Ηχοσύστημα και ένταση στάθμης ακρόασης

[SUDOKU]

Re: Απάντηση: Re: Ηχοσύστημα και ένταση στάθμης ακρόασης

Μμμμ ναι... Ποια είναι η σωστή ονομασία του;

Θέλω να γράφω απλά και κατανοητά...

Αναφέρομαι λοιπόν στα early reflections... στον δευτερεύοντα ήχο που γράφω παραπάνω και είναι ο μόνος που μπορεί να επηρρεάζει το άκουσμα ανάλογα με το χώρο και τη θέση ακρόασης...

Aντήχηση είναι τελείως διαφορετικό πράγμα... είναι τα διαδοχικά 'ping pong' του αρχικού ήχου στις ανακλώμενες επιφάνειες μέχρι να σβήσει... Αυτό το effect επηρρεάζει ελάχιστα το άκουσμα γιατί αποσβένεται τάχιστα και ακόμα καλύπτεται από τον επόμενο direct δυνατότερο ήχο...

 

[Costas Coyias]

Απάντηση: Ηχοσύστημα και ένταση στάθμης ακρόασης

1,2,3,4,5,6,7,8...

 

[Costas Coyias]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Ηχοσύστημα και ένταση στάθμης ακρόασης

Μετά αναρωτιέμαι γιατί έχει χάσει τα μαλλιά του ο "σουηδός"...

 

[costas EAR]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Ηχοσύστημα και ένταση στάθμης ακρόασης

Μετά αναρωτιέμαι γιατί έχει χάσει τα μαλλιά του ο "σουηδός"...

ο ποιος;

 

[costas EAR]

Απάντηση: Ηχοσύστημα και ένταση στάθμης ακρόασης

Ξέρω γιατί δε γράφει. (Όπως στο είπα πριν). Αισθάνεται σα να κοιτάζει το χάος ένα πράμα και να πρέπει να το σκουπίσει, να το σφουγγαρίσει και να του απλώσει και παρκετίνη για να γλιστράει.

Κουράζεται με τη σκέψη και μόνο του να ξεκινήσει. Πες του να ξεκινήσει από μια άκρη. (Μη του πεις ότι δεν έχει άκρη το χάος....)

Α, πες του να'χει μαζί του και κανα ipod. Μετά μουσικής, είναι πάντα ευκολότερα: (είμεθα δια τα πανηγύρια)

 

[Valve Audio Acoustics]

Απάντηση: Ηχοσύστημα και ένταση στάθμης ακρόασης

η κοτα εκανε το αυγο; η το αυγο την κοτα;


κοτα = χωρος
αυγο= αμεσως παραγομενος ηχος του συστηματος!!

db = o oγκος του αυγου σε συναρτηση με το φαρδος του κ@λου της κοτας!!:116:

 

[Kostas Kefalas]

Απάντηση: Ηχοσύστημα και ένταση στάθμης ακρόασης

Δηλαδή, το πόσο δυνατά φτιάχτηκε κάτι για να το ακούτε το καθορίζει ο μηχανικός, το πόσο δυνατά επιτρέπεται να ακούτε το καθορίζει η γυναίκα σας, και το πόσο δυνατά και για πόσο χρονικό διάστημα πρέπει να ακούτε το καθορίζει ο γιατρός. Εσείς εκτελείτε εντολές, πάει και τελείωσε! :114:

:403:

 

[Bhutia]

Απάντηση: Ηχοσύστημα και ένταση στάθμης ακρόασης

bhutia θα στο πω στα ισα (ισα για πατησα)
εισαι μεγαλος σπεκουλαδορος, αντιεξουσιαστης του λανθανων ηχου , του νησιου λανθαροτε, μην πω και φουερταβεντουρα , λομπαδορος ολκης , σπερνεις διχονoιες στις συνειδησεις και στα κουρασμενα μυαλα
φυτευεις ιδεες σε δυσκινητα εγκεφαλικα κυταρα
με αποτελεσμα μελη του χωρου να γινονται πειραματοζωα της δικης σου τροικας
εισαι δηλαδη ενα πραμα σαν το ΔΝΤ διαταυρωμενο με τον σχιζοφρενη με τα καταλογακια.
Εισαι ο κεφαλας του διαστρεβλωμενου ηχου
καλα ειχες εξαφανιστει και μας ειχες αφησει στην hσυχια μας
αμαν πχια

Όπως θ'απαντούσε και ο μελετητής Δρ. Ιάσων Σύστριγγλος στον φανατικό χομπίστα των παρελκομένων Οδυσσέα Μπιχλιμπίδη:"Γράψε και άλλα,αλλά και γράψε γιά να (μ)'έχεις συνέχεια εδώ...":126:

 

[Bhutia]

Απάντηση: Re: Ηχοσύστημα και ένταση στάθμης ακρόασης

Αποκλείεται. Δεν σε πιστεύω.
p.s. Όσο ωραία τα λες,τόσο απαίσια τα γράφεις. Δεν πειράζει όμως. Σε ευχαριστούμε και πάλι...

Χαίρομαι επειδή δίχως να το επιδιώκω σφόδρα,καταλήγω ν'αντικατοπτρίζω την...πραγματικότητα.:126:

Ας επανέλθουμε επι τη ευκαιρία σ'ένα από τα εισαγωγικά κεφάλαια της ΄΄Ανατομίας Ακουστικής Χώρων΄΄:

Η ανάκλαση των ηχητικών κυμάτων στις διάφορες επιφάνειες οδηγεί στα φαινομενα της Ηχούς και της Αντήχησης.Η Αντήχηση παίζει κυρίαρχο ρόλο στην ακουστική συμπεριφορά των συνηθέστερων οικιακών χώρων ακρόασης(των οποίων οι επιμέρους διαστάσεις-μήκος/πλάτος/ύψος- δεν υπερβαίνουν το νοητό όριο των 8,5 περίπου μέτρων).Το δεδομένο όριο σχετίζεται με το γεγονός ότι η επίδραση του εκάστοτε ηχητικού ερεθίσματος στην ακουστική μας αντίληψη διαρκεί περί τα 40 χιλιοστά του δευτερολέπτου.Εφόσον ένας ήχος προερχόμενος από ανάκλαση εισέλθει στο ακουστικό μας σύστημα εντός του προαναφερθέντος χρόνου από την έφοδο του πρωτογενούς ερεθίσματος,τότε ο ακροατής αντιλαμβάνεται αυτό ως επιμηκυσμένο(αντί ν'ακούσει ξεχωριστό ερέθισμα από ανάκλαση).Η υποδοχή από το ακουστικό μας σύστημα πολλαπλών ανακλάσεων(οι οποίες ν'απέχουν μεταξύ τους κατά χρονικό διάστημα μικρότερο των 50 χιλιοστών του δευτερολέπτου) από τα τοιχώματα και την οροφή του χώρου προξενεί ως εκ τούτου αντηχήσεις-παρατάσεις του εκάστοτε πρωτογενούς ερεθίσματος.Με βάση ότι η ταχύτητα των ηχητικών κυμάτων στον αέρα είναι περίπου 343μέτρα ανά δευτερόλεπτο σε συνθήκες δωματίου(θερμοκρασία 20 βαθμών Κελσίου και πίεση 1Atm),γιά να διατρέξει ένας ήχος όλο το μήκος 8 μέτρων του υποθετικού χώρου και ακολούθως να επιστρέφει ώστε να προκύπτει αντήχηση,απαιτείται χρόνος μικρότερος των 50 msec:χρόνος=απόσταση/ταχύτητα=2*8,5m/343m/sec=17/343=~0,050 sec

http://en.wikipedia.org/wiki/File:Re...ion_effect.ogg
Mε την πάροδο του χρόνου από την πρωτογενή εκπομπή του ηχητικού κύματος,σε δεδομένο σημείο εντός του χώρου θα καταφθάνουν απανωτές ανακλάσεις με συνολική ενέργεια που βαίνει συνήθως μειούμενη με σταθερό ρυθμό,αφού αυτές θα διανύουν όλο και μεγαλύτερες αποστάσεις στο χώρο υφιστάμενες μεταξύ των διαδοχικών επιφανειών.Οι διαδοχικές προσπτώσεις προκαλούν και διαδοχικές απορροφήσεις ηχητικής ενέργειας.Η διαδικασία διαρκεί μέχρι τη στιγμή που το ηχητικό κύμα θα έχει μετατραπεί ουσιαστικά σε άλλες μορφές ενέργειας οπότε δε θα γίνεται αντιληπτό ως ηχητικό ερέθισμα.Ο χρόνος που απαιτείται γιά την ολοκλήρωση του συγκεκριμένου κύκλου ανακλάσεων εξαρτάται από δύο παράγοντες:το ποσοστό απορρόφησης που υφίσταται το κύμα όταν συναντά τις επιφάνειες και από τις διαστάσεις του χώρου,μιά και όσο μεγαλύτερος είναι αυτός τόσο αργότερα τα ηχητικά κύματα θα συναντούν την εκάστοτε απορροφητική επιφάνεια,οπότε τείνει να παραταθεί ο κύκλος.

Αντήχηση(reverberation) λοιπόν αποκαλείται το συνολικό αποτέλεσμα των ανακλάσεων του ηχητικού κύματος εντός ενός χώρου.Τούτη δεν εξασθενίζει ακαριαία,αλλά το πλάτος της μειώνεται σταδιακά μετά το πέρας της μηχανικής διέγερσης που παράγει τον ήχο.Απουσία αντήχησης δίνει αντίληψη φτωχού ηχοχρωματικού πλούτου κι έλλειψης ΄΄ζωντάνιας΄΄ του ηχητικού γεγονότος στο συγκεκριμένο χώρο.Από την άλλη πλευρά,όταν οι τιμές της δεν είναι υπολογισμένες κι εντός ορθά καθορισμένων ορίων ανάλογα με τη χρήση του εκάστοτε χώρου,δύναται να μειωθεί ο σηματοθορυβικός λόγος του πρωτογενούς ηχητικού ερεθίσματος,προκαλώντας επίσης ασάφειες στη συχνοτική αντίληψη(kαταληπτότητα,χροιά),τη χωρική τοποθέτηση των πηγών ήχου(απτών εφόσον πρόκειται γιά ζωντανό μουσικό γεγονός και εικονικών στην περίπτωση ηχοσυστήματος) καθώς και την ικανότητα νοητικής συγκέντρωσης των ακροατών στο μουσικό ή λεκτικό γεγονός.Η ανάκλαση των ηχητικών κυμάτων οδηγεί επίσης στο φαινόμενο που καλείται ΄΄Ηχώ΄΄(Εcho).Διακρίνεται από την Αντήχηση στο ότι η Ηχώ εμφανίζεται όταν το ανακλώμενο ηχητικό κύμα φτάνει στο αυτί σε χρόνο άνω των 50 χιλιοστών δευτερολέπτου μετά το πρωτογενές ερέθισμα.Όταν ο χρόνος που μεσολαβεί μεταξύ των δύο κυμάτων είναι μεγαλύτερος αυτού του ορίου,τότε η αίσθηση του πρώτου κύματος θα έχει περατωθεί.Σε τούτη την περίπτωση,η άφιξη του δεύτερου κύματος θα γίνει αντιληπτή ως δεύτερος ξεχωριστός ήχος(Ηχώ) αντί γιά παράταση του πρώτου.Κατ'επέκταση βέβαια,ως ΄΄Ηχώ΄΄ αντιλαμβανόμαστε επίσης και οποιοδήποτε ανακλασθέν ηχητικό κύμα με συνολικό μήκος διαδρομής τουλάχιστον 17 μέτρα μεγαλύτερο από εκείνη του άμεσου ηχητικού κύματος(κατευθείαν από την πηγή στον ακροατή).

Το ηχητικό κύμα διασπείρεται προς όλες τις κατευθύνσεις.Μετά την πρωτογενή εκπομπή,μεσολαβεί ένα χρονικό διάστημα μερικών χιλιοστών του δευτερολέπτου(περίοδος ΄΄προϋστέρησης΄΄-predelay).Κατόπιν η πρώτη σκληρή επιφάνεια πάνω στην οποία πέφτει προς την εκάστοτε κατεύθυνση,θ'ανακλάσει το μεγαλύτερο ποσοστό ηχητικής ενέργειας του κύματος πίσω στο χώρο σε πορεία εύρεσης της πλησιέστερης επόμενης σκληρής επιφανείας,ώστε ν'ανακλαστεί εκ νέου.Η πρωταρχική ομάδα ανακλάσεων καλείται ΄΄πρώιμες ανακλάσεις΄΄.Η υφή των ανακλαστικών επιφανειών και ο συντελεστής απορρόφησης που τις διακρίνει,καθορίζουν τις ακουστικές ιδιότητες των πρώιμων ανακλάσεων.Διανύοντας τα πολλαπλά κύματα κάμποσες φορές τις διαστάσεις του δεδομένου χώρου(με την ταχύτητα του ήχου στον αέρα της αίθουσας) και με την ενέργειά τους να διαχέεται εντός του πεδίου,προκύπτει μιά πλημμυρίδα αποτελούμενη από αυτά καθώς έρχονται πλέον από πολλαπλές κατευθύνσεις.Το δεύτερο στάδιο λοιπόν συνίσταται στην ανάπτυξη του πεδίου αντήχησης...

 

[Bhutia]

Απάντηση: Καμμένοι στο...διάστημα

Και ας διασταυρώσουμε τα μηνύματα #218-219-249 μ'ένα άρθρο που τα γράφει...λιγότερο ΄΄απαίσια΄΄:126::

...μια ανάκλαση η οποία συμβαίνει σε διακριτό χρόνο (θεωρούμε ότι κάποια στιγμή ο ήχος διακόπτεται) και επάνω σε μια πεπερασμένη διαδρομή ευθύγραμμης διάδοσης. Ωστόσο, στη μουσική και στους πραγματικούς χώρους αυτό δεν υπάρχει: Τα ηχητικά κύματα εξελίσσονται διαρκώς, και ο ακροατής γίνεται αποδέκτης άπειρων ανακλάσεων οι οποίες μπορεί να προέρχονται μέσα από εξαιρετικά σύνθετες διαδρομές μέσα στο χώρο. Είναι επομένως λογικό να μιλάμε για πεδίο ανακλάσεων και όχι για ανακλάσεις “σκέτο”. Πώς ακριβώς σχηματίζεται ένα τέτοιο πεδίο; Στην πραγματικότητα, με δεδομένη μια πηγή στον χώρο μας, το ηχητικό πεδίο μέσα στο οποίο βρίσκεται ο ακροατής μεταβάλλεται ανάλογα με την απόστασή του από την συγκεκριμένη πηγή και με τρόπο που εμμέσως καθορίζεται από τον χώρο. Σε πολύ μικρή απόσταση από το ηχείο, βρίσκεται το “εγγύς πεδίο” (near field). Πρόκειται για μια περιοχή η οποία καθορίζεται από το ίδιο το ηχείο (η ακτίνα της είναι περίπου ίση με την μεγαλύτερη διάσταση της πηγής) και δεν ισχύει η παραδοχή μας ότι ο ήχος διαδίδεται ομοιότροπα και με σφαιρικά κύματα. Επειδή, ακριβώς, η ακτίνα του εγγύς πεδίου σχετίζεται με τις φυσικές διαστάσεις της πηγής και ένα ηχείο έχει συνήθως δύο ή περισσότερα μεγάφωνα, δεν είναι καθόλου καλή ιδέα να ακούμε κάτω από συνθήκες near field. Φυσικά, η ύπαρξη near field monitors θέτει ένα ερώτημα... Στην πραγματικότητα, αυτό που οι επαγγελματίες και οι audiophiles ονομάζουν near field είναι το “ελεύθερο πεδίο” (free field ή direct field). Το πεδίο αυτό εκτείνεται μετά το “εγγύς” και για μια απόσταση η οποία συμβατικά καθορίζεται με βάση τον όγκο του χώρου και το RT60:

με το V να μετράται σε m3 και το RT60 σε sec. Το r ονομάζεται και κρίσιμη απόσταση (critical distance, room distance). Σε αποστάσεις μικρότερες του r, ισχύουν τα γνωστά περί του ηχητικού πεδίου: Η διάδοση γίνεται σε σφαιρικά κύματα και ισχύει ο νόμος του αντιστρόφου τετραγώνου, δηλαδή η στάθμη μειώνεται κατά 6dB ανά διπλασιασμό της απόστασής μας από την πηγή. Επίσης εδώ δεν υπάρχουν ανακλάσεις ή για να είμαστε ακριβείς, η στάθμη των ανακλάσεων είναι πολύ μικρότερη από την στάθμη του άμεσου ήχου (ή λόγος του εξ ανακλάσεων πεδίου προς το άμεσο πεδίο είναι πολύ μικρός) και μπορούμε να τις αγνοήσουμε στην πράξη. Η κρίσιμη απόσταση, καθορίζει μια περιοχή του χώρου όπου το άμεσο πεδίο και το εξ ανακλάσεων πεδίο είναι ίσα (ως προς την στάθμη). Σε αποστάσεις μεγαλύτερες της κρίσιμης βρίσκεται το πεδίο αντήχησης (reverberant field ή far field). Εδώ επικρατούν οι ανακλάσεις του χώρου, δεν ισχύει ο νόμος του αντιστρόφου τετραγώνου και ο χαρακτήρας του ήχου καθορίζεται από το είδος και την μορφή των ανακλάσεων αυτών.

Τι σημαίνουν όλα αυτά στην πράξη; Ότι σε κάθε χώρο, με δεδομένα τα ηχεία τα οποία βρίσκονται τοποθετημένα, σε συγκεκριμένες θέσεις οι επιλογές μας ως προς το τί θα ακούσουμε είναι καθορισμένες: Το μέγεθος των ηχείων, οι δρόμοι τους και η θέση των μεγαφώνων τους καθορίζουν το -απαγορευτικό- near field του οποίου το πέρας σε συνδυασμό με την κρίσιμη απόσταση καθορίζουν μια περιοχή όπου ο ακροατής δεν θα δεχτεί έντονες ανακλάσεις και ο ήχος καθορίζεται κυρίως από την ανηχοϊκή απόκριση του ηχείου. Ωστόσο, μη φανταστείτε ότι το free field είναι κάτι ιδιαίτερα ρεαλιστικό: Για ένα δωμάτιο IEC 60268-13, με αντήχηση 500mS η κρίσιμη απόσταση δηλαδή το σημείο όπου το ελεύθερο πεδίο “τελειώνει” είναι μόλις 80 εκατοστά του μέτρου! Αν ο χώρος γίνει οριακά νεκρός κατά EBU (δηλαδή το RT60 πέσει στα 200mS) η απόσταση αυτή γίνεται 1.3 μέτρα. Μιλάμε, δηλαδή για πραγματικά “κοντινές” ακροάσεις!

Σε ένα κλασικό στήσιμο όπου τα ηχεία απέχουν 2 μέτρα μεταξύ τους και από τον ακροατή και θέλουμε ο χρόνος αντήχησης να παραμείνει στα 500mS, οι διαστάσεις του χώρου που χρειαζόμαστε για να επιτύχουμε ακροάσεις free field είναι (περίπου) 12.0x19.0x2.7m...

Με βάση τα παραπάνω, είναι προφανές ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ακροάσεων γίνεται λίγο ή περισσότερο μέσα στο πεδίο αντήχησης του χώρου. Αυτό σημαίνει πώς ό,τι αποκομίζει ο ακροατής είναι ένας συνδυασμός άμεσου και ανακλώμενου ήχου, οπότε τίθεται το θέμα: Πόσο ρόλο παίζει το φάσμα των ανακλάσεων στο τελικό αποτέλεσμα. Μελέτες έχουν δείξει ότι τα θετικά στοιχεία που προσφέρουν οι -ειδικά οι πρώιμες- ανακλάσεις και αναφέρθηκαν στην αρχή αυτής της ενότητας, διατηρούνται μόνο όταν ο ανακλώμενος ήχος έχει το ίδιο φάσμα με τον αρχικό. Σε αντίθετη περίπτωση, υπάρχει κίνδυνος οι ανακλάσεις να εκλαμβάνονται ως διαφορετικά γεγονότα οπότε -για παράδειγμα- το φαινόμενο Haas δεν λειτουργεί.

Αυτό, φέρνει στην επιφάνεια ένα σύνηθες πρόβλημα: Αν αποφασίσουμε να “ρυθμίσουμε” την ηχητική συμπεριφορά του χώρου με κάποια υλικά, θα πρέπει να εξασφαλίσουμε ότι η απορρόφηση ή η διάχυση που εισάγουν είναι η ίδια για όλες τις συχνότητες, η τουλάχιστον για τις συχνότητες που μας ενδιαφέρουν στην περιοχή “D”. Αν αυτό δεν συμβαίνει, η συμπεριφορά τους θα είναι συμπεριφορά φίλτρου και οι ανακλάσεις θα αποκτήσουν διαφορετικό φάσμα από τον αρχικό ήχο. Αυτός είναι και ο λόγος που η τοποθέτηση ενός οποιουδήποτε, τυχαίου, χαλιού δεν “φτιάχνει” πάντοτε τον ήχο σε έναν χώρο: Το δάπεδο μπροστά από τα ηχεία είναι η αιτία μιας πολύ πρώιμης ανάκλασης (ίσως και της πρώτης) και αν το φάσμα της δεν είναι πλήρες δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από όσα λύνει. Το υλικό που θα χρησιμοποιηθεί εκεί, θα πρέπει να δημιουργεί -κυριολεκτικά- μια ακουστική οπή, να απορροφά δηλαδή πλήρως το κύμα ή έναν άψογο διαχυτή, να το διαχέει δηλαδή προς όλες τις κατευθύνσεις.

Τέλος, το γεγονός ότι οι ανακλάσεις δημιουργούνται και από την εκπομπή του ηχείου εκτός άξονα βάζουν στην εξίσωση και την πολική απόκριση του ηχείου αυτού. Η πολική απόκριση ενός ηχείου είναι μια μέτρηση που δείχνει τον τρόπο με τον οποίο μεταβάλλεται η απόκριση συχνότητάς του σε συνάρτηση με την γωνία μέτρησης (ως προς τον ακουστικό άξονα). Ηχεία με καλή πολική απόκριση είναι ηχεία τα οποία εκπέμπουν με τον ίδιο τρόπο προς ένα μεγάλο εύρος κατευθύνσεων και τηρουμένων όσων ειπώθηκαν για τα υλικά ρύθμισης της ακουστικής, δημιουργούν ένα πεδίο ανακλάσεων με φάσμα παρόμοιο της αρχικής, επί του άξονα, εκπομπής. Αυτό, με την σειρά του, σημαίνει ότι ο ακροατής μπορεί να κάτσει μακρυά τους, δηλαδή πέρα από την κρίσιμη απόσταση και μέσα στο πεδίο αντήχησης και να αναμένει τα θετικά στοιχεία που οι ανακλάσεις προσφέρουν. Αντιθέτως, ένα κατευθυντικό ηχείο, δηλαδή ένα ηχείο του οποίου η απόκριση συχνότητας διαφοροποιήται αισθητά με την γωνία, δεν δημιουργεί ένα καλό πεδίο ανακλάσεων και θα πρέπει να ακούγεται στην περιοχή του ελεύθερου πεδίου ή όσο πιο “ρηχά” στην περιοχή του πεδίου αντήχησης (δηλαδή κοντά στην κρίσιμη απόσταση).

Συνοψίζοντας, οι ανακλάσεις δεν είναι ένα αρνητικό στοιχείο του χώρου ακρόασης αφού το ακουστικό μας σύστημα είναι προσαρμοσμένο στην ύπαρξή τους και μπορεί να εξάγει σημαντικές πληροφορίες από την παρουσία τους. Στην πράξη, δεν μιλάμε για ανακλάσεις αλλά για πεδίο ανακλάσεων το οποίο μεταβάλλεται ανάλογα με την απόσταση από την πηγή και με τα χαρακτηριστικά του χώρου. Η θέση μας σε σχέση με τα ηχεία υπαγορεύεται από το πόσο θέλουμε οι ανακλάσεις να συμμετέχουν στο ακουστικό ερέθισμα, αλλά και από τις ιδιότητες του ηχείου...

 

[Bhutia]

Απάντηση: Ηχοσύστημα και ένταση στάθμης ακρόασης

Και από τη στιγμή που έγινε αναφορά σε Αρχές της ακουστικής επικάλυψης,ας ανατρέξουμε σε σχετικά κεφάλαια από τη ΄΄Λειτουργία της Ακοής΄΄

http://www.avsite.gr/vb/showthread....4%E7%F2-%E1%EA%EF%DE%F2&p=1009481#post1009481

Υφίστανται επομένως διαφορετικοί τύποι επικαλυπτικής δράσης που διακρίνονται από ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κι εγείρουν διαφορετικά ζητούμενα όσον αφορά την προσαρμογή προς την ανθρώπινη ακουστική αντίληψη.

Μολονότι η διακριτική ικανότητα του αυτιού στο πεδίο της συχνότητας είναι εξαιρετικά οξεία υπό συνθήκες σημάτων σταθερής κατάστασης-υποδηλώνοντας κατ'αυτόν τον τρόπο φτωχότερη επίδοση στο πεδίο του χρόνου,τα χαρακτηριστικά συχνοτικής κατάτμησης του ακουστικού μας συστήματος είναι στη φύση τους προσαρμοζόμενα στο εκπεμπόμενο σήμα.Παραδείγματος χάριν,η διακριτότητα της αντίληψης μεταβατικών στο πεδίο του χρόνου δύναται να είναι της τάξης των λίγων χιλιοστών δευτερολέπτου,δηλαδή πολύ συντομώτερη της κατάλληλης γιά φίλτρα τα οποία μοντελοποιούν την ανάλυση του φάσματος από το ακουστικό μας σύστημα υπό συνθήκες σημάτων σταθερής κατάστασης.Εάν η χρονική απόκριση μιάς εφηρμοσμένης αλληλουχίας φίλτρων διέλευσης ζώνης είναι αρκετά παρατεταμένη,αυτό θα προκαλέσει διάδοση εσφαλμένων σημάτων σε μεγαλύτερο χρονικό εύρος απ'ότι είναι επιθυμητό.Γι αυτό το λόγο,η υλοποίηση των συγκεκριμένων διατάξεων συνεπάγεται κάποιον συμβιβασμό μεταξύ των δύο αυτών αντικρουόμενων επιδιώξεων.Όπως και στην περίπτωση των συχνοτικών χαρακτηριστικών ακουστικής επικάλυψης υπό συνθήκες σημάτων σταθερής κατάστασης,η μη ταυτόχρονη επικάλυψη διακρίνεται από μία βασική ασυμμετρία:η επικαλυπτική συνιστώσα ενός σήματος ασκεί τη δράση της σε σημαντικά μεγαλύτερο βαθμό στις μικρές συνιστώσες οι οποίες εκπέμπονται αμέσως ύστερα(εμπρόσθια επικάλυψη) σε σύγκριση με την εκπομπή των ιδίων ακριβώς πριν την εμφάνιση του επικαλυπτή (οπίσθια επικάλυψη).Σφάλματα κωδικοποίησης ή θόρυβος που εμφανίζονται πριν από το τμήμα του σήματος που τα προκαλεί,αποκαλούνται ΄΄πρόωρος θόρυβος΄΄.Το φαινόμενο οπίσθιας επικάλυψης παραμένει ισχυρό γιά περίπου 4 χιλιοστά δευτερολέπτου κι εξαφανίζεται γιά χρονικούς διαχωρισμούς δεκάδων χιλιοστών,ενώ το φαινόμενο εμπρόσθιας επικάλυψης έχει περίπου δεκαπλάσια διάρκεια στο πεδίο του χρόνου.Τα διακριτικά χαρακτηριστικά της αλληλουχίας φίλτρων που εφαρμόζονται γιά τη συμπίεση ρυθμού δεδομένων επί μουσικών σημάτων θα έφειλαν να μεγιστοποιήσουν το φαινόμενο επικάλυψης τόσο στο πεδίο της συχνότητας όσο και σ'εκείνο του χρόνου,επιτρέποντας έτσι στο ακουστικό σύστημα ν'ανεχθεί το μέγιστο δυνατό σφάλμα που θα προκαλούσε η συμπίεση.Από τη στιγμή που ένα μεταβατικό συμβάν δύναται να εμφανιστεί σε οποιοδήποτε σημείο εντός της ωφέλιμης χρονικής απόκρισης συγκεκριμένης αλληλουχίας φίλτρων,δημιουργείται η απαίτηση γιά διατάξεις των οποίων το όριο χρονικής ευκρίνειας θα ήταν κατώτερο των 4 χιλιοστών δευτερολέπτου.Η ανάγκη γιά αυστηρό εντοπισμό στο πεδίο της συχνότητας γιά σφάλματα κωδικοποίησης επί σημάτων σταθερής κατάστασης αντιπαρατίθεται με την απαίτηση γιά αυστηρό εντοπισμό στο πεδίο του χρόνου επί δυναμικών αντιθέσεων.

Η πλέον αποτελεσματική μέθοδος αντιμετώπισης αυτού του ζητήματος,περιλαμβάνει την υλοποίηση μιάς συστοιχίας φίλτρων των οποίων τα χαρακτηριστικά διαφοροποιούνται κατά το πέρασμα από συνθήκες σταθερής κατάστασης σε συνθήκες μεταβατικών.Αυτό επιτυγχάνεται μεταβάλλοντας την αναλογία ευκρίνειας στα πεδία χρόνου-συχνότητας σε συνάρτηση με το περιεχόμενο του κωδικοποιούμενου σήματος...

http://books.google.gr/books?id=cqY...teady state signals masking acoustics&f=false

 

[costas EAR]

Απάντηση: Re: Ηχοσύστημα και ένταση στάθμης ακρόασης

Αν και ο μπούτχιας με έσωσε από το πολύ γράψιμο, θα ήθελα να προσθέσω μερικά - ελάχιστα πραγματάκια.

Σε έναν χώρο ακρόασης ενός ηχητικού συστήματος, ο ήχος που ακούει ο ακροατής αποτελείται από...

1) τον άμεσα ακτινοβολούμενο ήχο και
2) τον ανακλώμενο ήχο

ο άμεσα ακτινοβολούμενος ήχος(πρωταρχικός), είναι εκείνος που φτάνει στο αυτί κατευθείαν από την πηγή(ηχεία)...

ο ανακλώμενος ήχος είναι ο εκείνος που φτάνει στο αυτί, αφού ανακλάται στις διάφορες επιφάνειες του χώρου(τοίχοι, οροφή, κλπ.) Καμιά φορά λανθασμένα αναφέρεται ως αντήχηση......

Όχι, δε λέγεται "λανθασμένα" αντήχηση.

Νομίζω πως η "Φυσική" είναι μία και μοναδική, τουλάχιστον για αυτό το σύμπαν, δε ξέρω για κάποιο άλλο τι γίνεται.

Στην φυσική λοιπόν, ο ορισμός της αντήχησης, είναι ο εξής:

http://el.wiktionary.org/wiki/αντήχηση
"Ως αντήχηση ορίζεται το συνολικό ηχητικό αποτέλεσμα των ανακλάσεων του ήχου σε ένα χώρο, όταν η απόσταση των επιφανειών ανάκλασης είναι μικρότερη από αυτή που θα προκαλούσε ηχώ (17 m)"

Εξήγησε αναλυτικά ο μπούτχιας τα όρια αυτά, από που ξεκινάει η "ηχώ", το έκο.

Το "17 m" του άνωθεν ορισμού, βγαίνει από τη γνώση των 50 msec (0.05 sec) που χρειάζονται για να μπορεί να διακρίνει το αφτί μας δυό διαφορετικούς ήχους, (αλλιώς ακούει μόνο ένα ήχο), αλλά και από την παραδοχή των εξής περιβαλλοντικών συνθηκών: θερμοκρασία περιβάλλοντος 20 βαθμών κελσίου και ατμοσφαιρική πίεσης 1 ατμόσφαιρας, όπου η ταχύτητα του ήχου είναι 343 m/sec (0,05 sec * 343 = 17.15 m). Αν θέλετε να είστε πιο "ακριβείς", πρέπει να γνωρίζετε για την ταχύτητα του ήχου. Αυτή, ως γνωστό (λέμε τώρα), δεν είναι σταθερή. Εξαρτάται από την πυκνότητα του αέρα, η οποία με τη σειρά της εξαρτάται από το υψόμετρο, τη θερμοκρασία (όπως πολύ πονηρά έγραψε λίγα ποστ πιο πριν ο μπούτχιας), αλλά και την περιεκτικότητα του αέρα σε νερό (υγρασία). Η ταχύτητα που χρησιμοποιούμε, τα γνωστά 331 m/sec, αντιστοιχούν σε θερμοκρασία 0 βαθμών κελσίου. Για κάθε βαθμό κελσίου που αυξάνει, αυξάνει και η ταχύτητα του ήχου κατά 60 cm/sec, οπότε στην χώρα μας, με 27 βαθμούς κελσίου αυτή τη στιγμή, η ταχύτητα του ήχου αυξάνει κατά 16,2 m/sec και από τα 331 πάει στα 347,2 m/sec, οπότε η αντίληψη της ηχούς με αυτή την ταχύτητα είναι 0,05*347,2= 17,36 m. Και δεν έχουμε υπολογίσει την υγρασία. Αλλά βαριέμαι...

Αυτό που γίνεται όμως κατανοητό, είναι καταρχήν πως η διάκριση αντήχησης και ηχούς βασίζεται στην αντιληπτική ικανότητα του αφτιού μας να διακρίνει ξεχωριστούς ήχους, και πουθενά αλλού!

Δεν είναι ούτε θέμα έντασης και εξασθένησης, ούτε άλλο θέμα!

Αν υποθέσουμε πως έχουμε μια τέτοια απαίτηση, δηλαδή "δήθεν" να θέλουμε να ξεχωρίσουμε τους ήχους, (κάτι που είναι απολύτως άχρηστο στον όλο συλλογισμό μας) τότε ναι, πρέπει να βρούμε το "κατώφλι", την "ουδό", και τι κάνουμε; βάζουμε κάτω τα 17,5 μέτρα μήκος και βλέπουμε ότι σε ένα τυπικό δωμάτιο που έχει μήκος μέχρι 3Χ-2=17,5, Χ= 6,5 m και το ηχείο απέχει 1 m από τον πίσω τοίχο και ο ακροατής 1 m από τον αντίθετο τοίχο, η αντήχηση είναι μέχρι 3 διαδρομές του ήχου κατά μήκους του δωματίου μέχρι να ξαναφτάσει στον ακροατή με μόνο 2 ενδιάμεσες αντανακλάσεις σε τοίχους (από τα ηχεία πάει στον πίσω από τον ακροατή ήχο, μετά στον τοίχο πίσω από τα ηχεία και μετά γυρνάει πάνω στον ακροατή) ενώ μετά τις 3 διαδρομές γίνεται ηχώς.

Σπουδαία τα λάχανα, ή σλόου δι έγκς.

Που καταλήγουμε όμως; Καταλήγουμε στο ότι είναι απολύτως λάθος ο προηγούμενος αλλά και κυρίως ο εξής συλλογισμός:

Θέλω να γράφω απλά και κατανοητά...

Αναφέρομαι λοιπόν στα early reflections... στον δευτερεύοντα ήχο που γράφω παραπάνω και είναι ο μόνος που μπορεί να επηρρεάζει το άκουσμα ανάλογα με το χώρο και τη θέση ακρόασης...

Aντήχηση είναι τελείως διαφορετικό πράγμα... είναι τα διαδοχικά 'ping pong' του αρχικού ήχου στις ανακλώμενες επιφάνειες μέχρι να σβήσει...

Καθώς, τα "early reflections" που λες, EINAI η αντήχηση, αυτός είναι ο ορισμός της αντήχησης στην φυσική, και αν δε μάθουμε να μιλάμε με την κοινά παραδεκτή γλώσσα της φυσικής, είναι σα να αρχίζουμε να φτιάχνουμε μια δικιά μας διαστρεβλωμένη φυσική ο καθένας μας, μια άλλη γλώσσα, με την οποία δε μπορεί κανένας να επικοινωνήσει με κανέναν, αλλά είναι και επικίνδυνο να γράφονται αυτά, διότι όσοι δε ξέρουν, θα αρχίσουν από μια εντελώς λάθος "βάση" να μαθαίνουν, και άντε μετά να βγάλουν άκρη με την ...πραγματικότητα!

Αφού λοιπόν ξεκαθαρίσαμε το λάθος του σουντόκου σ'αυτόν καθ'αυτόν τον ορισμό της αντήχησης, το εξαρχής λάθος όλου του συλλογισμού του, πάμε τώρα να ξεκαθαρίσουμε γιατί είναι απολύτως λάθος και όλα τα υπόλοιπα....

Παρά το γεγονός ότι ο ήχος αποτελείται από τον πρωτογενή και τον ανακλώμενο, ο πρωταρχικός ήχος είναι αυτός που καθορίζει την αντιληπτή ένταση και είναι αισθητά πιο δυνατός, επειδή

1) ήχος εξασθενεί ανάλογα με το τετράγωνο της διανυόμενης απόστασης και ο ήχος που ανακλάται ταξιδεύει πολύ μεγαλύτερες αποστάσεις(ανάλογα και με τον χώρο) και

2) ο ήχος είτε απορροφάται εν μέρει είτε διαχέεται... Ως εκ τούτου, ο ήχος που ανακλάται παίζει κανονικά αμελητέο ρόλο στην αντίληψη του πραγματικού επιπέδου της έντασης... έχουμε να κάνουμε δηλαδή με έναν 'αφαιρετικό' η αλλοιώς 'απωλεστικό' κανόνα

Ο πρωταρχικός ήχος και ήχος που ανακλάται είναι ουσιαστικά δύο ξεχωριστοί ήχοι που φθάνουν στον ακροατή με διαφορετικά επίπεδα έντασης... Ένα χαρακτηριστικό της ακρόασης είναι ότι η ένταση των δυο αυτών ήχων δεν γίνεται αντιληπτή ως το άθροισμα των δύο... Οι συνδυασμένοι ήχοι γίνονται αντιληπτοί τόσο δυνατά, όσο η δυνατότερη πηγή απ' αυτές(τις 2 στην περίπτωσή μας) όπου προέρχονται... Ο δυνατότερος δηλαδή ήχος καθορίζει τη φαινομενική ένταση... Ο λιγότερο δυνατός ήχος δεν προσθέτει σημαντικά στην αντίληψη για το επίπεδο έντασης...

και

Aντήχηση είναι τελείως διαφορετικό πράγμα... είναι τα διαδοχικά 'ping pong' του αρχικού ήχου στις ανακλώμενες επιφάνειες μέχρι να σβήσει... Αυτό το effect επηρρεάζει ελάχιστα το άκουσμα γιατί αποσβένεται τάχιστα και ακόμα καλύπτεται από τον επόμενο direct δυνατότερο ήχο...

Τα παραπάνω λοιπόν, είναι εντελώς λάθος διότι:

1. λάθος ορισμός της αντήχησης
2. λάθος ορισμός της εξασθένισης του ήχου (τα έχω ξαναγράψει, μη με βάζετε να τα ξαναγράφω, πλιζ)
3. και κυρίως, λάθος συμπέρασμα, δηλαδή όχι, ο ήχος που με διαδοχικές ανακλάσεις στο χώρο ακρόασης φθάνει στα αυτιά μας, δε παίζει "αμελητέο" ρόλο ούτε στην αντίληψη του συνολικού επίπεδου έντασης, ούτε στην συνολική ακρόαση της μουσικής, καθώς, είτε το θέλετε είτε όχι, το 80% του ήχου που φτάνει στα αφτάκια μας, σε ένα τυπικό χώρο ακρόασης, προέρχεται από τις ανακλάσεις του ήχου στον χώρο αυτό, και ποσώς μας ενδιαφέρει αν είναι ξεκάθαρα "αντήχηση ή ηχώ". Το όριο που είναι φίφτι-φίφτι η ακόαση του άμεσου ήχου της πηγής με τον ανακλώμενο ήχο, βρίσκεται στον ορισμό της νίαρ φίλντ ακρόασης, η οποία έχει ως μόνο στόχο αυτό ακριβώς, δηλαδή να είναι πάνω από 50% ο ήχος που φτάνει στα αφτιά μας προερχόμενος άμεσα από τα ηχεία μας. Πάνω από αυτό το όριο, το 50%, παύει η έννοια και ο ορισμός της νίαρ φίλντ ακρόασης, και είναι ακριβώς αυτό το κρίσιμο όριο, η κρίσιμη απόσταση που ανέλυσε εκτεταμμένα ο μπούτχιας (τιμή κρίσιμης απόστασης), την οποία ανέλυσε σε τέτοιο σημείο και σε τέτοιο βαθμό, εξηγώντας πόσο επηρεάζεται όχι από τα ηχοαπορροφητικά του χώρου αλλά από την σταθερή τιμή του αρ-τι-σίξτι, που από το σημείο αυτό και μετά, οποιαδήποτε εμμονή σε άλλες θεωρήσεις, καταλήγει αναπόφευκτα να ξεφεύγει όχι μόνο από τα όρια της φυσικής του δικού μας σύμπαντος, αλλά να ξεφεύγει γενικά, κατα το γνωστό "έ'εις ξεφύγγγ" του "μήτσουμ".

 

[costas EAR]

Απάντηση: Ηχοσύστημα και ένταση στάθμης ακρόασης

Επιστροφή στο θέμα μας λοιπόν, και στην στάθμη ακρόασης.

Ένα πολύ χρήσιμο λινκ, με αναφορά σε διάφορες ηχητικές στάθμες (25db σε μια ήσυχη βιβλιοθήκη κλπ) αλλά και με ένα πολύ εύκολο "τύπο" υπολογισμού της μέγιστης στάθμης από ένα ηχείο, θα βρείτε εδώ:

http://www.djshop.gr/displayITM1.asp?ITMID=11670&LANG=GR

Φυσικά, θέλει λίγο "κριτική ματιά" σε ότι διαβάζουμε στο ίντερνετ, καθώς και σε αυτό το λινκ έχει λάθη. Ένα λάθος πχ, είναι η απαιτούμενη διαφοροποίηση στάθμης για να έχουμε την αίσθηση "διπλασιασμού" της ηχητικής έντασης. Αυτό, είναι ξεκάθαρα 10db, και για αυτό απαιτείται 8-πλασιασμός της απαιτούμενης ισχύος (με κάθε διπλασιασμό της ισχύος έχουμε αύξηση μόλις κατά 3 db)

 

[costas EAR]

Απάντηση: Re: Ηχοσύστημα και ένταση στάθμης ακρόασης

Είναι προφανές, πως εφόσον μάθει ο καθένας μας 10 βασικά πραγματάκια, θα φτάσει στο σημείο να βλέπει συνεχώς λάθη να αναγράφονται παντού στο διαδίκτυο, γι'αυτό και χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στο τι διαβάζουμε και από που. Επειδή βρήκατε κάτι να αναγράφεται κάπου από κάποιον, δε σημαίνει ντε και καλά πως είναι και σωστό, κρατήστε και μια "πισινή", ψάξτε το...

 

[delamostre]

Απάντηση: Re: Ηχοσύστημα και ένταση στάθμης ακρόασης

"...
1. λάθος ορισμός της αντήχησης
2. λάθος ορισμός της εξασθένισης του ήχου (τα έχω ξαναγράψει, μη με βάζετε να τα ξαναγράφω, πλιζ)
3. και κυρίως, λάθος συμπέρασμα, δηλαδή όχι, ο ήχος που με διαδοχικές ανακλάσεις στο χώρο ακρόασης φθάνει στα αυτιά μας, δε παίζει "αμελητέο" ρόλο ούτε στην αντίληψη του συνολικού επίπεδου έντασης, ούτε στην συνολική ακρόαση της μουσικής, καθώς, είτε το θέλετε είτε όχι, το 80% του ήχου που φτάνει στα αφτάκια μας, σε ένα τυπικό χώρο ακρόασης, προέρχεται από τις ανακλάσεις του ήχου στον χώρο αυτό, και ποσώς μας ενδιαφέρει αν είναι ξεκάθαρα "αντήχηση ή ηχώ". Το όριο που είναι φίφτι-φίφτι η ακόαση του άμεσου ήχου της πηγής με τον ανακλώμενο ήχο, βρίσκεται στον ορισμό της νίαρ φίλντ ακρόασης, η οποία έχει ως μόνο στόχο αυτό ακριβώς, δηλαδή να είναι πάνω από 50% ο ήχος που φτάνει στα αφτιά μας προερχόμενος άμεσα από τα ηχεία μας. Πάνω από αυτό το όριο, το 50%, παύει η έννοια και ο ορισμός της νίαρ φίλντ ακρόασης, και είναι ακριβώς αυτό το κρίσιμο όριο, η κρίσιμη απόσταση που ανέλυσε εκτεταμμένα ο μπούτχιας (τιμή κρίσιμης απόστασης), την οποία ανέλυσε σε τέτοιο σημείο και σε τέτοιο βαθμό, εξηγώντας πόσο επηρεάζεται όχι από τα ηχοαπορροφητικά του χώρου αλλά από την σταθερή τιμή του αρ-τι-σίξτι, που από το σημείο αυτό και μετά, οποιαδήποτε εμμονή σε άλλες θεωρήσεις, καταλήγει αναπόφευκτα να ξεφεύγει όχι μόνο από τα όρια της φυσικής του δικού μας σύμπαντος, αλλά να ξεφεύγει γενικά, κατα το γνωστό "έ'εις ξεφύγγγ" του "μήτσουμ".

Nα συμπληρώσω πως σε αυτήν τη θεωρία στηρίχθηκε και η BOSE, μια εταιρία που ανέπτυξε την τεχνική του ευθύ ανακλώμενου ήχου από το 1964 στο πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης, ο ιδρυτής της Amar G. Bose, μαζί με την ομάδα του...
http://www.bose.com/controller?event=VIEW_STATIC_PAGE_EVENT&url=/learning/directreflecting.jsp

Προχωρώντας μετά από 30 χρόνια σχεδιασμών και έρευνας, εξέλιξε το μοναδικό σύστημα που ακόμη και σήμερα στην τελική του μορφή βοηθάει να καταλήξει ο εγκαταστάτης μαζί με τον τελικό καταναλωτή στις ιδανικές θέσης τοποθέτησης των ηχείων, με γραπτή εγγύηση του ηχητικού αποτελέσματος στην ολοκληρωμένη μορφή της εγκατάστασης:
To Auditioner

Όλα αυτά στηρίχτηκαν καθαρά στη θεωρία του ευθύ ανακλώμενο ήχου (Direct reflecting), που μέχρι και σήμερα είναι "σημαία" της BOSE..:126:

 

[flash]

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Ηχοσύστημα και ένταση στάθμης ακρόασης

Κατσε να ανοιξουμε κανα καινουριο νημα και να δουμε ποιοι ενισχυτες βρυχωνται με βελουδινο ηχο!! και ποιοι οταν φτερνιζεσαι τους φευγουν τα καλωδια με τα κουτια μαζι! Αυτος ο κακομοιρης ο Jo αγορασε τεραστια σαμπ που τα εχει πανω απο τους ενισχυτες για να μην του φευγουν οταν τρωει φασολαδα!!

Αντίθετα, τα 16 λαμπιόνια με απόδοση μόλις 30w κρατάνε στη θέση του το 80κιλο 21ιντσο, χαχα!

Spoiler

 

[Yiannis_B]

Απάντηση: Ηχοσύστημα και ένταση στάθμης ακρόασης

Όπως θ'απαντούσε και ο μελετητής Δρ. Ιάσων Σύστριγγλος στον φανατικό χομπίστα των παρελκομένων Οδυσσέα Μπιχλιμπίδη:"Γράψε και άλλα,αλλά και γράψε γιά να (μ)'έχεις συνέχεια εδώ...":126:

Ναι ..ναι! ...και όπως είπε και ο πατέρας της τριγωνομετρίας Ζούπι Ζιζάνγκο, ο παπαγάλος είναι πουλί...:116:

Bhutia μου θυμίζεις τον Δόκτορα Δρακατώρ!...

.......προχώρα να την σώσουμε την Λιλιπούπολη..εεεεε...το forum! :140:

 

[Yiannis_B]

Απάντηση: Ηχοσύστημα και ένταση στάθμης ακρόασης

Και εσένα Κωστή κοίτα μην σε στείλουν οι διαχειριστές στην Όφις Σόφη για εκπαίδευση στους καλούς τρόπους.....:103:

 

[SUDOKU]

Re: Απάντηση: Re: Ηχοσύστημα και ένταση στάθμης ακρόασης

Όχι, δε λέγεται "λανθασμένα" αντήχηση.

bla bla bla bla bla bla..........

και

Τα παραπάνω λοιπόν, είναι εντελώς λάθος διότι:

bla bla bla bla bla bla..........

καθώς, είτε το θέλετε είτε όχι, το 80% του ήχου που φτάνει στα αφτάκια μας, σε ένα τυπικό χώρο ακρόασης, προέρχεται από τις ανακλάσεις του ήχου στον χώρο αυτό, και ποσώς μας ενδιαφέρει αν είναι ξεκάθαρα "αντήχηση ή ηχώ"....

bla bla bla bla bla bla...........

Θα μου επιτρέψεις να συμπληρώσω κάτι στον κανόνα... πρέπει να σου διέφυγε...

Λοιπόν... όταν καθόμαστε στον τυπικό χώρο ακρόασης στο σπίτι μας η στο φίλο μας, άσχετα αν είναι ηχητικά μονωμένος ο χώρος, άσχετα με τη θέση που καθόμαστε και την απόσταση από το σύστημα, άσχετα με τι ηχεία ακούμε και με τι ένταση ακούμε, αυτό που ακούμε είναι 80% ΕΚΟ(echo) και αντανακλάσεις.......
.
.
.
.
.
.
ΑΦΟΥ ΞΕΧΑΣΑΜΕ ΝΑ ΤΡΑΒΗΞΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΗΧΕΙΑ ΜΑΣ ΤΙΣ ΠΟΡΤΕΣ ΠΟΥ ΑΚΟΥΜΠΗΣΑΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΕΓΝΩΣΟΥΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΑΨΙΜΟ!!!

 

[Yiannis_B]

Απάντηση: Ηχοσύστημα και ένταση στάθμης ακρόασης

Καταρχήν να ευχαριστήσω ΟΛΟΥΣ που γράφουν σε αυτό το νήμα, άσχετα με την λανθασμένη ή μη άποψή τους, τις γνώσεις τους και την παρορμητική ή όχι συμπεριφορά τους που καμιά φορά φέρνει και συγκρούσεις επιπέδου νηπιαγωγίου...

...και εννοώ ΟΛΟΥΣ, γιατί αυτοί που γράφουν δεν είναι ούτε το ένα χιλιοστό των μελών ή ακόμη περισσότερο των επισκεπτών που διαβάζουν τα γραφόμενα...αυτοέκθεση μηδέν, κόστος και κόπος μηδέν... και πολύ είναι που γράφουμε....μια άποψη μιας αράδας, όχι τα κατεβατά των Κωστήδων ή του Bhutia που ανήκουν σε άλλη κατηγορία...

Πάμε τώρα στην ανακεφαλαίωση (όπως την αντιλαμβάνομαι εγώ, ο καθένας ας προσθέσει ότι νομίζει):

Μας αρέσει να ακούμε δυνατά γιατί:

1. Γιατί το επιβάλει το δυναμικό εύρος της μουσικής και ο αναπόφευκτος θόρυβος περιβάλλοντος:

.....Αυτό έχει ως συνέπεια να έχουμε ένα ευρύτατο περιθώριο ηχητικών στάθμεων κατά τη διάρκεια ακρόασης ενός μουσικού έργου, όπου πχ σε ένα ξέσπασμα της ορχήστρας η στάθμη ηχογράφησης φτάνει στο μέγιστο όριό της, ενώ σε πολύ χαμηλά περάσματα, όπου ένα βιολί παίζει χαλαρά στο βάθος κατιτις, μπορεί να είναι ΑΝΕΤΩΣ 70db χαμηλότερα από πριν και να διαθέτει το μέσο αναπαραγωγής άλλα 45-60db ακόμα για πιο χαμηλές στάθμες, για την πλήρη "περιγραφή" των αρμονικών και των τελειωμάτων του εν λόγω ακούσματος!!!!!!!!! (δε θέλω να βάλω πιο "δύσκολα" νούμερα, για να μη "πληγώσω" μερικούς μερικούς, οπότε ας το δούμε ...χαλαρά!)
Άρα, είναι ορθό να πούμε πως ΠΡΕΠΕΙ να μπορούμε να ακούσουμε με ακρίβεια και με τον πλούτο και την πλήρη συχνοτική έκταση που υφίσταται, το όργανο που παίζει στα -70db της ηχογράφησης, κι αυτό χωρίς να είναι όσο "αυστηρό" θα έπρεπε, κοιτάζοντας δηλαδή τα πράγματα πολύ ρεαλιστικά και συνετά.
....Αν έχουμε θόρυβο περιβάλλοντος 35db και αν έχουμε αφτιά γάτας-νυχτερίδας και μπορούμε να ακούσουμε με ακρίβεια μόλις 10db πάνω από το θόρυβο αυτό, δηλαδή στα 45db, προσθέστε τα μόλις 70db που είναι απολύτως αναγκαία στην αναπαραγωγή, και φτάνουμε στην στάθμη των 115db στη θέση ακρόασης για τις κορυφώσεις των μουσικών έργων μας. ....

2. Γιατί μπορεί να μας αρέσει η επικαλυπτική δράση του πεδίου αντήχησης.

....Εφόσον το περιεχόμενο δεδομένης ηχογράφησης και οι οδηγικές ικανότητες δεδομένης ενισχυτικής μονάδας επί δεδομένου ζεύγους ηχείων την επιτρέπουν,η αύξηση της στάθμης ακρόασης γιά θέσεις που απέχουν από τα ηχεία διάστημα μικρότερο της κρίσιμης απόστασης δύναται ν'αυξήσει την αντιληψιμότητα των δυναμικών αντιθέσεων.Γιά διαστήματα όμως μεγαλύτερα της κρίσιμης απόστασης,η αύξηση στην αποδιδόμενη ηχητική πίεση,αυξάνει ακόμα περισσότερο τη στάθμη -και κατ'επέκταση τη δυνητική επικαλυπτική δράση- του πεδίου αντήχησης.Το τελευταίο φαινόμενο δεν εκλαμβάνεται υποχρεωτικά ως ΄΄δυσάρεστο΄΄ στην αντίληψη του μέσου ακροατή...

3. Γιατί συνδέουμε την εμπειρία μας από ένα live άκουσμα στο ολυμπιακό στάδιο (με κάτι εκατοντάδες kWatt ενισχυτικών βαθμίδων και κάτι εκατοντάδες PA ηχείων), με αυτό που θέλουμε να αναπαράξουμε στο σπίτι μας.

.....Δεν μπορω να ακουσω Dire Straits στα 95-100db,θελω η νραμς και η κιθαρα να με διαπερασουν να τις νιωσω στο πετσι μου στο σωμα μου και οχι μονο να την ακουσω για να την ακουσω θελω να εχω το ακουσμα της συναυλιας που ειχα παει πριν πολλα χρονια οταν ειχαν ερθει στην Ελλαδα,δεν ξερω εαν γινομαι αντιληπτος?...

.....τι άλλο?