπινος ο χώρος ρουφήχτρα. Θες "ζωντανό χώρο", δηλαδή να υπάρχει κάποια ποσότητα ανακλωμενης ενέργειας αλλά με ταχεία απόσβεση αυτής, να μη σέρνει μέχρι να σβήσει ο ήλιος.

Ένα γράφημα που σου δείχνει τυπικά το Ρυθμό μείωσης της ενέργειας της άμεσης (RT 60 ή 30 σε μικρούς χώρους) σου δείχνει και εμμέσως πλην σαφώς το gain (loudness όπως θες πες το) του χώρου στο στεντι στεϊτ.
Δηλαδή, δε μπορεί να είναι "ζωντανός" ένας χώρος με RT στο 0,1" είναι πασιφανές. Δεν θα έχει κανένα ουσιαστικό gain από το χώρο.
Θα ομοιάζει με το να παίζεις σε ανοιχτό χώρο.
Ένα σπιτάκι από λεπτά ξύλινα τοιχώματα, κάτι τέτοιο είναι. Εκεί θα μετρήσεις RT στα μπάσα μηδενικό. Νο gain. Μόνο άμεση.
Η έμμεση σβήνει αμέσως, δεν υπάρχει.
Σπεκτρο για σεμινάριο.

Τα πολλαπλά σαμπ, μειώνουν το gain του χώρου, αυξάνουν το ποσοστό της άμεσης στο λόγο άμεσης/έμμεσης.
Πώς φαίνεται ότι μειώνουν το gain του χώρου; Από το RT (και το σπεκτρο). Σβήνει γρήγορα.

Μου φαίνεται σα να προσπαθείς όλο και πιο έντονα ... να βάλεις σκουλαρίκι.

 

[costas EAR]

Μου φαίνεται σα να προσπαθείς όλο και πιο έντονα ... να βάλεις σκουλαρίκι.

Που τέτοια τύχη.

Γιου Κεντ τιτς Νιού τρικς.
Βέρι Ολντ ντογκς.

 

[thva]

Δική μου τακτική είναι είτε να υποβαθμίζω τη στάθμη σε πλευρικές ανακλάσεις όποτε η χωροταξία είναι στενή είτε να καθυστερούσε στο πεδίο του χρόνου - εφόσον οι διαστάσεις χώρου θα το επέτρεπαν - οποιαδήποτε πρώτη ανάκλαση.

Ναι ευχαριστώ Bhutia, απλώς εξέταζα περισσότερο και μόνο σαν σκέψη κάτι "ανορθόδοξες" απόψεις που διαβάζω αυτό τον καιρό, αλλά απο κάποιον έμπειρο στην ακουστική.

======

Εάν σε οικιακό χώρο αυξήοσυμε επίτηδες το RT (στο φάσμα > 700 - 1000 Hz) πιστεύεις ότι η σκηνή (όργανα, τραγουδιστές) θα πάνε πιό πίσω στο βάθος ; και αντίστοιχα όταν θα το μειώσουμε θα έρχονται μπροστά ;

 

[christos77]

Μα πως το έχεις αντιληφθεί, αφού εσύ είσαι ο στραβός.

Μην βρίσεις .... μην βρίσεις, για να γελάσει ο Κος Χρήστος το έγραψα, δεν μπορεί όλο και κάτι θα του είπες και εσύ.

Γκαβοκουφογουρουνο ειναι

 

[Bhutia]

Ναι ευχαριστώ Bhutia, απλώς εξέταζα περισσότερο και μόνο σαν σκέψη κάτι "ανορθόδοξες" απόψεις που διαβάζω αυτό τον καιρό, αλλά απο κάποιον έμπειρο στην ακουστική.

======

Εάν σε οικιακό χώρο αυξήοσυμε επίτηδες το RT (στο φάσμα > 700 - 1000 Hz) πιστεύεις ότι η σκηνή (όργανα, τραγουδιστές) θα πάνε πιό πίσω στο βάθος ; και αντίστοιχα όταν θα την μειώσουμε θα έρχονται μπροστά ;

Αυτό που έχω διαπιστώσει ο ίδιος είναι ότι όσο ανέρχονται οι τιμές RT με την απόσταση ακρόασης να μένει εννοείται σταθερή η στερεοφωνική απεικόνιση με την ανάλυση γίνονται πιο συγκεχυμένα όποια και να είναι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ανάλογα με τις ιδιότητες του ηχείου, τα συνοδά ηλεκτρονικά και την τοποθέτηση ως προς τοιχωματικά όρια. Αντιθέτως με την κάθοδο των RT αναδεικνύονται περισσότερο οι εγγενείς ιδιότητες ηχείων και λοιπών συσκευών.

 

[christos77]

Δόκιμη λύση θα ήταν η εγκατάσταση διαχυτών για διατήρηση της ενέργειας και παράλληλα εκτροπή και διαχωρισμό της προερχόμενης από πρώτες ανακλάσεις τόσο σε πολλαπλές διευθύνσεις αλλά και στο πεδίο του χρόνου άμα χρησιμοποιούνταν διατάξεις τύπου Schroeder.

 

[editor]

Ως γνωστον δεν υπαρχει ενιαια αντιμετωπιση για τις πρωτες ανακλασεις
"Sean Olive and Toole are really in love with side reflections, but of course this is a
listening room and not a control room" Απο το Gearspace.com

Ας δουμε τι λεει ...ο Amir .
"It is not every day that we get to like some distortion and save money not trying to eliminate it! "

Και πιο αναλυτικα
"Listening Tests
This is all fine in theory but how does it work in practice? There is good news and bad news. The bad news is that little of it will likely make sense to you! The good news is that for a change, distortion will become our friend and not the enemy.

First let’s dispense with a myth. In home listening spaces, a reflection is not an echo. Yes, the sound is bouncing and then arriving at our ear. But due to a phenomenon known as the “Haas” effect, what we hear is that the reflection “fuses” with the direct sound and will be heard as a “single event.” For an echo to occur you need to have reflection paths that are longer than 30 feet typically which likely is not going to be the case in even large listening spaces at home. So don’t think there is an issue here due to what you may hear in much larger public spaces where distinct echoes can be indeed be a problem. It is not here.

So if we don’t hear reflections as echoes how do we hear them? The answer to that depends on direction of the reflection. Let’s focus for now on the so called first reflection points on the side walls where “common wisdom” says should be eliminated. Experiments conducted by Dr. Toole and Olive show that such reflections, when perceptible, serve to widen the apparent source of the sound (i.e. no longer just coming out of a small speaker). Turns out this is a preferred outcome and one that human listeners in controlled settings indicate as being a good thing! There simply is more realism to an image of sound that extends past the speakers and better mimics our everyday experiences in reflection-rich environments. You probably are still scratching your head wondering how what I just said can be true. So let me quote some sections of Dr. Toole’s AES paper and book in this regard:

“Most reflections arrive from directions different from the direct sound, and perceptions vary considerably. Two ears and a brain have advantages over a microphone and an analyzer. The fact that the perceived spectrum is the result of a central (brain) summation of the slightly different spectra at the two ears attenuates the potential coloration from lateral reflections significantly [34]. If there are many reflections, from many directions, the coloration may disappear altogether [35], a conclusion to which we can all attest through our experiences listening in the elaborate comb filters called concert halls. Blauert summarizes: “Clearly, then, the auditory system possesses the ability, in binaural hearing, to disregard certain linear distortions of the ear input signals in forming the timbre of the auditory event.”

“It was in this room [Dr. Toole’s Reference IEC room at National Research Council] that experience was gained in understanding the role of first reflections from the side walls. The drapes were on tracks, permitting them to easily be brought forward toward the listening area so listeners could compare impressions with natural and attenuated lateral reflections (see Figures 4.10a and 8.8). In stereo listening, the effect would be considered by most as being subtle, but to the extent that there was a preference in terms of sound and imaging quality, the votes favored having the side walls left in a reflective state. In mono listening, the voting definitely favored having the side walls reflective."

"See the discussions in Chapter 8, and Figures 8.1 and 8.2, which show that attenuating first reflections seriously compromises the diffusivity of the sound field and the sense of ASW/image broadening. One of the problems with both music and movies is that sounds that in real life occupy substantial space—multiple musicians or crowds of people, for example—end up being delivered through a single loudspeaker—a tiny, highly localizable source. The precision of the localization is the problem. Most of what we hear in movies and television is monophonic, delivered by the center channel, so a certain amount of locally added room sound may be beneficial; this is definitely a case where a personal opinion is permitted."

Expanding on the last sentence, there is indeed a subset of people who are sensitive to comb filtering and hence strive to eliminate them. A prime example is recording engineers. Since they are able to electrically generate comb filtering they have learned what it sounds like and hence have well above average ability to hear them. And at any rate, the process of mixing and creating music requires being able to detect small changes to the parameters in that work. Both of these factors explain their preference for absorption of reflections. Such characteristics are not shared for the most part by the general public or audiophile community who aims at enjoyment of music. So be careful in following “what the PROs do” when it comes to room acoustics. You are unlikely to fit in that group.

As further evidence here, Clark in 1983 set out to test to create four different scenarios that involved comb filters:

1. Using two speakers playing a mono signal. The second speaker’s sound combines with the first creating comb filtering.

2. A reflector held vertically to the right of the listener and in between him and the speaker. While the distance there was shorter than typical wall reflection, the reflection nevertheless creates comb filtering just the same.

3. Same as #2 but the reflector held horizontally.

4. Creating the comb filter electronically by delaying the signal and combining it with itself. This is the same thing I did in my earlier simulation.

The important factor is that Clark made sure that the amplitude of the reflection (simulated or otherwise) was kept constant in all four scenarios. On the surface one would expect the effect to be similar because the reflection levels were the same. Yet the results were anything but!

In scenario #1, the addition of a second speaker was considered to have “moderate and pleasing effect.“ This, despite the fact that comb filtering was generated as a result of the second speaker. Clearly the listeners liked the effect more than they were concerned with any frequency response variations.

Scenario #2 was stated as having “very small effect.” What looked awful on a frequency response measurement was barely noticed. Turning the reflector horizontal did make it a bit more noticeable (for this reason you should absorb floor reflections with thick carpeting/pad). But still, in the grand scheme of things, it did not have the same magnitude effect as scenario #1.

The most surprising was scenario #4 where the outcome was “greatly degrading effect.” Let me repeat: the same distortion created electronically and sent out of the speaker was a very negative thing. The reason is that when comb filtering is created that way, we don’t get the nice benefit of the image widening, or the psychoacoustic factors that reduced its severity. This is how Clark concludes the paper:

“Two speaker mono was considered superior to the one speaker, one path mono. A reflection from a vertical surface was barely audible but a horizontal reflector was more audible. An electronic delay comb filter was highly audible and annoying.”

He goes on to emphasize how misleading measurements in both time and frequency domains can be in determining the audible effects:

• A comb filter response can be preferred over flat [frequency response].
• More lateral sound than a single speaker provides can be preferred.
• Response notches are almost inaudible if the notches are filled in by reflections within 10 ms.
• Response notches are annoying if not filled in by reflections.
• Vertical (wall) reflection notches were subtly audible.
• Horizontal (desk) reflection notches are more audible.
• Time responses can look the same and sound different.
• Frequency responses can look the same and sound different.
• A single test mic hinders getting directional information relevant to audibility.

Considering how long ago this test was done and how simple it is, isn't remarkable that we still cling to conclusions completely counter to this research?

Conclusion
So what seemed like an open and shut case of eliminating wall reflections due to anomalies in frequency response of the room becomes much more complex when one considers how we hear sounds in our home listening spaces. It shatters “gut feelings” one might have about the problem and solution thereof. I don’t know about you but I am fascinated by all of this. It is not every day that we get to like some distortion and save money not trying to eliminate it! So complexity and deep understanding of the science does have its virtues.

References
"Sound Reproduction: The Acoustics and Psychoacoustics of Loudspeakers and Rooms,"Dr. Floyd Toole, 2008 [book]
“The Detection of Reflections in Typical Rooms, ”Olive, Sean E., Toole, Floyd E., AES Convention: 85 (November 1988)
“A Computer Model of Binaural Localization for Stereo-Imaging Measurement, ”Macpherson, Ewan A., AES Convention: 87 (October 1989)
“Measuring Audible Effects of Time Delays in Listening Rooms, ”Clark, David, AES Convention: 74 (October 1983)

 

[costas EAR]

Έχει μαλλιασει η γλώσσα μας να λέμε τα ανωτέρω...

Άμα διάβαζαν όλοι τα βασικά (Sound Reproduction: The Acoustics and Psychoacoustics of Loudspeakers and Rooms) θα φορούσα σκουλαρίκι επιτόπου..

 

[Bhutia]

Ως γνωστον δεν υπαρχει ενιαια αντιμετωπιση για τις πρωτες ανακλασεις
"Sean Olive and Toole are really in love with side reflections, but of course this is a
listening room and not a control room" Απο το Gearspace.com
...

Πρέπει βεβαίως εφόσον παρουσιάζεις το κείμενο να μας δείξεις περαιτέρω σε ποιο βαθμό θα το έχεις ο ίδιος εμπεδώσει...

Ας λάβουμε κάποια ενδεικτικά σημεία...
In scenario #1, the addition of a second speaker was considered to have “moderate and pleasing effect.“ This, despite the fact that comb filtering was generated as a result of the second speaker. Clearly the listeners liked the effect more than they were concerned with any frequency response variations.

Μήπως το ανωτέρω αποτελεί ένδειξη για το πόσο πιο απολαυστική θα ήταν η ακροαματική απόδοση με περαιτέρω πρόσθεση ηχειακών πηγών όπως γίνεται σε πολυκαναλικά setup ;

First let’s dispense with a myth. In home listening spaces, a reflection is not an echo. Yes, the sound is bouncing and then arriving at our ear. But due to a phenomenon known as the “Haas” effect, what we hear is that the reflection “fuses” with the direct sound and will be heard as a “single event.” For an echo to occur you need to have reflection paths that are longer than 30 feet typically which likely is not going to be the case in even large listening spaces at home. So don’t think there is an issue here due to what you may hear in much larger public spaces where distinct echoes can be indeed be a problem. It is not here.

Μήπως η προβλεπόμενη από τα ευρήματα του Haas σύντηξη άμεσης με ανακλώμενη ενέργεια ενισχύει την αντίληψη χρωματισμού σε περίπτωση όπου η ενέργεια από την πρώτη ανάκλαση θα είχε αρκετά διαφοροποιημένο φασματικό περιεχόμενο είτε λόγω σύστασης της επιφάνειας όπου θα ανακλάται είτε λόγω... ανωμαλίας στην off-axis εκπομπή δεδομένου ηχείου;

(ας μην εμπλέκονταν για λόγους απλούστευσης και οι περιπτώσεις όπου έχουμε πολύ διαφορετικές αποστάσεις ή σύσταση τοιχωμάτων γύρω από τα επιμέρους ηχεία...)

“Most reflections arrive from directions different from the direct sound, and perceptions vary considerably. Two ears and a brain have advantages over a microphone and an analyzer. The fact that the perceived spectrum is the result of a central (brain) summation of the slightly different spectra at the two ears attenuates the potential coloration from lateral reflections significantly [34]. If there are many reflections, from many directions, the coloration may disappear altogether [35], a conclusion to which we can all attest through our experiences listening in the elaborate comb filters called concert halls. Blauert summarizes: “Clearly, then, the auditory system possesses the ability, in binaural hearing, to disregard certain linear distortions of the ear input signals in forming the timbre of the auditory event.”

Μήπως το υπογραμμισμένο περιγράφει την Αρχή Λειτουργίας σε διαχυτικές διατάξεις ;

Κι ένα γενικότερο ερώτημα, ποιος ο συσχετισμός της επίδρασης αποκλειστικά των πρώιμων ανακλάσεων με την επίδραση της ενέργειας από το πεδίο αντήχησης ;

 

[thva]

Ως γνωστον δεν υπαρχει ενιαια αντιμετωπιση για τις πρωτες ανακλασεις
"Sean Olive and Toole are really in love with side reflections, but of course this is a
listening room and not a control room" Απο το Gearspace.com .........

Το θέμα (πρόβλημα) όμως σε αυτά είναι ότι o Toole εξετάζει (λάνθασμένα) τις ανακλάσεις (τις πλαινές κυρίως γιατί αυτές κάνουν την μεγαλύτερη επίπτωση) μόνο ως μεμονωμένες ανακλάσεις και όχι σαν ένα σύνολο ενέργειας ανακλάσεων που αυτή είναι υπευθυνη και για το clarity και για το localization και για το loudness και φθάνει στην θέση των ακροατών. Πάντως αυτά δεν ισχύουν στην ακουστική μεγάλων αιθουσών και δεν σχεδιάζονται έτσι συνήθως. Διαχέουν τις ανακλάσεις κα τις απορροφούν με απορροφητικές διαστάσεις στο δάπεδο μάλιστα κιόλας (οι καλύτερες αίθουσες) μπροστά απο την ορχήστρα (Boston Hall) μην αφήνοντας τες να προχωρήσουν μαζί με το front wave στην αίθουσα. ¨Ολα βέβαια με ρυθμό και βαθμό ελεγχόμενο. Οι μικροί χώροι δεν έχουν εξερευνηθεί αρκετά πάντως και μπορεί να έχει δίκιο. Σε όσους χώρους μουσικής βλέπουμε να αφήνονται untreated οι πλαινές ανακλάσεις μπορεί να την γλυτώνει κάποιος εαν η αίθουσα είναι μόνο για μουσική αλλά όταν είναι όπερα, το αποτέλεσμα δεν είναι καλό. Ανάλογα και την γεωμετρία της αίθουσας βέβαια. Οσο πιο μακρόστενη παραλληλογραμμη τόσο τα φαινόμενα χειρότερα. Δηλαδη όπερα, μικρά σύνολα -κουαρτέτα, κάποια θέατρα παλιά, chamber music.

 

[Decembered]

Squid Game

... ταυτοχρονως, στο ιδιο συμπαν, ειχα πεσει πανω σε Κορεατες εκεινη την ωρα και σκεφτηκα και εγω "...αμ' εδω τι κανουμε... Squid Game 2?"
-> για την Κορεα, βεβαια ειχα πει "αλλοι Κορεα, και αλλοι ουτε στο κουρεα"

 

[Σταύρος Λαγκαδιανός]

Έχει μαλλιασει η γλώσσα μας να λέμε τα ανωτέρω...

Άμα διάβαζαν όλοι τα βασικά (Sound Reproduction: The Acoustics and Psychoacoustics of Loudspeakers and Rooms) θα φορούσα σκουλαρίκι επιτόπου..

Σκουλαρίκι. Σιγά τα ωά. Κοτσίδα θέλω να δω.

 

[Decembered]

Σταυρο, πχιο πιθανο απο το να διαβασουν ολοι το εν λογω βιβλιο.

 

[wizzy]

Ποια κοτσίδα; Μοσχαρίσια κοπή σε well done θα έτρωγε, εάν διάβαζαν όλοι το βιβλίο.

 

[Δημητρης 777]

Θα διαβάσω το βιβλίο αν φτιάξει την παραδοσιακή καράφλα, την παντελονάτη..

Τώρα είναι απλά.. mainstream

Ακολουθούν παραδείγματα..

Spoiler

 

[Decembered]

....οταν λεμε comb filtering...δε λεμε αυτο (αυτο ειναι filtering comb ).

 

[Ν.Κ.]

υπαρχει πλεον λυση και για τους δικαναλους λατρεις της μουσικης που θελουν να ερχονται απο πισω μονον οι ανακλασεις του δωματιου τους.
Δεν κανω πλακα ,μιλαω πολυ σοβαρα.
Αυτο που χρειαζεται κανεις ειναι εναν πολυκαναλο ενισχυτη νεας γενιας ειτε της ντενον ειτε της μαραντζ που διαθετει το νεο σοφτγουερ και κανει πλεον δυνατη την χρηση του απμιξερ της Auro 3D για ακροαση δικαναλου υλικου με την χρηση 4 μονον ηχειων και μαλιστα μπροστα
Μια διαταξη 2.1.2 με 2 ηχεια υψους και ενα σαμπακι. μουρλια. Το κεντρικο ειναι προαιρετικο

οπως λεει και ο τυπας στο 4Κ Filme
,,An important and long-needed step that Auro should have taken years ago. Because no matter how much you believe in a concept, in the end you have to bow to the established standards and the demands of the market, otherwise the company will go under.,,

Ενα τετοιο σεταπ θα προτεινα ανεπιφυλακτα και στον @Bhutia ...για αρχη φυσικα

 

[gonis]

υπαρχει πλεον λυση και για τους δικαναλους λατρεις της μουσικης που θελουν να ερχονται απο πισω μονον οι ανακλασεις του δωματιου τους.
Δεν κανω πλακα ,μιλαω πολυ σοβαρα.
Αυτο που χρειαζεται κανεις ειναι εναν πολυκαναλο ενισχυτη νεας γενιας ειτε της ντενον ειτε της μαραντζ που διαθετει το νεο σοφτγουερ και κανει πλεον δυνατη την χρηση του απμιξερ της Auro 3D για ακροαση δικαναλου υλικου με την χρηση 4 μονον ηχειων και μαλιστα μπροστα
Μια διαταξη 2.1.2 με 2 ηχεια υψους και ενα σαμπακι. μουρλια. Το κεντρικο ειναι προαιρετικο
View attachment 284563

οπως λεει και ο τυπας στο 4Κ Filme
,,An important and long-needed step that Auro should have taken years ago. Because no matter how much you believe in a concept, in the end you have to bow to the established standards and the demands of the market, otherwise the company will go under.,,

Ενα τετοιο σεταπ θα προτεινα ανεπιφυλακτα και στον @Bhutia ...για αρχη φυσικα

Κάπως ετσι;

Τρέχω κωτσοβολο για μαραντζ

 

[Petros_Dalipis]

Δοκιμάζεις τα μικρά;