Ποδήλατο

[bretsos]

Το τεράστιο πρόβλημα που αντιμετωπίζω είναι με τη κλίση της σέλας, επειδή είναι με carbon rails δεν μπορώ να τη σφιξω κάργα ώστε να γίνει μπετό, όταν λέμε όμως ότι μεταβάλλεται εννοώ για 1/10 της στροφής της πλωριάς ή της πρυμνιάς βίδας ρύθμισης.
Συνήθως αυτό μου συμβαίνει σε μεγάλες αναβάσεις όπου τα βάτ είναι υψηλά και η θέση επαφής με τα οπίσθια σε συγκεκριμένο σημείο της σέλας.
Αυτό το ελάχιστο που θα αλλάξει η κλίση με εκνευρίζει αφάνταστα...

 

[Sotos65]

Ναι, τέτοιες αλλαγές στη σέλα, είναι πιο εύκολα αντιληπτές, λίγο πάνω ή λίγο κάτω από οσο πρέπει, χάλια η αίσθηση.

 

[costas EAR]

Ο Εαρ αντίθετα δεν πιστεύει στα αυτιά, μόνο στις μετρήσεις.

Όχι ακριβώς..

Ξεκινάμε πάντα με μετρήσεις, αλλά την μια και μοναδική τελική πινελιά ισορροπίας, θα τη δώσει υποχρεωτικά και αδιαμφισβήτητα, το ένα και μοναδικό, το κυρίαρχο, το αφεντικό, το απαιτητικό αφτί.

Πάντα. Χωρίς εξαιρέσεις.

Η λάθος προσέγγιση, είναι να παιδεύεις εαυτόν με οδηγό μόνον το αυτί. Δουλειά δε γίνεται έτσι, αποδεδειγμένα.

Δουλειά γίνεται μόνον με μεθοδικότητα και μετρήσεις, με αντικειμενικά κριτήρια και δεδομένα.

Το αφτί είναι το "κερασάκι" στην τούρτα, όχι η τούρτα.

Ομοίως στο ποδήλατο.
Πάντα ο χρήστης θα δώσει την τελική πινελιά.
Η βάση όμως, είναι αντικειμενική υπόθεση.
Ακόμα και σε μεγάλους αγώνες, οι κορυφαίοι ποδηλάτες φαίνεται να έχουν ίδια ποδήλατα, αλλά όχι, ο καθένας έχει δώσει την δικιά του τελική πινελιά. Το κερασάκι.

Με δυό λόγια, ακόμα και με ποδήλατο αν θέλεις να ασχοληθείς, πρέπει να γίνεις @costas EAR και να κυκλοφορείς με το λέιζερ αν χείρας μη σου ξεφύγει χιλιοστό από τη θέση του κάθε εξαρτήματος!

Έτσι είναι.

Όλα τα χόμπι, όσο εμβαθύνεις στη γνώση που τα θεμελιώνουν, είναι εξόχως απαιτητικά.

Το ερώτημα είναι πόσο "σοβαρός" (ή πωρωμένος) χομπίστας είσαι (ή θέλεις να γίνεις) εσύ, και αν τελικά σε ενδιαφέρει να εμβαθύνεις τόσο, ώστε να δεις πόσο βαθειά πάει η rabbit hole.

Σε κάθε περίπτωση, ο γενικός πληθυσμός θεωρεί βλαμμένους όσους έχουν εμβαθύνει τόσο πολύ σε οποιοδήποτε χόμπι (ή τομέα της ζωής), και καλώς ή κακώς, η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου, έχει πάντα δίκιο, άλλωστε αυτή βγάζει και κυβέρνηση.

 

[bretsos]

Ναι, τέτοιες αλλαγές στη σέλα, είναι πιο εύκολα αντιληπτές, λίγο πάνω ή λίγο κάτω από οσο πρέπει, χάλια η αίσθηση.

Η αλήθεια είναι πως από τα Νm σύσφιξης που γράφει ο κατασκευαστής το σημείο θραύσης είναι αρκετά παραπάν για τα carbon rails , δεν το ρισκάρω όμως γιατί άμα σε σπάσει η σέλα και ανάλογα σε τι φάση θα σε βρει, φλερτάρεις με τουμπίδι φαντασμαγορικό

 

[thva]

Όχι ακριβώς..

Ξεκινάμε πάντα με μετρήσεις, αλλά την μια και μοναδική τελική πινελιά ισορροπίας, θα τη δώσει υποχρεωτικά και αδιαμφισβήτητα, το ένα και μοναδικό, το κυρίαρχο, το αφεντικό, το απαιτητικό αφτί.

Πάντα. Χωρίς εξαιρέσεις.

Η λάθος προσέγγιση, είναι να παιδεύεις εαυτόν με οδηγό μόνον το αυτί. Δουλειά δε γίνεται έτσι, αποδεδειγμένα.

Δουλειά γίνεται μόνον με μεθοδικότητα και μετρήσεις, με αντικειμενικά κριτήρια και δεδομένα.

Το αφτί είναι το "κερασάκι" στην τούρτα, όχι η τούρτα.

Ομοίως στο ποδήλατο.
Πάντα ο χρήστης θα δώσει την τελική πινελιά.
Η βάση όμως, είναι αντικειμενική υπόθεση.
Ακόμα και σε μεγάλους αγώνες, οι κορυφαίοι ποδηλάτες φαίνεται να έχουν ίδια ποδήλατα, αλλά όχι, ο καθένας έχει δώσει την δικιά του τελική πινελιά. Το κερασάκι.


Έτσι είναι.

Όλα τα χόμπι, όσο εμβαθύνεις στη γνώση που τα θεμελιώνουν, είναι εξόχως απαιτητικά.

Το ερώτημα είναι πόσο "σοβαρός" (ή πωρωμένος) χομπίστας είσαι (ή θέλεις να γίνεις) εσύ, και αν τελικά σε ενδιαφέρει να εμβαθύνεις τόσο, ώστε να δεις πόσο βαθειά πάει η rabbit hole.

Σε κάθε περίπτωση, ο γενικός πληθυσμός θεωρεί βλαμμένους όσους έχουν εμβαθύνει τόσο πολύ σε οποιοδήποτε χόμπι (ή τομέα της ζωής), και καλώς ή κακώς, η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου, έχει πάντα δίκιο, άλλωστε αυτή βγάζει και κυβέρνηση.

Μου αρέσει που απαντάς σοβαρά.

Και πάψε να γράφεις αφτί.

Η λέξη είναι αυτί. Αυτό μάθαμε αυτό θα γράφουμε και ας είναι λάθος.

¨Ετσι το έμαθες και εσύ πουρό , άντε να είσαι 1- 2 πόσα χρόνια μικρότερος. Πάψε λοιπόν να το γράφεις αφτί για να φαίνεται δήθεν ότι είσαι νεότερος.

Δεν είσαι και πολύ καλά, φαντάζομαι το ξέρς

Γιατί βρε το λές αυτό ; Επειδή είμαι αυθεντικός και έχεις συνηθίσει σε μούρες και σοβαροφανείς που νομίζουν ότι κατέχουν το αλάθητο του Πάπα όταν μιλάνε ;

 

[Sotos65]

Αυτί ή αφτί, τραίνο ή τρένο;

Μάθαμε και πολυτονικό κάποτε, με οξείες, περισπωμένες, δασείες, ψιλές... (υπογεγραμμένες όχι, αυτές τις είχαν φάει νωρίτερα).

 

[bretsos]

@thva άμα συνεχίσεις έτσι βλέπω να μας ανοίγουν δικό μας θέμα

 

[costas EAR]

Μου αρέσει που απαντάς σοβαρά.

Μου αρέσει που νομίζεις ότι απαντάω σοβαρά.

Σου'χω ξαναπεί, όλα αυτά είναι εντελώς αστεία ρε, μηδενικής αξίας. Ασήμαντα χομπι αποκλειστικά και μόνον για 5-6 βλαμμένους. Τώρα πίνω το κρασάκι μου, και ιδέαν δεν έχεις τι γέλιο ρίχνω με τα ποστ αυτά.

Κάτσε να γυρίσω το δίσκο απ'την άλλη πλευρά τώρα, τελείωσε το άσμα..

 

[bretsos]

Αυτί ή αφτί, τραίνο ή τρένο;

Ζλάπι ή ζουλάπι?
Μοσχάρι ή μουσκάρι?

 

[Sotos65]

Σεξπιρ ή Σαίξπηρ;

Μουσχάρι (με χ)

 

[thva]

Σεξπιρ ή Σαίξπηρ;

Μουσχάρι (με χ)

Λες και το κάνουν επίτηδες βρε συ. Ότι μας είχαν μάθει εμάς το αλλάξανε.

Μιλάμε δεν ξέρω τι να γράψω.

 

[bretsos]

Σεξπιρ ή Σαίξπηρ;

Επειδή είμαι τέρμα δυσλεκτικό με κάνει το πρώτο, είναι όμως λάθος.

 

[Sotos65]

Λες και το κάνουν επίτηδες βρε συ. Ότι μας είχαν μάθει εμάς το αλλάξανε.

Μιλάμε δεν ξέρω τι να γράψω.

Άσε την ορθογραφία γενικότερα, μάθαμε καταλήξεις κλίσεων ρημάτων σε η και μας βγήκε σε ει μετά (κι ούτε θυμάμαι τι άλλο)

Επειδή είμαι τέρμα δυσλεκτικό με κάνει το πρώτο, είναι όμως λάθος.

Μη δίνεις σημασία, όλα παίζουν, όλες οι εκδοχές!

μουσκάρι - Ancient Greek (LSJ)

μοσχάρι και μοσκάρι, το (ΑΜ μοσχάριον, Μ και μοσχάρι και μοσχάριν και μουσχάρι και μουσχάριον και μοσκάρι και μουσκάρι)1. νεογνό αγελάδας, μικρός μόσχος, μοσχαράκι2

lsj.gr

 

[thva]

Επειδή είμαι τέρμα δυσλεκτικό με κάνει το πρώτο, είναι όμως λάθος.

Εγω όποιο θεωρώ λάθος και το κοιτάω στο google απο λεξικά νεοελληνικης γλώσσας κλπ ... είναι σωστό τώρα.

 

[costas EAR]

Μοσχάρι ή μουσκάρι?

Τσάκισα που λες σκέτες 2 μοσχαρίσχιες μπριζολάρες, 1 κιλό το πακέτο, πολύ πολύ μπαγιάτικες (κάνα μήνα τις σβάρνιζα), νομίζω Αργεντινής ήταν (δε θυμάμαι, ειλικρινά), λουκούμια λέμε, μιντιουμ το ψήσιμο, ίσα ίσα να είναι κρατσανιστό επιφανειακά το λίπος, που έλιωνε στο στόμα κι έβγαζε γλύκα.

Θα το ξεπλύνω καλά το στόμα όμως, με κόκκινο δυνατό κρασάκι, γουλιά και συχώριο.

Για πες για τη σέλα τώρα, φοβάσαι κοτζαμάν αντρακλας να τη σφίξεις ωρέ;

 

[Sotos65]

Φοβάται μην του μείνει το παλουκόσελο μόνο... εκεί που βάζει 2000 βατ ισχύ και τα δίνει όλα!

 

[Faidros Barlas]

Όχι ακριβώς..

Ξεκινάμε πάντα με μετρήσεις, αλλά την μια και μοναδική τελική πινελιά ισορροπίας, θα τη δώσει υποχρεωτικά και αδιαμφισβήτητα, το ένα και μοναδικό, το κυρίαρχο, το αφεντικό, το απαιτητικό αφτί.

Πάντα. Χωρίς εξαιρέσεις.

Η λάθος προσέγγιση, είναι να παιδεύεις εαυτόν με οδηγό μόνον το αυτί. Δουλειά δε γίνεται έτσι, αποδεδειγμένα.

Δουλειά γίνεται μόνον με μεθοδικότητα και μετρήσεις, με αντικειμενικά κριτήρια και δεδομένα.

Το αφτί είναι το "κερασάκι" στην τούρτα, όχι η τούρτα.

Ομοίως στο ποδήλατο.
Πάντα ο χρήστης θα δώσει την τελική πινελιά.
Η βάση όμως, είναι αντικειμενική υπόθεση.
Ακόμα και σε μεγάλους αγώνες, οι κορυφαίοι ποδηλάτες φαίνεται να έχουν ίδια ποδήλατα, αλλά όχι, ο καθένας έχει δώσει την δικιά του τελική πινελιά. Το κερασάκι.


Έτσι είναι.

Όλα τα χόμπι, όσο εμβαθύνεις στη γνώση που τα θεμελιώνουν, είναι εξόχως απαιτητικά.

Το ερώτημα είναι πόσο "σοβαρός" (ή πωρωμένος) χομπίστας είσαι (ή θέλεις να γίνεις) εσύ, και αν τελικά σε ενδιαφέρει να εμβαθύνεις τόσο, ώστε να δεις πόσο βαθειά πάει η rabbit hole.

Σε κάθε περίπτωση, ο γενικός πληθυσμός θεωρεί βλαμμένους όσους έχουν εμβαθύνει τόσο πολύ σε οποιοδήποτε χόμπι (ή τομέα της ζωής), και καλώς ή κακώς, η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου, έχει πάντα δίκιο, άλλωστε αυτή βγάζει και κυβέρνηση.

Καλά τα λες γέροντα, αλλά προσωπικά θα ήμουν επιφυλακτικός στο να υποβαθμίσω συλλήβδην τη σημασία του "αυτιού" (εδώ με την έννοια ενός προσωπικού ακουστικού/αισθητικού κριτηρίου) που αποκτάται με πολλά χρόνια εμπειρίας και τριβής με ένα αντικείμενο. Η ανθρωπότητα πορεύτηκε για χιλιάδες χρόνια διαμέσου εμπειρικής μάλλον παρά αυστηρά επιστημονικής γνώσης και η έλλειψη οργάνων παραγωγής αυστηρών μετρήσεων δεν εμπόδισε μεγάλους θαλασσοπόρους να διαπλεύσουν επιτυχώς τρικυμιώδεις θάλασσες και σοφούς στρατηλάτες να προελάσουν σε εχθρικό έδαφος χωρίς τη συνδρομή της μετεωρολογίας και δορυφορικών εικόνων ακριβείας σχετικά με τις κινήσεις του αντιπάλου στρατεύματος.

Στον δε χώρο της ηχοληψίας, είναι γενικά παραδεκτό ότι χωρίς το προσωπικό γούστο και την αισθητική έκαστου ηχολήπτη/παραγωγού (που έρχεται και δένει βέβαια με το όραμα του μουσικού ή του συγκροτήματος*), τα μηχανήματα ακριβείας και το "πείραγμα" συχνοτικών περιοχών μέσω των εξελιγμένων λογισμικών που προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία δεν αποδίδουν αισθητικά άρτιο αποτέλεσμα από μόνα τους. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι θα έπρεπε να πετάξουμε στον κάλαθο των αχρήστων τις σύγχρονες δυνατότητες που μας προσφέρονται, αλλά δεν είναι δα και πανάκεια, ενώ ενίοτε περισσότερο εγκλωβίζουν παρά απελευθερώνουν.

*Π.χ. το Unknown Pleasures των Joy Division, για να πάρουμε μόνο ένα από αναρίθμητα παραδείγματα, είναι εν πολλοίς προϊόν στούντιο και manipulation από τον μηχανικό ήχου τους και πολύ δύσκολα μπορεί να αποδοθεί λάιβ ως ήχος - η ίδια η μπάντα λάιβ τότε έβγαζε έναν πολύ πιο ξερό, πεζό πανκ ήχο παρά αυτό το σκοτεινό, βορβορώδες, γεμάτο ηχητικά εφέ "τοπίο" που έβγαζαν στον δίσκο.

Κατά τα άλλα, έχεις ασφαλώς δίκαιο για το πως βλέπει η πλειοψηφία τον πορωμένο χομπίστα. Εγώ πάλι, σε όλα μου είμαι ένας dilettante, με ενδιαφέρουν λίγο πολύ όλα τα ζητήματα αλλά δεν εμβαθύνω ιδιαίτερα, με το που αρχίσει να γίνεται το πράγμα πιο απαιτητικό το παρατάω!

 

[bretsos]

Εγω όποιο θεωρώ λάθος και το κοιτάω στο google απο λεξικά νεοελληνικης γλώσσας κλπ ... είναι σωστό τώρα.

Εμένα μου τη σπάει ο άλλος που όταν μιλάει βάζει μέσα στο λόγο και αγγλικές λέξεις, το κάνουν και εδώ πολλοί στο γραπτό λόγο, το συναντάς συνέχεια βλέποντας tv.
Όποιος μου μιλάει έτσι πετώντας στα ξεκούδουνα αγγλικές λέξεις με εκνευρίζει και με πιάνει το βλάχικο, τον αρχίζω στα βλάχικα βρισίδια και στρώνει χαρακτήρα.

 

[thva]

Καλά τα λες γέροντα, αλλά προσωπικά θα ήμουν επιφυλακτικός στο να υποβαθμίσω συλλήβδην τη σημασία του "αυτιού" (εδώ με την έννοια ενός προσωπικού ακουστικού/αισθητικού) κριτηρίου που αποκτάται με πολλά χρόνια εμπειρίας και τριβής με ένα αντικείμενο. Η ανθρωπότητα πορεύτηκε για εκατοντάδες χρόνια διαμέσου εμπειρικής μάλλον παρά αυστηρά επιστημονικής γνώσης και η έλλειψη οργάνων παραγωγής αυστηρών μετρήσεων δεν εμπόδισε μεγάλους θαλασσοπόρους να διαπλεύσουν επιτυχώς τρικυμιώδεις θάλασσες και σοφούς στρατηλάτες να προελάσουν σε εχθρικό έδαφος χωρίς τη συνδρομή της μετεωρολογίας και δορυφορικών εικόνων ακριβείας σχετικά με τις κινήσεις του αντιπάλου στρατεύματος.

Στον δε χώρο της ηχοληψίας, είναι γενικά παραδεκτό ότι χωρίς το προσωπικό γούστο και την αισθητική έκαστου ηχολήπτη/παραγωγού (που έρχεται και δένει βέβαια με το όραμα του μουσικού ή του συγκροτήματος*), τα μηχανήματα ακριβείας και το "πείραγμα" συχνοτικών περιοχών μέσω των εξελιγμένων λογισμικών που προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία δεν αποδίδουν αισθητικά άρτιο αποτέλεσμα από μόνα τους. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι θα έπρεπε να πετάξουμε στον κάλαθο των αχρήστων τις σύγχρονες δυνατότητες που μας προσφέρονται, αλλά δεν είναι δα και πανάκεια, ενώ ενίοτε περισσότερο εγκλωβίζουν παρά απελευθερώνουν.

*Π.χ. το Unknown Pleasures των Joy Division, για να πάρουμε μόνο ένα από αναρίθμητα παραδείγματα, είναι εν πολλοίς προϊόν στούντιο και manipulation από τον μηχανικό ήχου τους και πολύ δύσκολα μπορεί να αποδοθεί λάιβ ως ήχος - η ίδια η μπάντα λάιβ τότε έβγαζε έναν πολύ πιο ξερό, πεζό πανκ ήχο παρά αυτό το σκοτεινό, βορβορώδες, γεμάτο ηχητικά εφέ "τοπίο" που έβγαζαν στον δίσκο.

Κατά τα άλλα, έχεις ασφαλώς δίκαιο για το πως βλέπει η πλειοψηφία τον πορωμένο χομπίστα. Εγώ πάλι, σε όλα μου είμαι ένας dilettante, με ενδιαφέρουν λίγο πολύ όλα τα ζητήματα αλλά δεν εμβαθύνω ιδιαίτερα, με το που αρχίσει να γίνεται το πράγμα πιο απαιτητικό το παρατάω!

Ποιός είναι πάλι αυτός ο Joy αλλά και ο Division ; Ποδηλάτες ;

Οι Garbage να δείς τι αναγκάστηκε να κάνει ο Μπούτς για να μπορέσουν να βγάλουν τον ίδιο ήχο ζωντανά. Όλο το στούντιο στην σκηνή πήγε.

 

[Sotos65]

Μια χαρούμενη μεραρχία είναι... κάτι χαζά